Περισσότερο ακόμα κι από τις προηγούμενες ταινίες του θεμελιωδώς προκλητικού Δανού σκηνοθέτη, το «Nymph()maniac» του Λαρς φον Τρίερ έρχεται στις αίθουσες του κόσμου κουβαλώντας φήμες περιβόητες, φωτογραφίες και clips από γαργαλιστικά μέχρι ανησυχητικά, συνοδεία του τραγουδιού των Ramstein που θέτει τη σωστή ατμόσφαιρα ερέβους, μια ταινία που έχει σκανδαλίσει πολύ μεγαλύτερο αριθμό θεατών απ’ όσους βλέπουν συνήθως τις ταινίες του Τρίερ – μένει να δούμε πόσοι θα φτάσουν πράγματι μέχρι την αίθουσα. Η χθεσινοβραδινή προβολή, δεδομένου του κατακλυσμού και της προχωρημένης ώρας, τουλάχιστον στην αίθουσα της δικής μας επιλογής, τράβηξε λίγους αλλά πιστούς. Η (πολύ) αναλυτικότερη γνώμη μας για την ταινία θα έρθει στην κριτική του Flix την Πέμπτη, αλλά προς το παρόν σημειώνουμε τα λίγα πράγματα (χωρίς ίχνος spoiler) που καλό θα ήταν να ξέρετε πριν δείτε το «Nymph()maniac (Μέρος Α')». Εάν ήσασταν από τους χθεσινοβραδινούς τολμηρούς, γράψτε μας την άποψή σας στα σχόλια.
Διαβάστε και δείτε τα πάντα για το «Nymph()maniac» εδώ
Η ταινία ξεκινά με καρτέλα, που εξηγεί πως η βερσιόν που ακολουθεί έχει μονταριστεί με την άδεια, αλλά όχι και με τη συγκατάθεση του σκηνοθέτη της. Πράγμα που, ενώ είναι γνωστό από καιρό, προκαλεί μια μικρή απογοήτευση: αυτή εδώ είναι μια ταινία σκηνοθέτη και το τελικό προϊόν δεν έχει ακριβώς τη σφραγίδα του;
Οταν λέμε μέρος Α’ και μέρος Β’, εννοούμε ακριβώς αυτό. Η ταινία εκτυλίσσεται χρονολογικά (καθώς η Τζο της Σαρλότ Γκενσμπούργκ αφηγείται στον Σέλιγκμαν του Στέλαν Σκάρσγκααρντ τις σεξουαλικές της εμπειρίες από όταν ήταν κοριτσάκι) και, κάπου στη μέση, κόβεται με fade out. Στη συνέχεια βλέπουμε ένα split screen, όπου στη μία πλευρά τρέχουν οι τίτλοι τέλους και στην άλλη, λίγο σαν τηλεοπτικό επεισόδιο, βλέπουμε ένα προσεχώς με σκηνές από το Β’ μέρος της ταινίας.
Το σεξ, τουλάχιστον στο Α’ μέρος, δεν είναι περισσότερο ή πιο hardcore απ’ ό,τι σε πολλές καλλιτεχνικές ταινίες. Κι αν είναι, έστω, περισσότερο, σίγουρα δεν είναι συχνά hardcore: είναι γραφικό, αλλά περιλαμβάνει κατά βάση όσα είχαμε δει στα trailers και στα clips που είχαν ήδη κυκλοφορήσει στην προώθηση του «Nymph()maniac».
Για καλή μας τύχη, αυτή εδώ η ταινία είναι όσο μισανθρωπική ή ευαίσθητη, όσο υπαρξιακή και αποστομωτική είναι ολόκληρη η φιλμογραφία του Λαρς φον Τρίερ. Δεν είναι ένα ανεξάρτητο, λάγνο «ανέκδοτο», δεν έχει τίποτα παράταιρο, κρύβει την κοσμοθεωρία του δημιουργού του, ειπωμένη με το γνωστό του κυνικό χιούμορ και μια βαθειά εγγύτητα με τον κόσμο των μαθηματικών!
Η Σαρλότ Γκενσμπούργκ, πέρα από τις τακτικές της αφηγήσεις, δεν παίζει στο Α’ Μέρος του «Nymph()maniac», μια και η ηρωίδα της δεν έχει φτάσει ακόμα στην αντίστοιχη ηλικία. Ομοίως δεν εμφανίζονται καθόλου ακόμα ο Γουίλεμ Νταφό και ο Ούντο Κίερ, που προφανώς θα έρθουν με το Β’, ως… βαρύ πυροβολικό. Ο Σάια ΛαΜπεφ και ο Κρίστιαν Σλέιτερ ξετυλίγουν τους ήρωές τους και τα κορμιά τους, η Ούμα Θέρμαν είναι εξαιρετική στη σκηνή που ήδη έχουμε κρυφοκοιτάξει στο αντίστοιχο κλιπ, αλλά η πραγματική αποκάλυψη είναι η απίστευτη Στέισι Μάρτιν, η πρωτοεμφανιζόμενη ηθοποιός που επέλεξε ο γνώστης Λαρς φον Τρίερ για να ενσαρκώσει την Τζο – κορίτσι, μια κοπέλα που ο κάθε θεατής στην αίθουσα, ανεξαρτήτως φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού, θα ήθελε φεύγοντας να πάρει σπίτι του!
