Το FilmSchool, Σχολή Κινηματογράφου που προσφέρει εντατικά σεμιναριακά μαθήματα με στόχο την πρακτική εξειδίκευση, ξεκίνησε ως μία εναλλακτική κινηματογραφικών μαθημάτων και, μέσα στα χρόνια, έγινε πολυπόθητο φθινοπωρινό ραντεβού, πειστήριο κινηματογραφικής γνώσης (θεωρητικής και πρακτικής), τεκμήριο του σύγχρονου ελληνικού σινεμά μια και πάντα οι επαγγελματίες που διδάσκουν βρίσκονται στην αιχμή της τρέχουσας παραγωγής και... ένας εξαιρετικά ευχάριστος και δημιουργικός χώρος και τρόπος για να μάθει κανείς να φτιάχνει σινεμά.
Λίγο πριν το φετινό ραντεβού των σεμιναρίων, οι σπουδαστές, οι σπουδάστριες και τα σπουδαστά του FilmSchool σας προσκαλούν, μετά την Κυριακή 19, τώρα και την Κυριακή 26 Οκτωβρίου στο φεστιβάλ προβολών των ταινιών τους!
Οι ταινίες καθώς και η οργάνωση των προβολών έχουν υλοποιηθεί με πολύ κόπο και μεράκι κι εμείς ανυπομονούμε να βρεθούμε εκεί, να μιλήσουμε μαζί τους και να δούμε τα δημιουργήματά τους!
Διαβάστε επίσης: Νοέμβριος σημαίνει Filmschool! Θα είσαι εκεί;
Οι ταινίες που θα προβληθούν την Κυριακή, 26 Οκτωβρίου:
«040», Δώρα Αναστασίου
Σύνοψη: Ο Τάσος διαθέτει ένα κατάστημα με ψιλικά στο κέντρο της Αθήνας. Κάθε μέρα κλείνει για λίγο το μαγαζί του για να περάσει από τη δουλειά της κόρης του, Ζωής. Με τη Ζωή δε μιλάνε για χρόνια. Την κοιτάζει μόνο από το απέναντι πεζοδρόμιο εφόσον δε μπορεί να της μιλήσει. Θα καταφέρει να την προσεγγίσει και να την βάλει ξανά στη ζωή του;
Σκηνοθετικό Σημείωμα: «Μια σχέση πατέρα-κόρης. Μία σχέση που έχει διαλυθεί εδώ και χρόνια. Μέσα στη ρουτίνα της καθημερινότητας στην Αθήνα του σήμερα, ο Στέλιος θέλει να προσπαθήσει για άλλη μια φορά να αποκαταστήσει τη σχέση του με την κόρη του. Η Ζωή από την άλλη φαίνεται να έχει διαγράψει αυτό το κεφάλαιο στη ζωή της. Είναι αργά; Βλέπουμε τους δύο χαρακτήρες να βιώνουν την απώλεια με διαφορετικούς τρόπους».
Drama International Film Festival, Σπουδαστικό (2024)
Trailer
«Το Νησί της Αφροδίτης», Ρωξάνη Βαρελά
Σύνοψη: Σε ένα απομονωμένο παραθαλάσσιο σπίτι, ένα ζευγάρι που μόλις γνωρίστηκε δοκιμάζει τα όρια της οικειότητας και της εμπιστοσύνης, καθώς η σχέση τους μετατρέπεται σε ένα υπόγειο παιχνίδι εξουσίας και επιβίωσης. Η απομόνωση, η φύση και το ένστικτο διαμορφώνουν μια ατμόσφαιρα απειλής, όπου οι ρόλοι αντιστρέφονται.
