Οι προβλέψεις για επιστροφή της βροχής ευτυχώς δεν πραγματοποιήθηκαν. Η άνοιξη επιμένει και διευκολύνει τις μετακινήσεις των 5000 επίσημων καλεσμένων του φεστιβάλ - δημοσιογράφων, επαγγελματιών, εργαζομένων, αλλά και των VIP σταρ στο κόκκινο χαλί.
Χθες οι πρεμιέρες ξεκίνησαν από νωρίς το απόγευμα, με το «The Pot-au-Feu» του Τραν Αν Χουνγκ, με πρωταγωνιστές τους Ζιλιέτ Μπινός και Μπενουά Μαζιμέλ Με τον τιτλο να παραπέμπει σε ένα από τα κλασικά πιάτα της γαλλικής κουζίνας, το δράμα εποχής (στην ουσία κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος «La vie et la passion de Dodin-Bouffant» του συγγραφέα Μαρσέλ Ρουφ) που εκτυλίσσεται το 1885, ακολουθεί την ερωτική ιστορία μίας μαγείρισσας και του εραστή της.
Κι άφησε πολύ ευχάριστη γεύση στον ουρανίσκο - κοινού και κριτικών. Για να δούμε αν αυτό θα μεταφραστεί και σε κάποιο βραβείο. Διαβάστε τη γνώμη του Flix για την ταινία εδώ.
Λίγο αργότερα μία ταινία εκτός διαγωνιστικού το «L'Amour et les Forêts» (με αγγλικό τίτλο «Just the Two of Us») της Bαλερί Ντονζελί έφερε στο κόκκινο χαλί την νέα, υπέροχη grande dame του γαλλικού σινεμά, Βιρζινί Εφιρά («Benedetta») και τον συμπρωταγωνιστή της Μελβίλ Πουπό, που συνόδευσαν την σκηνοθέτη τους.
H Eφιρά, λαμπερή κι εγκυμονούσα, μάς μίλησε το πρωί για αυτή το θρίλερ γυναικείας κακοποίησης, πήρε θέση απέναντι στο #metoo κίνημα και το ρόλο των ηθοποιών μέσα σ' αυτό, τοποθετήθηκε για τις δικές της επιλογές και δεν μάσησε καμία στιγμή τα λόγια της.
Θα είμαι ειλικρινής. Δεν μου έχει τύχει προσωπικά να δεχθώ μία πρόταση από κάποιον σαν τον Τζόνι Ντεπ ή τον Ρομάν Πολάνσκι και να μπω στη θέση να επιλέξω. Είμαι πολύ υπέρ των γυναικών που μιλούν, στηρίζω τον ακτιβισμό και τη γενναία φωνή της Αντέλ Ενέλ, αλλά εγώ είμαι άλλος χαρακτήρας. Δεν θα εγκατέλειπα το σινεμά, θα αγωνιζόμουν μέσα από αυτό. Θεωρώ ότι μπορώ να βρω ταινίες που θα δίνουν φωνή στα θέματα που μάς απασχολούν κι ανοίγουν διάλογο...»
Ο Νάνι Μορέτι επιστρέφει στις Κάννες χορεύοντας Η βραδινή λαμπερή πρεμιέρα της χθεσινής μέρας ανήκε στον Ιταλό σκηνοθέτη, κάτοχο Χρυσού Φοίνικα με «Το Δωμάτιο του Γιου μου» 22 χρόνια πριν. Η νέα του δραμεντί, που ακολουθεί την ιστορία ενός σκηνοθέτη ο οποίος προσπαθεί να φτιάξει την νέα του ταινία για το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα και την απόσχισή του από τη Σοβιετία (μετά την ρωσική εισβολή στη Βουδαπέστη), ενώ ταυτόχρονα παλεύει με τα «κακώς κείμενα» της εποχής (το Netflix, την μόδα της ταραντινικής βίας κλπ) έχει μία σκηνή όπου ο ήρωας χορεύει με τα χέρια ανοιχτά - ανέμελα, σαν παιδί.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Προς Ενα Λαμπρό Μέλλον» του Νάνι Μορέτι.
Αυτό επανέλαβε ο Μορέτι χθες στην κορυφή των σκαλιών του Palais des Festivals, θυμίζοντας ίσως, ότι εδώ θα έπρεπε να βρισκόμαστε για τη γιορτή του σινεμά κι όχι τα «κακώς κείμενα» που συνοδεύουν το φεστιβάλ - τον ανταγωνισμό, την αδυσώπητη και απρόσιτη αγορά, τη σελέμπριτι διάσταση του κόκκινου χαλιού.
Ευχαριστούμε την Aegean Airlines για τη βοήθεια πραγματοποίησης του ταξιδιού στο 76ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.
