Δεν είναι ένας σκύλος που απλώς εμφανίζεται στην ταινία. Ούτε ένας από τους πρωταγωνιστές.
Ο Indy είναι ο πρωταγωνιστής - μέσα από τα μάτια του βιώνουμε την ιστορία του «Good Boy». Κι αυτό γιατί η βασική ιδέα του σκηνοθέτη Μπεν Λέονμπεργκ ήταν ότι ήθελε να αξιοποιήσει αυτό που, όσοι έχουμε σκυλιά, γνωρίζουμε πολύ καλά: σε τι αντιδρούν μέσα στο δωμάτιο, γιατί σηκώνεται η τρίχα τους, που κοιτάνε - αφού δεν είναι κανείς άλλος μαζί μας.
Η ιστορία θέλει τον Τοντ να εγκαταλείπει τη ζωή στην πόλη και μαζί με τον αγαπημένο του σκύλο Indy να καταφεύγουν στο παλιό σπίτι του παππού στην εξοχή. Μόνο που ο Indy σύντομα θα αναπτύξει μία έντονη ανησυχία: σκιές που κινούνται, μία αόρατη παρουσία που παραμονεύει, οράματα και εικόνες από το σκοτεινό τέλος του προηγούμενου ενοίκου. Κάτι σκοτεινό στοιχειώνει αυτό το σπίτι, που ο human του δεν μπορεί να καταλάβει, αλλά εκείνος πρέπει να τον προστατέψει.
Διαβάστε εδώ: την κριτική του Flix για το «Good Boy»
Νepo baby: Ο Indy είναι όντως ο 8χρονος σκύλος του σκηνοθέτη και της συντρόφου του, της παραγωγού της ταινίας, Κάρι Φίσερ. Η ιδέα να τον κάνουν πρωταγωνιστή σε ένα μεταφυσικό θρίλερ ξεκίνησε από πολύ πριν τον αποκτήσουν. «Είμαι φαν της ταινίας τρόμου του 1982 “Poltergeist”» εξηγεί ο Λέονμπεργκ. «Ξεκινά με ένα golden retriever το οποίο περιπλανείται ανήσυχο μέσα σ’ ένα σπίτι, ξεκάθαρα γιατί έχει αντιληφθεί ένα φάντασμα - πολύ πριν οι άνθρωποι καταλάβουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Σκέφτηκα τότε ότι κάποιος πρέπει να γυρίσει ένα “Poltergeist”, αλλά να είναι από την προοπτική του σκύλου…»
Σκυλίσια Ζωή: Ξεκίνησαν να κινηματογραφούν τον Indy ως ένα πείραμα, ένα παιχνίδι: αναπαριστώντας διάσημες σκηνές ταινιών τρόμου. Όπως τη σκηνή από τη «Λάμψη» όπου ο μικρός Ντάνι παίζει στο διάδρομο και μία κόκκινη μπάλα κυλά προς τα πόδια του και τον αναγκάζει να κοιτάξει ποιος την κλώτσησε. «Η πρόκληση ήταν πώς κανείς ελέγχει το πώς κοιτά ένας σκύλος, αν το βλέμμα του κρατιέται σ’ ένα σταθερό ύψος. Γιατί, όπως και στη «Λάμψη», αυτό που θέλαμε να πετύχουμε είναι να δημιουργηθεί φόβος, ένταση με τον τρόπο που στήνεις την κάμερα, τη σχέση κάμερας και το πώς κοιτάει το σκυλί πίσω από αυτή…»
«Δεν χρησιμοποιήθηκαν εφέ στην ταινία, όλα είχαν να κάνουν με το πώς εκπαιδεύσαμε τον Indy να αντιδρά σε σχέση με την κάμερα. Υπάρχουν σκηνές που ο Indy ξαφνιάζεται με κάτι, γίνεται alert - και ήμασταν εμείς πίσω από το φακό που του φωνάζαμε “κοτόπουλο”, ή “φασιανός”, γιατί του αρέσει να τα κυνηγάει στο δάσος…»
Τα γυρίσματα ήταν οικογενειακή υπόθεση: Ο Λέονμπεργκ και η Φίσερ γύρισαν την ταινία μέσα σε ένα διάστημα τριών χρόνων (400 μέρες γυρίσματος) στο οικογενειακό τους σπίτι του Βόρειο Νιου Τζέρσεϊ. Ο Indy ήταν ο πρωταγωνιστής, αλλά κι οι ίδιοι έπαιξαν ως σκιές και μακρινές φιγούρες. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί ήρθαν και έκαναν voice over διαλόγους και φωνές στο τέλος.
Δεν χρησιμοποιήθηκαν εφέ Από όσα δηλώνουν οι Λέονμπεργκ-Φίσερ, ο Indy δεν ήξερε ποτέ ότι παίζει σε μία ταινία τρόμου. «Δεν τρομάξαμε το σκυλί, δεν το βασανίσαμε φυσικά» λέει ο Λέονμπεργκ. «Aυτό που βλέπετε είναι αποτέλεσμα κάποιων κόλπων που εφαρμόσαμε για να αποδίδει αυτές τις εκφράσεις, και μετέπειτα ο τρόπος που τον φωτίσαμε, τον κινηματογραφήσαμε, πώς μοντάραμε το υλικό». Δεν χρησιμοποιήθηκαν εφέ στην ταινία, όλα είχαν να κάνουν με το πώς εκπαίδευαν τον Indy να αντιδρά σε σχέση με την κάμερα. «Υπάρχουν σκηνές που ο Indy ξαφνιάζεται με κάτι, γίνεται alert - και ήμασταν εμείς πίσω από το φακό που του φωνάζαμε “κοτόπουλο”, ή “φασιανός”, γιατί του αρέσει να τα κυνηγάει στο δάσος…» γελάει ο Λέονμπεργκ.
