Οταν το «Μπλε Βελούδο» του Ντέιβιντ Λιντς βγήκε στους κινηματογράφους το 1986, χαρακτηρίστηκε από το μεγαλύτερο αριστούργημα ως το πιο άρρωστο σκουπίδι. Εμείς ανήκουμε στην πρώτη κατηγορία. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, η ταινία ξανακυκλοφορεί στις 8 Νοεμβρίου σε blu-ray, με έξτρα πενήντα λεπτά υλικού, κομμένες σκηνές που κανείς δεν έχει δει ως τώρα και που ακόμα κι ο Λιντς αγνοούσε πού βρίσκονταν.
Ανάμεσα σ’ αυτές, είναι και μια σκηνή για να χορτάσουν οι φανατικοί του Φρανκ Μπουθ: Ο Ντένις Χόπερ επιδεικνύει τις σαδιστικές του τάσεις σ’ ένα «φίλο», ενώ ο Κάιλ ΜακΛάχλαν και η Ιζαμπέλα Ροσελίνι, ο Τζέφρι και η Ντόροθι, παρατηρούν έντρομοι.
Εδώ, επίσης, βρίσκεται και μια από τις σκηνές που ο Λιντς θεωρούσε αγαπημένη του, η σκηνή με τις «φλεγόμενες ρώγες»! Δείτε την κομμένη σκηνή στο παρακάτω βίντεο και διασκεδάστε με την ψυχή σας!
Ο Ντέιβιντ Λιντς, σχολιάζοντας το επετειακό blu-ray του «Μπλε Βελούδου» και το καινούριο υλικό που συμπεριλαμβάνεται εκεί, είπε με τη χαρακτηριστικά παραπλανητική του αθωότητα: «Είναι σαν αυτό το τραγούδι, το ‘Amazing Grace’. Οι σκηνές είχαν χαθεί αλλά τώρα βρέθηκαν.»
Τα πενήντα λεπτά κομμένων σκηνών δεν έχουν ξαναμονταριστεί στην ταινία – το «Μπλε Βελούδο» στο blu-ray είνα ακέραιο, με τη μορφή που είχε προβληθεί το 1986, απλώς με εξαιρετική εικόνα και ήχο. Το έξτρα υλικό συμπεριλαμβάνεται στην έκδοση ως δώρο!
Οσο για αυτήν, τη συγκεκριμένη σκηνή, στο βιβλίο «Lynch on Lynch», ο σκηνοθέτης αναλύει: «Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου σκηνές, αλλά πλεόναζε στην ταινία. Θέλω να την ξαναβρώ, αλλά νομίζω ότι πια είναι αδύνατον. Θα ήθελα να την παρουσιάσω σαν ένα αυτόνομο κλιπ. Διαρκεί δυο-τρία λεπτά.» Στη συνέχεια ο Λιντς περιγράφει τη σκηνή, που μπορείτε πια να δείτε παρακάτω και αναφέρεται ειδικά στο περιστατικό με τις «φλεγόμενες ρώγες», λέγοντας ότι η κοπέλα στο μπαρ του έδειξε το κόλπο που έκανε κι εκείνος την παρακάλεσε να το κάνει και στην ταινία.
Η τεχνική περιγράφεται με λεπτομέρεια, αλλά σας συνιστούμε να μην το δοκιμάσετε στο σπίτι: τα κορίτσια παίρνουν χάρτινα σπίρτα, αυτά που δίνουν στα μπαρ, τα ξεχωρίζουν, γλύφουν ένα και το κολλούν στη ρώγα τους, ώστε ενώ η κεφαλή του σπίρτου απέχει κάποια εκατοστά, όταν ανάψει να μοιάζει σα να ακουμπά ακριβώς εκεί. Το σπίρτο καίγεται για λίγο και μετά το σβήνεις. Η φλόγα κρατά αρκετά για όχο χρειάζεται η σκηνή της ταινίας. «Κουνιόταν τόσο όμορφα,» λέει ο Λιντς, «συνέβαιναν πράγματα παράλληλα, υπήρχε μια ενδιαφέρουσα αίσθηση.»
Τις κομμένες σκηνές που για χρόνια αναζητούσαν όχι μόνο θαυμαστές του Λιντς, αλλά και ο ίδιος ο σκηνοθέτης, ανακάλυψε ο Ντάρεν Γκρος, εργαζόμενος στο αρχείο της MGM. Ο Γκρος προσπαθούσε πολύ καιρό να βρει πού μπορεί να είχαν χαθεί τα κομμάτια του φιλμ που «περίσσεψαν» από την ταινία και, όταν ήταν έτοιμος να παραιτηθεί, τον περασμένο Σεπτέμβριο, ξετρύπωσε όλο μαζί το υλικό και αρνητικό σε άψογη κατάσταση σε μια αποθήκη στο Σιάτλ!
Εκτός από τη σκηνή με τις «φλεγόμενες ρώγες», το υπόλοιπο υλικό είναι κυρίως ανάλυση των ηρώων. Αλλά όχι μόνο: υπάρχουν και κάποιες πολύ αστείες, κατά τα λεγόμενα, γκάφες από τα γυρίσματα, κάτι που αποκτά απόλυτα συλλεκτικό χαρακτήρα για μια τόσο τέλεια, ατμοσφαιρική, ηδονιστική και καταστροφικά ιδιοφυή ταινία!
