Σε μια εποχή που η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία και η αναζήτηση της αλήθειας στον κόσμο των κοινωνικών δικτύων μοιάζει με χαμένη υπόθεση, το σινεμά τεκμηρίωσης διατηρεί το πλεονέκτημα μιας «ειλικρίνειας» που φέρει τη σφραγίδα ενός δημιουργού και μιας ιστορίας που συχνά θα έμενε κρυμμένη κάτω από τον όγκο της άχρηστης πληροφορίας που μοιάζει να μας πνίγει.
Μέσα στο κλίμα των ημερών, όπου ταινίες «ανοίγουν» και διατίθενται δωρεάν για όλους, αναζητήσαμε ελληνικά ντοκιμαντέρ (διαφορετικών θεματικών, διαρκειών και εποχών) που αποτυπώνουν μέσα στα χρόνια αθέατες πλευρές ενός κόσμου που συνεχίζει να περνάει κρίσιμες ώρες.
[Ολα τα ντοκιμαντέρ που προτείνουμε παρακάτω βρίσκονται online σε επίσημους λογαριασμούς των δημιουργών τους ή των εταιριών παραγωγής τους. Περιμένουμε κι άλλες προτάσεις στο info@flix.gr για να εμπλουτίσουμε τη λίστα κι έτσι να καταλήξουμε σε μια χαρτογράφηση του νόμιμα ανεβασμένου υλικού ελληνικών ταινιών τεκμηρίωσης που μπορεί να χρησιμεύσει εκτός από μια λίστα ταινιών για θέαση και για αρχειακούς ή και εκπαιδευτικούς λόγους.]
Αλλες προτάσεις για όσο #menoumespiti στο ειδικό τμήμα του Flix που ανανεώνεται συνεχώς
Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών των Ξενοφώντα Βαρδαρού και Γιάννη Ξύδα (2018)
Ενα ντοκιμαντέρ για την ΕΑΜική Αντίσταση την περίοδο της Κατοχής στην Αθήνα ('41-'44). 14 αφηγήσεις. 14 ιστορίες. Ενας λαός ενάντια στους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές και στους ντόπιους συνεργάτες τους. Ενα ντοκιμαντέρ για τη συλλογική μνήμη.
Πάρβας, Αγονη Γραμμή του Γεράσιμου Ρήγα (2009)
Η ταινία περιγράφει την καθημερινότητα μιας οικογένειας που κατοικεί στη Χώρα της Αμοργού. Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο Δημήτρης Γιαννακός, γνωστός και σαν Πάρβας. Ο Πάρβας ζει τον τελευταίο χειμώνα της ζωής του μοιράζοντας τον χρόνο του ανάμεσα στα περγαλίδια του και το καφενείο που κρατάει με τη γυναίκα και την κόρη του. Ο Πάρβας είναι από τους τελευταίους που προφτάσαν να γεράσουν με αυτά που πρωτοαγάπησαν. Τα κρατάει μέσα του στέρεα, διαρκή, όπως κι ένας μακρινός του πρόγονος. Η ταινία αποτελεί το καταστάλαγμα μιας σταδιοδρομίας τριών τετάρτων του 20ου αιώνα και συνοψίζει τα κύρια χαρακτηριστικά του πρωταγωνιστή. Το ραφιναρισμένο γούστο και την αίσθηση ενός Αιγαιοπελαγίτη του 7ου π.Χ. αιώνα που επέζησε και έφτασε ώς τις μέρες μας.
Αρκαδία Χαίρε του Φίλιππου Κουτσαφτή (2015)
Το ντοκιμαντέρ αυτό είναι μια περιπλάνηση στο χθες και το σήμερα της Αρκαδίας, ενός τόπου τόσο φορτισμένου με μύθους και αναφορές που μοιάζει να κατοικεί σ’ ένα πεδίο που δεν ανήκει αποκλειστικά στη σύγχρονη πραγματικότητα. Ενός τόπου που έχει τη δική του ξεχωριστή θέση στο χρόνο και το χώρο, αλλά και στη συνείδηση αμέτρητων ανθρώπων ανά τους αιώνες, που ονειρεύτηκαν το ιδανικό της, ή τα όσα η Αρκαδία συμβολίζει.
Ο Ηρακλής, ο Αχελώωος και η Γιαγιά Μου του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου (1997)
Η κυρα-Δήμητρα, γιαγιά του σκηνοθέτη, είναι ογδονταεννιά χρονώ και ζει μόνη της, στο Αρματολικό, ένα ειδυλλιακό χωριό της Πίνδου. Δίπλα από το σπίτι της, κυλάει ο πανάρχαιος ποταμός Αχελώος. Στο σημείο αυτό χτίζεται το φράγμα της Μεσοχώρας, έργο κεφαλής της εκτροπής του Αχελώου. Το σπίτι της γιαγιάς, θα πλημμυρίσει από τα νερά της μεγάλης τεχνητής λίμνης που θα δημιουργηθεί. Δυο από τα εγγόνια της, ο Δημήτρης και ο Κώστας, γυρίζουν το ντοκιμαντέρ σκιαγραφώντας το πορτρέτο όχι μόνον μιας αντιπροσωπευτικής γυναίκας της Πίνδου αλλά και μιας τραγικής φιγούρας που με απίστευτο ψυχικό σθένος και κουράγιο, συνεχίζει να ζει στον τόπο που γεννήθηκε και αγάπησε.
Food for Love της Μαριάννας Οικονόμου (2013)
Τρεις ελληνίδες μητέρες στέλνουν τάπερ με σπιτικό φαγητό στα παιδιά τους που σπουδάζουν μακριά από το σπίτι, αναδεικνύοντας τους δεσμούς της ελληνικής οικογένειας.