Σκηνοθετικό Σημείωμα: «Η ιστορία της ταινίας γεννήθηκε από μια προσωπική εμπειρία. Το σπίτι στο οποίο διαδραματίζεται, είναι το εξοχικό όπου πέρασα όλα τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων. Ένα παραθαλάσσιο σπίτι το οποίο βρίσκεται απομονωμένο από όλους τους γειτονικούς οικισμούς. Χωρίς σήμα στο κινητό, ίντερνετ και ανέσεις είναι προσβάσιμο σχεδόν αποκλειστικά μέσω βάρκας. Ένα καλοκαίρι, επέστρεψα εκεί ως ενήλικη, συνοδευόμενη από έναν σύντροφο που είχα γνωρίσει μόλις λίγες μέρες νωρίτερα. Ολα κύλησαν ομαλά, αλλά φεύγοντας, μου εκμυστηρεύτηκε πως, κατά τη διάρκεια της διαμονής μας, είχε κάνει δεύτερες σκέψεις για την ασφάλειά του, λόγω της απομόνωσης του σπιτιού και της φρεσκάδας της γνωριμίας μας. Η φράση του λειτούργησε σαν σημείο εκκίνησης της ιστορίας. Θυμήθηκα και κάτι που έλεγε πάντα ο πατέρας μου: ότι οι απότομες μεταβολές του καιρού στη συγκεκριμένη τοποθεσία - ο άνεμος, η θάλασσα, το γυμνό τοπίο - έχουν τη δύναμη να μας απορρυθμίσουν, να ξυπνήσουν μέσα μας αρχέγονα ένστικτα επιβίωσης. Εμπνευσμένη από αυτά, και με το πάθος που έχω για τις ταινίες μυστηρίου και τρόμου, αποφασίσαμε με τον Θάνο Λυμπερόπουλο να γράψουμε αυτή την ιστορία. Η αγωνία που γεννιέται όταν δύο άνθρωποι γνωρίζονται είναι σχεδόν αναπόφευκτη, ανεξαρτήτως τόπου. Πόσο μάλλον όταν η γνωριμία συμβαίνει σε έναν απομονωμένο χώρο, μακριά από κάθε δυνατότητα διαφυγής ή επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Η ταινία λειτουργεί σαν μεταφορά αυτής της υπαρξιακής αμηχανίας: το αγριεμένο, άγονο τοπίο της Μάνης, η θάλασσα, τα βράχια, το σκοτάδι, η απόλυτη απομόνωση – όλα αυτά μετατρέπονται σε σκηνικό μιας ιστορίας που αγγίζει το θρίλερ χωρίς όμως να το πραγματώνει ποτέ πλήρως. Αυτό ακριβώς είναι και το παιχνίδι μας με τον θεατή: η διαρκής υπόσχεση του τρόμου, χωρίς καμία κάθαρση μέσω κάποιας αποκάλυψης. Θέλαμε το κοινό να φαντάζεται συνεχώς ότι κάτι τρομερό θα συμβεί - και τελικά, αυτό να μην συμβαίνει ποτέ. Αντί για κορύφωση τρόμου, έρχεται μια ανατροπή με χιούμορ, ανακούφιση, και μια αίσθηση ελαφρότητας. Η ταινία δεν παίρνει τον εαυτό της υπερβολικά στα σοβαρά. Παίζει με τα είδη, τους φόβους και τις προσδοκίες του θεατή, αλλά καταλήγει σε μια πιο ανθρώπινη παραδοχή: ότι πολλές φορές, το μόνο που μας τρομάζει στ’ αλήθεια είναι ο Αλλος - ειδικά όταν δεν τον ξέρουμε ακόμα».
Drama International Film Festival, Σπουδαστικό (2025)
Trailer
«Burnt Toast Theory», Ιωάννα Γιαννακοπούλου
Σύνοψη: Η Ηρώ, μια φιλόδοξη νέα επιχειρηματίας, βλέπει τη ζωή της να ανατρέπεται όταν αποκτά την ικανότητα να νιώθει τα συναισθήματα των άλλων μέσα από το φαγητό που μαγειρεύουν. Καθώς ο έλεγχος ξεγλιστρά από τα χέρια της, αναγκάζεται να αντιμετωπίσει όσα κρατούσε κρυμμένα και να ανακαλύψει ξανά τον εαυτό της.
Σκηνοθετικό Σημείωμα: «Η ταινία “Burnt Toast Theory” είναι βαθιά προσωπική, εμπνευσμένη από τις δικές μου εμπειρίες και εσωτερικά ερωτήματα. Μέσα από την ιστορία της Ηρούς, ήθελα να εξερευνήσω τους φόβους, τα όνειρα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε καθώς μεγαλώνουμε: την επιθυμία να εκπληρώσουμε τις φιλοδοξίες μας, την ανάγκη για αληθινή σύνδεση με τους άλλους και τη δυσκολία να δεχτούμε τον εαυτό και την ευαλωτότητά μας. Η ιδέα της ταινίας γεννήθηκε από τη δική μου σχέση με το φαγητό ως μέσο έκφρασης συναισθημάτων και αναμνήσεων, σε συνδυασμό με μια σουρεαλιστική συνθήκη όπου τα συναισθήματα μεταμορφώνονται σε μια ορατή εμπειρία. Αν και βασισμένη σε ένα φανταστικό concept, αυτή η ιστορία είναι στον πυρήνα της βαθιά ανθρώπινη».
