Ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ ταξίδεψε στην Ισλανδία και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρέικιαβικ, όπου του απένειμαν το τιμητικό βραβείο για το σύνολο της καριέρας του. Στο masterclass που έδωσε για φοιτητές, κοινό και φυσικά δημοσιογράφους, ο Καναδός σκηνοθέτης μίλησε με σοκαριστική ειλικρίνεια για όλους και όλα.
Για το πρώτο του βιβλίο: «Νομίζω ότι ήθελα πάντα να γίνω συγγραφέας. Η φιλοδοξία μου ήταν να χτίσω την καριέρα μου πάνω στο γράψιμο. Ομως με ενδιέφερε η τεχνολογική πλευρά του κινηματογράφου κι αυτό εκτροχίασε τις συγγραφικές μου φιλοδοξίες. Για αυτό μου πήρε... 50 χρόνια για να γράψω το πρώτο μου βιβλίο, το "Consumed"...»
Δεν ήταν ποτέ σινεφίλ: «Νομίζω ότι μεγάλωσα βλέποντας γουέστερν και ταινίες με ξιφομαχίες. Μέχρι που κάποια μέρα πρόσεξα ένα σινεμά απέναντι από το σπίτι μου που έπαιζε αποκλειστικά Ιταλικές ταινίες. Είδα ενήλικες να βγαίνουν από την αίθουσα κλαίγοντας και διερωτήθηκε τι είδους ταινία μπορεί να έχει τέτοια επίδραση σε μεγάλους ανθρώπους. Μπήκα μέσα και είδα το "'La Strada" του Φελίνι. Κι έκλαψα κι εγώ...»
Διαβάστε ακόμη: (Και) ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ πιστεύει πως η «Λάμψη» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ δεν είναι μια σπουδαία ταινία
Το σενάριο ήταν το εισιτήριό του στη σκηνοθεσία: «Οι Καναδοί παραγωγοί δεν με ήθελαν ως σκηνοθέτη, αλλά ήθελαν τα σενάριά μου. Δεν υπήρχε βλέπετε παράδοση στις ταινέις τρόμου στον Καναδά, η κινηματογραφία μας περιοριζόταν σε ντοκιμαντέρ και κινηματογραφικές διασκευές αληθινών ιστοριών για ντόπιους ψαράδες. Χρησιμοποιώντας τα σενάριά μου ως δέλεαρ, τους έπεισα να μου δώσουν μία ευκαιρία ως σκηνοθέτη. Οι πρώτες μου ταινίες όμως προκάλεσαν σοκ και δέος. Οι αντιδράσεις συζητήθηκαν ακόμα και μέσα στο Κοινοβούλιό μας: πρέπει το κράτος να χρηματοδοτεί τόσο αηδιαστικές ταινίες; Ομως ήταν οι μόνες ταινίες που τους έφεραν κέρδη, για αυτό συνέχισε το κράτος να τις χρηματοδοτεί...»
Η θεωρία του auteur είναι υπερτιμημένη: «Πάντα νόμιζα ότι πρέπει να ακολουθούμε το παράδειγμα των Χάουαρντ Χοκς αυτού του κόσμου, να γράφουμε, να σκηνοθετούμε να τα κάνουμε όλα ως κινηματογραφιστές. Ομως τελικά ανακάλυψα ότι υπάρχει μία δύναμη στο να εμπιστεύεσαι έναν άλλο συγγραφέα, όπως ο Στίβεν Κινγκ για παράδειγμα. Γενικώς, δε θα έπρεπε να απασχολεί έναν σκηνοθέτη ποια είναι η πρώτη ύλη των ταινιών του. Αρκεί να βρίσκει το καλύτερο υλικό διαθέσιμο. Αυτό με απελευθέρωσε και με έκανε να δω τη σκηνοθεσία με άλλο μάτι...»
Διαβάστε ακόμη: Στη... «Φωλιά» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ
Είναι κανόνας του να μη δουλεύει με μαλάκες: «Αν είναι να κάνεις σινεμά, να κάνεις το δικό σου σινεμά. Να μη συμβιβάζεσαι με τα στούντιο και τους παραγωγούς. Για αυτό και είμαι πιστός στους ανθρώπους που το σέβονται αυτό. Είναι κανόνας μου να μη δουλεύω με μαλάκες. Δε θα αναφέρω ονόματα - τους αδελφούς Γουάινστιν- οι οποίοι θα κόψουν τη δική τους βερσιόν σε μία ταινία που ακόμα δουλεύεις...»
Δε δουλεύει ούτε με μαλάκες ηθοποιούς: «Οι περισσότερες ταινίες μου είναι πλέον συμπαραγωγές, οπότε συνεργάζομαι με ηθοποιούς από όλο τον κόσμο. Ομως πρώτα θα δω συνεντεύξεις τους στο youtube, για να αποφύγω τους μαλάκες...»
Γιατί απέρριψε το "True Detective:" «Η αλήθεια είναι ότι στην τηλεόραση υπάρχουν πια τα πιο ενδιαφέροντα πρότζεκτς. Και πέρσι μου πρότειναν να σκηνοθετήσω το πρώτο επεισόδιο του 2ου κύκλου του "True Detective". Oμως το σενάριο ήταν τόσο μα τόσο κακό. Οπότε δεν το έκανα...»
Ψηφιακό σινεμά vs φιλμ: «Νομίζω ότι το ψηφιακό σινεμά είναι πολύ ανώτερο. Κινηματογραφιστές ακόμα και επιπέδου Σπίλμπεργκ, ο οποίος δουλεύει με φιλμ, καταλήγουν με μία ψηφιακή μορφή της ταινίας, ακόμα και για να κάνουν μοντάζ ή color correct. Ας ξεχάσουμε το φιλμ. Το μόνο που μου λείπει είναι η μυρωδιά του όταν μπαίνω στο μοντάζ. Ομως αυτό μήπως το βγάλουμε σε αποσμητικό χώρου; Μήπως να κατασκευάσουμε μία... Kodak κολώνια;»
Διαβάστε περισσότερα:
Tags: Ντέιβιντ Κρόνενεμπεργκ