Τrick or treat Το πιο εύκολο ήταν να τον κάνουν να ψάχνει ανήσυχος μέσα στο σπίτι. «Αυτά τα tracking shots ήταν πανεύκολα. Ο Indy είναι λιχούδης, οπότε κρύβαμε treats παντού στο σπίτι και τον ακολουθούσαμε…» Υπήρχαν όμως και tricky στιγμές. Πώς κάνεις έναν σκύλο να κοιτά έντονα, αλλά με κλειστό στόμα χωρίς να λαχανιάζει;
«Να σας το πω διαφορετικά: ο Indy που θέλαμε να καρφώνει με το βλέμμα του έντονα, είναι σαν τον Ράιαν Γκόσλινγκ στο “Drive”. Ο κανονικός Indy που ζεσταίνεται μέσα στο δωμάτιο και κοιτά με ανοικτό το στόμα και τη γλώσσα έξω, είναι σαν τον Ράιαν Γκόσλινγκ στην “Barbie”. Kι εμείς θέλαμε το δεύτερο…» Το πρόβλημα λύθηκε μεταφέροντας τα air condition σε κάθε δωμάτιο που γύριζαν ώστε ο Indy να μην ζεσταίνεται. Του αρέσει επίσης πολύ το νερό, οπότε η ψεύτικη βροχή ήταν κάτι που διασκέδαζε. «Βέβαια έπρεπε να είμαστε προσεκτικοί και φειδωλοί, γιατί ένα βρεγμένο σκυλί είναι απλώς κακόμοιρο - όχι πρωταγωνιστής…»
Αξίζει ένα Οσκαρ στον Indy γιατί… στην πραγματικότητα είναι πολύ φοβιτσιάρης. Δεν νομίζω ότι θα έμπαινε μπροστά. αν ένα ανατριχιαστικό μεταφυσικό φαινόμενο συνέβαινε πραγματικά στο σπίτι μας. Επίσης, αν το φάντασμα κρατούσε ένα μπαλάκι του τένις - την κάτσαμε. Ο Indy θα ήταν με το φάντασμα!»
Ο Indy έμαθε να είναι έτοιμος για το κοντινό του: Από όσα ομολογεί ο Λέονμπεργκ, ένα επαγγελματικά εκπαιδευμένο σκυλί για να παίζει στο σινεμά, μπορεί να τα κατάφερνε καλύτερα. «Δεν μπορούσε να πάει στο σημάδι του, όπως πάνε τα σκυλιά που χρησιμοποιούνται στο σινεμά. Δεν είχε ιδέα τι είναι το σημάδι του. Όμως είναι πανέξυπνος και, μετά από λίγο καιρό, καταλάβαινε ότι όταν βγαίνει η κάμερα θα του ζητήσουμε να κάνει κάτι. Ενθουσιαζόταν, ήταν το παιχνίδι του. Φτάσαμε σε τέτοιο σημείο που δεν μπορούσαμε να τον κρατήσουμε μακριά από την κάμερα. Κάποιες φορές που δεν έπρεπε να είναι στο πλάνο, αναγκαζόμασταν να τον κλείσουμε σε άλλο δωμάτιο γιατί πάντα πηδούσε μέσα στη λήψη, είχε μάθει να συμμετέχει. Δημιουργήσαμε έναν σταρ…»
Βραβείο Howl of Fame στο Φεστιβάλ South by Southwest Ενας σταρ, πράγματι. «Ηταν τόσο ικανοποιητικό να βρισκόμαστε στην πρεμιέρα της ταινίας στο Φεστιβάλ SXSW και με το που ο Indy εμφανίζεται στην πρώτη σκηνή, το κοινό να ενθουσιάζεται» λέει η Φίσερ. Και μετά, την επόμενη μέρα, όλοι οι κριτικοί να παραληρούν στα κείμενα τους για την ταινία αποκαλώντας τον Indy «έναν από τους πιο συγκινητικούς ηθοποιούς της γενιάς του». Στο τέλος έφυγε από το φεστιβάλ με το Howl of Fame βραβείο.
Such a good boy «Το έχουμε στολίσει στο σπίτι, αλλά εκείνος φυσικά δεν έχει καταλάβει τίποτα. Το μόνο που συνειδητοποίησε είναι ότι πάμε κάπου κι όλοι ασχολούνται με αυτόν. Του αρέσει να τον χαϊδεύουν και να του λένε ότι είναι “good boy”. Δεν πήραν όμως τα μυαλά του αέρα. Το μεγαλύτερο ταλέντο του παραμένει ότι βρίσκει μία οποιαδήποτε γωνιά και την πέφτει για ύπνο..»
Αξίζει ένα Όσκαρ στον Indy γιατί… στην πραγματικότητα είναι πολύ φοβιτσιάρης. «Δεν νομίζω ότι θα έμπαινε μπροστά αν ένα ανατριχιαστικό μεταφυσικό φαινόμενο συνέβαινε πραγματικά στο σπίτι μας» παραδέχεται γελώντας ο Λέονμπεργκ. «Επίσης, αν το φάντασμα κρατούσε κάποιο παιχνίδι, ένα μπαλάκι του τένις - την κάτσαμε. Ο Indy θα ήταν με το φάντασμα!»
To «Good Boy» κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Πέμπτη 9 Οκτωβρίου από το CINOBO