Trailer
«Τα Τρωκτικά του Μπετόν», Αποστόλης Γκανάτσιος
Σύνοψη: Σε μια προσπάθεια κοινωνικής και οικονομικής απελευθέρωσης, απέναντι σε ένα κατεστημένο που με ανασφάλεια και βιαιότητα στερεύει κάθε μορφής ελπίδας για το αύριο, μια παρέα φίλων χορεύουν στο χείλος της ηθικής παρατυπίας και περπατούν στο λεπτό όριο μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας. Θα φωτίσουν οι αντηχήσεις των επιλογών τους τον δρόμο τους;
Σκηνοθετικό Σημείωμα: «Η ταινία “Τρωκτικά του Μπετόν” εξερευνά την ψυχολογία του ανθρώπου σε έναν κόσμο που πνίγεται σε αντιφάσεις και ανασφάλειες. Τα τρωκτικά, που συμβολίζουν την αποσύνθεση της κοινωνίας, δεν προσπαθούν πλέον να κρυφτούν. Αντιθέτως, αναζητούν την ανύψωση στην κοινωνική σκηνή, προσπαθώντας να βρουν ισορροπία σε έναν κόσμο που παρακολουθεί παθητικά την αλλαγή. Αναλύοντας τις ακραίες αποφάσεις του ανθρώπου, η ταινία εξετάζει τον τρόπο που η φτώχεια και η έλλειψη βοήθειας μπορούν να οδηγήσουν σε ακραίες πράξεις ως μέσο επιβίωσης. Οι χαρακτήρες, αντιμετωπίζοντας τη σκληρή πραγματικότητα της καθημερινής τους ζωής, βρίσκονται σε ένα σταυροδρόμι όπου η απόφασή τους για ληστεία αντικατοπτρίζει την ανάγκη για επιβίωση και αυτοδικία. Τι είναι αυτό που μας οδηγεί στη βία; Πώς οδηγούμαστε στο να αντιμετωπίσουμε την εγωιστική επιβίωση, ακόμα και εις βάρος άλλων; Πώς η κοινωνία μας ακόμα αντιμετωπίζει την αποσύνθεσή της; Η ταινία αναδεικνύει πώς η κοινωνία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των χαρακτήρων και των πράξεων τους. Η φτώχεια, η έλλειψη υποστήριξης και η ανισότητα αναδύουν ένα περιβάλλον όπου οι άνθρωποι αναγκάζονται να αντιδράσουν με ακραίους τρόπους».
Drama International Film Festival (2024), Σπουδαστικό – GSC Βραβείο Φωτογραφίας
Athens International Film Festival – Νύχτες Πρεμιέρας (2024)
Trailer
«Speedball», Λίλα Μπάρμπα
Σύνοψη: Ο Μιχάλης χάνει τον καλύτερο του φίλο, τον μοναδικό άνθρωπο που είχε κρατήσει κοντά του στο σκοτάδι που έχει βυθιστεί. Τώρα έχει δύο επιλογές: είτε είναι ο επόμενος είτε θα ξαναγεννηθεί.
Σκηνοθετικό Σημείωμα: «Το “SPEEDBALL” είναι μια ταινία για την απώλεια, τη μοναξιά και την αυτοκαταστροφή. Μια ταινία για τη συνειδητοποίηση του τέλματος και το δίλημμα μεταξύ παραίτησης και αναγέννησης. Η συγγραφή του σεναρίου και εν τέλη η δημιουργία της ταινίας ξεκίνησε λίγα χρόνια μετά την πρώτη μου επαφή και στη συνέχεια την εβδομαδιαία τριβή με άτομα που βρίσκονταν στο μακρύ και δύσκολο ταξίδι της απεξάρτησης. Η κατανόηση και το αίσθημα αδικίας για την πολύ συχνά άσχημη συμπεριφορά που δέχονται τα τοξικο-εξαρτημένα άτομα και η συνειδητοποίηση μου για την απόσταση αναπνοής που χωρίζει τον άνθρωπο με τις ψυχικές ασθένειες με οδήγησε στη δημιουργία αυτού του κλειστοφοβικού κόσμου του “SPEEDBALL”. Ο βασικός χαρακτήρας, εμπνευσμένος από ένα παιδί που για μένα μέχρι σήμερα η τύχη του αγνοείται, οπτικοποιεί την ανάγκη μου να φτάσω κοντά του και μέσω αυτής της μυθοπλαστικής ιστορίας να του δώσω επιλογή να διαλέξει ανάμεσα στο θάνατο και στην αναγέννηση, χωρίς να γνωρίζω στην πραγματικότητα τί ακολουθεί το δεύτερο. Ο,τι και να ακολουθεί μετά, η καλλιτεχνική φύση του Μιχάλη του δίνει την επιλογή που ελπίζω να δοθεί σε όλα αυτά τα παιδιά».