Greek Rock Revolution του Μιγκέλ Ανχελ Κάνο Σαντίθο (2018)
Το «Greek Rock Revolution» του είναι ένα 95λεπτό ντοκιμαντέρ για τη ροκ αγγλόφωνη σκηνή της Ελλάδας, στο οποίο συμμετέχουν συγκροτήματα όπως οι 1000mods, οι Tuber, οι Puta Volcano, οι Vilaggers of Ioannina City, οι Planet of Zeus και οι Nighstalker. Εμπνευσμένο και σκηνοθετημένο από έναν Ισπανό που ήρθε στην Ελλάδα το Σεπτέμβριο του 2018 για να πάρει συνεντεύξεις από τις σημαντικότερες ελληνικές ροκ μπάντες, και να καταγράψει τις πρόβες τους καθώς και τις συναυλίες που έδωσαν σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας.
Μάνα της Βάλερι Κοντάκος (2015)
Το 1962 μια παρέα ανήλικων κοριτσιών έγινε πρωτοσέλιδο στον Τύπο της εποχής, καθώς έφυγαν από τα σπίτια τους για να κλειστούν σε μοναστήρι. Ομως κάθε φορά που το έσκαγαν, οι γονείς τους τις έφερναν πίσω με το ζόρι, μέχρι που τα κατάφεραν στην τρίτη τους απόπειρα, όταν πλέον είχαν συμπληρώσει το 21ο έτος της ηλικίας τους. Σκοπός τους ήταν, περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, να δημιουργήσουν ένα Ιδρυμα στα πρότυπα του Ιδρύματος Πεσταλότσι της Ελβετίας ώστε να προσφέρουν καταφύγιο σε παραμελημένα και κακοποιημένα παιδιά. Μισό αιώνα αργότερα, οι πρωτεργάτιδες του Λυρείου Παιδικού Χωριού συνεχίζουν να περιθάλπουν και να φροντίζουν παιδιά χωρίς βοήθεια από το κράτος και την Εκκλησία.
Εγώ, ο Χλεμπόνιας κι ο Σκούληκας του Νίκου Θεοδοσίου (2016)
Ο σκηνοθέτης (και ιδρυτής του Νεανικού Πλάνου) περιπλανιέται στο παρελθόν του σινεμά. Η βόλτα του τον φέρνει στο Περιστέρι και την Ανθούπολη μετά τον εμφύλιο κι ως το '60, τότε που το σινεμά, το φιλμ και οι αυτοσχέδιες μηχανές προβολής ήταν η μόνη λαϊκή ψυχαγωγία και νόμισμα κύρους για την πιτσιρικαρία.
Un Condor του Γιάννη Κολόζη (2015)
Ο Σέρχιο Κοντρέρας γεννήθηκε σε μια πλούσια οικογένεια, της οποίας η μητέρα του ήταν υπηρέτρια. Ετσι αναγκάστηκε να μεγαλώσει με τις καλύτερες συνθήκες, αλλά κρυμμένος από τον κόσμο. Βγαίνοντας έξω στην πραγματική ζωή, αποφάσισε να πάρει τα πράγματα στα χέρια του. Αρνήθηκε να κρατήσει όπλο για λογαριασμό της χούντας και έφυγε από τη Χιλή το 1973, σε ηλικία 17 ετών, λίγους μήνες μετά την πτώση του Σαλβαδόρ Αλιέντε από τον Πινοσέτ. Μετά από ένα μεγάλο ταξίδι κατέληξε στο Σέφιλντ της Αγγλίας. Το 2011 επισκέφθηκε τη Χιλή για πρώτη φορά από τότε που αποφάσισε να αυτοεξοριστεί.
Δεν Υπήρχε Αλλος Δρόμος του Σταύρου Ψυλλάκη (2009)
Εξιστόρηση, από τρεις επιζώντες, των περιπετειών μιας ομάδας μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού στην Κρήτη, οι οποίοι κρύβονταν για 14 χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου. Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Τεκμηρίωσης της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Sam Roma – Είμαστε Τσιγγάνοι της Μαρίνας Δανέζη (2014)
Ρομά: Ενας «μυστήριος λαός» που η ταυτότητά του χάνεται στα βάθη του χρόνου και στους μακρινούς τόπους της περιπλάνησης. Από την Ινδία και την Αίγυπτο, μέχρι τη Σουηδία και την Αγγλία και από τα χρόνια του Μέγα Αλέξανδρου ως τo σήμερα, οι πλανόδιοι άρχοντες του δρόμου εμφανίζονται στον χάρτη της παγκόσμιας ανθρωπογεωγραφίας. Εκτοτε, ζουν στις παρυφές του περιθωρίου, στο μεταίχμιο της νομιμότητας και στο όριο της κοινωνικής αποδοχής.
Ο Αλλος της Λουκίας Ρικάκη (2004)
Το ντοκιμαντέρ καταγράφει τη ζωή σε ένα ιδιαίτερο σχολείο, στον Πατσίδερο της Κρήτης, όπου το 2003 φοιτούσαν πέντε Αλβανοί κι ένας Εληνας μαθητές.
Αττίλας '74 του Μιχάλη Κακογιάννη (1975)
Ενα ντοκιμαντέρ γυρισμένο στην Κύπρο από τον Μιχάλη Κακογιάννη που αποτελεί την προσωπική του μαρτυρία για την Κυπριακή τραγωδία και για τα γεγονότα που οδήγησαν στην εισβολή του νησιού από τον Τουρκικό Στρατό. Περιλαμβάνει συνεντεύξεις τόσο πολιτικών, με κεντρικό πρόσωπο τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, όσο και απλών ανθρώπων.
Αλλες προτάσεις για όσο #menoumespiti στο ειδικό τμήμα του Flix που ανανεώνεται συνεχώς
