Κάννες 2013: Το «Heli» κατορθώνει να σοκάρει. Αλλά όχι πολλά περισσότερα.

Ξεκινώντας με την εικόνα μιας μπότας πάνω στο ματωμένο πρόσωπο ενός άντρα που βρίσκεται στη καρότσα ενός μικρού φορτηγού, το στόμα κλεισμένο με ταινία, ξέρεις ότι η σκηνή που ακολουθεί μάλλον δεν θα έχει ευτυχή κατάληξη. Αυτό που ακολουθεί είναι ένα εντυπωσιακό και σοκαριστικό μονοπλάνο, που κλείνει με τον δημόσιο απαγχονισμό σε μια πεζογέφυρα του δρόμου, του ενός από τους δύο άντρες που βρίσκονται δεμένοι, χτυπημένοι, αναίσθητοι, στο φορτηγό.

Το ποιοι ήταν και το πως βρέθηκαν εκεί, θα το ανακαλύψουμε σχεδόν μετά από μία ώρα, αφού πρώτα γνωρίσουμε τον Ελι, έναν νεαρό άντρα που ζει σε ένα φτωχικό σπίτι με την γυναίκα και το μωρό τους, τον πατέρα του και την δωδεκάχρονη αδελφή του Εστέλα. Εκείνη ερωτευμένη τρελά με έναν δεκαεφτάχρονο εκπαιδευόμενο αστυνομικό, ονειρεύεται να τον παντρευτεί και να φύγει μακριά, μόνο που φυσικά ένα τέτοιο ρομαντικό όνειρο δεν μπορεί προφανώς να έχει ευτυχή κατάληξη σε μια ταινία σαν αυτή. Αντίθετα οι ανώριμες επιλογές τους κι ο τρόπος που αποφασίζουν να βγάλουν χρήματα, θα έχουν τραγικές συνέπειες όχι μόνο για τους ίδιους μα και για ολόκληρη την οικογένεια της Εστέλα.

Ο Εσκαλάντε λέει (και προφανώς κάτι τέτοιο είναι πλέον κοινή γνώση), πως η περιοχή στην οποία γυρίστηκε η ταινία είναι στο έλεος της βίας των συμμοριών ναρκωτικών και πως τέτοιου είδους δημόσιοι απαγχονισμοί, ή δολοφονίες και κάθε είδους βιαιοπραγίες είναι κάτι σχεδόν καθημερινό για τους ανθρώπους εκεί.

Σύμφωνα με τον ίδιο, το σενάριο γράφτηκε κατά πολύ, αντλώντας στοιχεία από τα νέα στις εφημερίδες ή παρακολουθώντας τις ειδήσεις στην τηλεόραση. Ακόμη κι το όνομά του ήρωα είναι δανεισμένο από εκεί, από ένα δεκάχρονο αγόρι που σκοτώθηκε ενώ αντάλλασσε πυρά με τους αστυνομικού ως μέλος μιας ναρκοσυμορίας.

Ομως η ταινία που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε ένα οικογενειακό δράμα και σε κάτι που θα μπορούσες να περιγράψεις μόνο ως torture porn αφού αυτό που μένει κυρίως στο μυαλό είναι μια σκληρή, ηθελημένα προκλητική σκηνή βασανιστηρίων, δεν κατορθώνει να λειτουργήσει σαν κάτι πιο βαθύ παρά μόνο σαν μια επιφανειακή εικονογράφηση της κατάστασης.

Προφανώς δεν περιμένεις από μια ταινία να σου αναλύσει τα αίτια της βίας ή να δώσει λύσεις, όμως στο «Heli» η ματιά μοιάζει να είναι σχεδόν «τουριστική»: μια απόλυτα στιλιζαρισμένη, υπέροχη αισθητικά, απεικόνιση μιας πολύ θλιβερής ιστορίας που δεν κατορθώνει να αποκτήσει έναν ουσιαστικό αντίκτυπο, μια υπαρξιακή ηχώ ή μια αληθινή δραματική ένταση. Οχι στο επίπεδο των εικόνων, μα σε αυτό των χαρακτήρων με τους οποίους ακόμη και στις πιο τραγικές στιγμές τους, μοιάζει δύσκολο να αποκτήσεις ένα οποιοδήποτε σημείο επαφής.

Δείτε το teaser:

Μάθετε τα πάντα για το 66ο Φεστιβάλ Καννών, στο ειδικό τμήμα του Flix.gr που ανανεώνεται συνεχώς.