«Amelia», Γιάννης Ντόνεφ
Σύνοψη: Η Αμέλια μετακομίζει στην Αθήνα για να ξεκινήσει τη φοιτητική της ζωή. Μετά από μια δύσκολη μέρα, αποφασίζει να εξερευνήσει την πόλη. Η βραδινή της έξοδος παίρνει μια απροσδόκητη τροπή εξαιτίας ενός αναπάντεχου γεγονότος. Αναδύονται θαμμένες μνήμες - απομεινάρια μιας παιδικής ηλικίας, στιγματισμένης από ένα καθοριστικό τραύμα. Καθώς το παρελθόν διεισδύει στο παρόν, η Αμέλια παρασύρεται σε μια ψυχολογική οδύσσεια. Προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, βυθιζόμενη στο ασυνείδητο. Το ταξίδι στο σκοτεινό και τραυματικό της παρελθόν θα γίνει το κλειδί για την αντιμετώπιση των φόβων της.
Σκηνοθετικό Σημείωμα: «Η “ΑΜΕΛΙΑ” είναι μια ταινία που αναδεικνύει ένα σύνηθες διαχρονικό φαινόμενο παραβίασης και ευαλωτότητας. Πραγματεύεται ζητήματα έμφυλης βίας και ψυχικών τραυμάτων· ζητήματα βαρύνουσας σημασίας που “επισκιάζονται” και “ξεχνιούνται” στην συχνά αμέτοχη κοινωνία μας. H ιδέα για το σενάριο ξεκίνησε με αφορμή ένα όνειρο που με στιγμάτισε. Ωστόσο, δεν μπορούσα να παραβλέψω τη δυστοπική πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Οντας αρκετά ευαισθητοποιημένος δεν μπορούσα να είμαι αμέτοχος. Ειδήσεις και ντοκουμέντα της επικαιρότητας που θίγουν ζητήματα ενδοοικογενειακής βίας και παρενόχλησης, με ώθησαν στην “συναρμολόγηση” αυτής της ιστορίας. Καθώς το παρελθόν διεισδύει στο παρόν, η Αμέλια παρασύρεται σε μια ψυχολογική οδύσσεια. Προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, βυθιζόμενη στο ασυνείδητο. Καλείται να αντιμετωπίσει με τις δικές της δυνάμεις το τραύμα της σε ένα ταξίδι μοναχικό και βαθιά υπαρξιακό. Προσπάθησα να μην “κλειδώσω” κάποια στοιχεία της πλοκής, καθώς με ενδιαφέρει περισσότερο να αφήσω ανοιχτές ερμηνείες στους θεατές. Η Αμέλια είναι σύμβολο τόλμης και δύναμης και θεωρώ ότι βρίσκεται σε κάθε έναν από εμάς».
Συμμετοχή στο Karditsa International Short Film Festival.
«Alles Gut», Παύλος Παρασκευόπουλος
Σύνοψη: Ο Παύλος ταξιδεύει στο χωριό του για να επισκεφθεί τη γιαγιά του. Ενώ εκείνη του ετοιμάζει τα αγαπημένα του φαγητά, αυτός την κινηματογραφεί. Θα μοιραστούν ιστορίες και κομμάτια του εαυτού τους για πρώτη φορά. Στην αγκαλιά της γιαγιάς του, ο Παύλος θα αναζητήσει ένα αίσθημα αποδοχής.
Σκηνοθετικό Σημείωμα: «Μια προσπάθεια γεφύρωσης του χάσματος δύο ανθρώπων διαφορετικών γενεών που είναι μόνοι. Μια ανάγκη σύνδεσης με την οικογένειά μου και με τους γύρω μου. Μια πρόταση για μοίρασμα και αποδοχή».Drama International Film Festival (2024), Βραβείο Queer Short Film, Σπουδαστικό
Trailer
«Αστρικές Συνουσίες», Πέρσα Φραγκουλάκη
Σύνοψη: Κακοί οιωνοί προμηνύουν τη μέρα ενώ η πρόσκληση σ' ένα ρομαντικό δείπνο περιμένει απάντηση.
