Κατά την ομιλία του στην τελετή λήξης του 25ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, ο Εμέ Μπεσόν, Ακόλουθος Οπτικοακουστικών Μέσων και Διευθυντής του Φεστιβάλ, αναφέρθηκε στην επιτυχία που σημείωσαν οι προβολές και οι ειδικές εκδηλώσεις (στρογγυλές τράπεζες, συναντήσεις, πάρτι, έκθεση φωτογραφίας) των 9 ημερών του Φεστιβάλ, «η οποία αποδεικνύει για άλλη μια φορά, το μεγάλο ενδιαφέρον του ελληνικού κοινού για το γαλλόφωνο κινηματογράφο, ο οποίος παραμένει τολμηρός, δημιουργικός, πλούσιος και ποικιλόμορφος».
Ευχαρίστησε τους συνεργάτες, τους εθελοντές, τους φίλους, τους θεατές και την ομάδα του Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, κάνοντας ειδική μνεία στον Νικολά Εϊμπαλίν, Διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος - ο οποίος ολοκληρώνει προσεχώς τη θητεία του στην Ελλάδα - για το πάθος, την ενεργή συμμετοχή και την ακατάπαυστη ενθάρρυνσή του.
Το μεγάλο Bραβείο Κριτικής Επιτροπής Nova 2025 του Φεστιβάλ κέρδισε ομόφωνα η ταινία «Το Παρίσι του Σουλεϊμάν» του Μπορίς Λοζκίν.
H Ερση Σωτηροπούλου από τη θέση της Προέδρου της φετινής κριτικής επιτροπής που απαρτίζεται από τους Γιώργο Καραμίχο, Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη, Μανώλη Κρανάκη και Άλκηστι Πουλοπούλου, παρουσιάσε το σκεπτικό της βράβευσης:
Έχει μια έντονη, πολύ ενδιαφέρουσα δυναμική το Γαλλικό σινεμά σήμερα κι αυτή ήταν η πιο ευχάριστη διαπίστωση από την εμπειρία όλων μας ως μέλη της κριτικής επιτροπής. Δεν υπάρχει ομοιομορφία, τυποποίηση, οι θεματικές ποικίλουν, δοκιμάζονται διαφορετικές κινηματογραφικές γλώσσες. Και κάποιες στιγμές, έχεις την αίσθηση ότι κάτι αντέχει, κάτι ακόμα αντιστέκεται, από τη μεγάλη παράδοση της nouvelle vague, είναι εκείνη η ιδιαίτερη ματιά διανοούμενου και παιδιού ταυτόχρονα.
Δεν ήταν εύκολο να καταλήξουμε, όχι γιατί είχαμε αγεφύρωτες διαφωνίες, αλλά γιατί οι ταινίες που ξεχώρισαν ήταν πολλές και το βραβείο είναι μόνο ένα.
Αποφασίσαμε ομόφωνα να βραβεύσουμε μια ταινία που μας μιλάει γι' αυτό που συμβαίνει δίπλα μας και δεν το βλέπουμε, το «Παρίσι του Σουλεϊμάν» του Μπορίς Λοζκίν. Υπάρχει ένας κόσμος παράλληλος στον δικό μας κόσμο που τον προσπερνάμε, μια πόλη μέσα στην πόλη, ίσως πολλές πόλεις μέσα στην ίδια πόλη.
Ζούμε τη ζωή μας συνήθως αγνοώντας αυτό που είναι ξένο, μη οικείο. Αυτόν τον μικρόκοσμο της προσφυγιάς αναδεικνύει η ταινία,, το όνειρο της Δύσης και το αντίστροφο νόμισμα, ένα ανθρώπινο σύμπαν υποβυθισμένο, σε καταστολή, που το παρακολουθούμε από τη σκοπιά του κεντρικού ήρωα,. Το περιγράφει παραστατικά και αποστασιοποιημένα, χωρίς απώθηση ούτε φόβο,
Η κριτική επιτροπή απένειμε επίσης ειδική μνεία στο «Miséricorde» του Αλεν Γκιροντί, σε διανομή στην Ελλάδα από την Weirdwave, μια ταινία με μακρινό πρόγονό της το «Θεώρημα» του Παζολίνι. Είναι η εισβολή, η ενδόρρηξη της αταξίας, ένα πυρωμένο φυτίλι που θα δυναμιτίσει τη μισοναρκωμένη ζωή ενός συνηθισμένου χωριού. Χωρίς υπερβολές, με μια εκπληκτική ρευστότητα, παρακολουθούμε την κατάρρευση από μέσα, του κόσμου της τάξης, μιας μικρής κοινωνίας που σε πρώτη όψη φαίνεται αρμονική, οργανωμένη, αδιατάραχη στο πέρασμα του χρόνου, αλλά είναι ήδη μισοραγισμένη, ήδη διάτρητη.
Το Βραβείο Κοινού κέρδισε η ταινία «Και ο Θεός Επλασε τη Μητέρα» του Κεν Σκοτ, ενώ η ίδια ταινία κέρδισε και το νεόσυστατο βραβείο L’Oréal Paris για την ταινία που «υμνεί» τη γυναικεία ενδυνάμωση και την αστείρευτη πηγή έμπνευσης.
Μετά την απονομή των βραβείων, ακολούθησε η προβολή σε avant – première της ταινίας «Ο Κύριος Αζναβούρ» των Μεχντί Ιντίρ και Γκραν Κορ Μαλάντ, με τον Ταχάρ Ραχίμ στο ρόλο του Σαρλ Αζναβούρ. H ταινία θα βγει στις αίθουσες το καλοκαίρι του 2025, σε διανομή από την Danaos Films.
Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες για το Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου στο επίσημο site του, στον επίσημο λογαριασμό του στο Facebook και το Instagram.