«Τρεις ταινίες είδα!», λέει ο Σκανδιναβός τουρίστας στους φίλους του. Ακούμε χωρίς να το θέλουμε -και καταλαβαίνουμε στο περίπου- την κουβέντα τους στο διπλανό τραπέζι, σε ένα από τα όμορφα, σκιερά καφέ της Καρδαμύλης. Συζητάνε για το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Τέχνης που διοργάνωσαν εκεί για πρώτη φορά οι Τζίνα Πετροπούλου και Κλεώνη Φλέσσα, επί χρόνια καλλιτεχνικές διευθύντριες του (προσεχούς, στα τέλη Οκτώβρη) Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου, με αφετηρία μια πρωτοβουλία του Δήμου Δυτικής Μάνης.
Μήπως ακούμε ο, τι θέλουμε; Απίθανο. Κάνουμε εύκολα τον συνειρμό, γιατί τους συγκεκριμένους (ανάμεσα σε πολλούς τουρίστες, ξένους και Έλληνες, που τέτοια εποχή γεμίζουν ακόμα το γραφικό παράκτιο χωριό) τους είδαμε μόλις χθες στην υπαίθρια προβολή λήξης, στο προαύλιο του Παλιού Δημοτικού Σχολείου Καρδαμύλης. Άλλωστε, παίρνει το αφτί μας τις λέξεις Μπάστερ Κίτον. Ήταν ο πρωταγωνιστής της τελευταίας βραδιάς της διοργάνωσης, με τρία βωβά ταινιάκια της περιόδου 1920-1921, σε μουσική συνοδεία του συνόλου Moving Band του Δημοτικού Ωδείου Καλαμάτας, το οποίο κινήθηκε καίρια, με φοβερή ευελιξία, ανάμεσα στον δυτικό και τον οριένταλ ήχο για να εμψυχώσει την σλάπστικ κλοτσοπατινάδα του «Μεγάλου Πέτρινου Προσώπου».
Από τον οποίο εμπνεύστηκε και ο σπουδαίος Μαρσέλ Μαρσό τη δική του, αμίμητη… μιμητική κωμωδία, όπως μαθαίνουμε στο ακαδημαϊκής μεν κοπής, αλλά συγκινητικό και όχι πάντα υμνητικό του υποκειμένου ντοκιμαντέρ «Η Τέχνη της Σιωπής» του Ελβετού Μορίτσιους Στέρκλε Ντρουξ. Από την άλλη, η φωτογραφία είναι το αντικείμενο και ο βετεράνος Τζιάν Πάολο Μπαρμπιέρι το υποκείμενο στο «Ο Άντρας και η Ομορφιά» του Εμιλιάνο Σκατάρτζι, που εικονογραφεί τη ζωή και την καριέρα του Ιταλού φωτογράφου μέσα από δικές του εξομολογήσεις, όπως είναι, αντίστοιχα, η μουσική και ο Βαμβακάρης στο «Μάρκος» του Νίκου Σκαρέντζου, ένα πορτρέτο του επιδραστικού Έλληνα ρεμπέτη σχηματισμένο από τις μαρτυρίες των μελών μιας μπάντας που ταξιδεύουν στη Σύρο για ένα αφιέρωμα προς τιμήν του, αλλά και συνθετών, μουσικολόγων και καλλιτεχνών.
Ποικίλες οι τέχνες με τις οποίες καταπιάστηκε το 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Τέχνης το τετραήμερο 22 με 25 Σεπτεμβρίου όχι μόνο διά των 11 συνολικά προβολών του, αλλά και των εργαστηρίων (δημιουργίας ντοκιμαντέρ με τον Στάθη Γαλαζούλα, κατασκευής θεατρικής κούκλας, κεραμικής), των δράσεων (έκθεση συμμετεχόντων αφισών στον διαγωνισμό για την αφίσα της διοργάνωσης, διαδραστικά δρώμενα, αφήγηση λαϊκών παραμυθιών), των συζητήσεων («Αναζητώντας την Αισθητική του Μέλλοντος», masterclass από την διευθύντρια φωτογραφίας Κατερίνα Μαραγκουδάκη), των συναυλιών του (ρεμπέτικη βραδιά από το τρίο Ασσόδυο με αφορμή τον «Μάρκο», λάτιν dj set μετά την ταινία έναρξης «Buena Vista Social Club» του Βέντερς). Όλα, όπως εξάλλου και στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου, με ελεύθερη πρόσβαση στο κοινό.
Είμαστε πλέον βέβαιοι για την ακοή μας. Μετά την ενθουσιώδη κουβέντα με την παρέα του, ο Σκανδιναβός που είδε τρεις ταινίες σηκώνεται, έρχεται προς το τραπέζι μας και ευχαριστεί για την όλη εμπειρία τις καλλιτεχνικές διευθύντριες. Τα συγχαρητήρια και τα «και του χρόνου» προς τα πρόσωπά τους δεν ήταν λίγα τις τρεις μέρες που ήμασταν εδώ, από Έλληνες και ξένους, ντόπιους ή γείτονες, περαστικούς και καθήμενους. Ένδειξη πως στην επόμενη έκδοση θα δώσουν και πάλι το παρών, να’ μαστε καλά.
Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες για το Kardamili Art Film Festival στο επίσημο site του και στην επίσημη σελίδα του στο Facebook.