Σκηνοθετικό Σημείωμα: «Η ταινία γεννήθηκε από την παρατήρηση του πόσο βαθιά ριζωμένες παραμένουν οι δεισιδαιμονίες, τα ωροσκόπια και οι λαϊκές δοξασίες στη σύγχρονη ζωή, μεταμφιεσμένες ως καθοδήγηση, αλλά συχνά λειτουργώντας ως εργαλεία φόβου και ελέγχου. Με συναρπάζει η ανάγκη των ανθρώπων να δώσουν νόημα στην αβεβαιότητα. Από την αστρολογία μέχρι τον καφέ, η προσπάθειά μας να προβλέψουμε το μέλλον αποκαλύπτει τη σχέση μας με τον φόβο και την ψευδαίσθηση του ελέγχου. Ξεκίνησε ως μια ιστορία με χιούμορ, αλλά σταδιακά αποκαλύφθηκε ένα πιο ουσιαστικό επίπεδο σχετικά με το πώς ο τρόπος που σκεφτόμαστε επηρεάζει και διαμορφώνει την πραγματικότητά μας. Ως σκοτεινή κωμωδία, η ταινία αποκαλύπτει την ειρωνεία του να παραδινόμαστε σε αόρατες δυνάμεις. Η ηρωίδα, αποφεύγοντας τους κινδύνους, τελικά συναντά τη μοίρα που προσπαθούσε να ξεφύγει και εκεί βρίσκεται η ουσία της ιστορίας».
Trailer
«Σφαγή», Χρήστος Ψώνης
Σύνοψη: Σε ένα χωριό της Ελλάδας, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, μια οικογένεια ετοιμάζεται για τη Κυριακή του Πάσχα. Η Σφαγή του αμνού είναι ένα αρχαίο έθιμο. Από την Αρχαία Ελλάδα, και το Εβραϊκό Πάσχα, έως και σήμερα σφάζουμε εκατομμύρια αρνιά για γιορτάσουμε την Ανάσταση. Πόσο οξύμωρο όμως είναι να γιορτάζουμε την ζωή, με έναν θάνατο;
Σκηνοθετικό Σημείωμα: «Η ταινία αυτή δεν έχει σκοπό να προσβάλλει ούτε το θρησκευτικό αίσθημα, ούτε τις πεποιθήσεις κανενός. Η αρχική σκέψη πίσω από τη δημιουργία της ήταν να σχολιάσω πόσο περίεργες είναι καμιά φορά οι παραδόσεις και τα έθιμα. Πώς γίνεται να πηγαίνουν ‘’χέρι – χέρι’’ ο θάνατος και η χαρά; Αντ’ αυτού όμως, η "Σφαγή" μου έδειξε ότι ο κόσμος εθελοτυφλεί για πράγματα που του χαλάνε την ιδανική εικόνα που θέλει να παρουσιάζει... Ξαφνικά η κινηματογράφηση της διαδικασίας, και ο δημιουργός, είναι οι ‘’απάνθρωποι’’ της ιστορίας, και όχι όσοι συμμετέχουν σε αυτό το έθιμο. Μπορεί για κάποιους να είναι μια σκληρή εικόνα, μπορεί κάποιοι να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους να κρατάνε ζωντανό αυτό το έθιμο. Το σίγουρο πάντως είναι πως αυτή η ταινία είναι όντως ένας καθρέφτης της κοινωνίας μας.»
Bridges International Film Festival
Lift Off Global Network – Audience Award
Trailer
Σημαντικό: Μετά τη λήξη κάθε μέρας προβολής, ακολουθεί ψηφοφορία των θεατών για την ανάδειξη του βραβείου κοινού. Η/ο σκηνοθέτης κερδίζει για την επόμενη ταινία της/του δωρεάν ενοικίαση φωτογραφικού εξοπλισμού ύψους 1.000 ευρώ, χορηγία της εταιρείας Rent Photo Video.
Κλείστε το εισιτήριό σας για τις προβολές εδώ
Φέτος, τo Filmschool.gr και η Art Renegade παρουσιάζουν στο Booze Cooperativa το νέο Σεμινάριο Σκηνοθεσίας - μύηση στην τέχνη του Κινηματογράφου: οι εγγραφές ξεκίνησαν και το σεμινάριο αρχίζει το Σάββατο, 8 Νοεμβρίου.
