Ο Κεν Λοους, ο σπουδαίος Βρετανός πολιτικός σκηνοθέτης («Γη και Ελευθερία», «Το Ονομά μου Είναι Τζο», «Ladybird Ladybird», «Ο Ανεμος Φυσούσε το Κριθάρι», «Το Μερίδιο των Αγγέλων») είναι το τιμώμενο πρόσωπο του 64ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Βερολίνο. Τιμητική Χρυσή Αρκτος για το σύνολο του έργου του στο Berlinale Palast (με τον Τσέχο συνάδελφό του Γίρι Μένζελ να τον προλογίζει) , επετειακή προβολή του «Βροχή από πέτρες» (20 χρόνια από την πρεμιέρα της το 1993) και μία συνέντευξη Τύπου στην οποία ο δημιουργός μίλησε για το σινεμά, την πιθανή του αποχώρηση από τη σκηνοθετική καρέκλα και την υποκρισία της Ενωμένης Ευρώπης που εκμεταλλεύεται αδύναμες χώρες όπως η Ελλάδα.
Τι σημαίνει ένα τιμητικό βραβείο: Πρώτα από όλα θέλω να τονίσω πόσο μεγάλη τιμή είναι για μένα αυτή η πρόσκληση, αυτό το βραβείο. Αλλά να ξεκαθαρίσω ότι όλες αυτές οι ταινίες για τις οποίες με τιμάτε δεν είναι η δουλειά ενός μόνο ανθρώπου. Οπότε το αποδέχομαι εκ μέρους όλων μου των συνεργατών...
Για τους πιστούς του συνεργάτες: Με τη Ρεμπέκα (O' Mπράιαν) μιλάμε καθημερινά και ανταλλάζουμε ιδέες. Ο Πολ (Λάβερτι) μένει στη Σκωτία οπότε στέλνουμε μηνύματα και mails καθημερινά και συζητάμε τα νέα μας, τα αποτελέσματα στο ποδόσφαιρο, κουτσομπολιά - όχι, όχι τόσο κουτσομπολιά. Από αυτές τις καθημερινές συζητήσεις προκύπτους ιδέες για νέα πρότζεκτ. Μία ιδέα γίνεται ιστορία, ο Πολ γράφει τους ήρωες και το πρώτο draft του σεναρίου. Το παρουσιάζουμε στη Ρεμπέκα όταν πιστεύουμε ότι έχει γίνει ένα σενάριο με χαρακτήρες που θέλεις να γνωρίσεις καλύτερα - μία ιστορία που σε αφορά. Δεν σταματώ να έχω δίπλα μου τους συνεργάτες μου όταν έχω έτοιμο το σενάριο. Η Ρεμπέκα κι ο Πολ είναι παρόντες στο κάστινγκ, στο γύρισμα - καμιά φορά και στο μοντάζ. Θέλω να είμαι σίγουρος ότι δεν έχω ξεστρατίσει από το κοινό μας όραμα όταν πρωτοσκεφτήκαμε την ιδέα. Οτι είμαστε όλοι στην ίδια σελίδα, ότι είναι η ταινία μας.
Το σινεμά είναι... σαν την αναπνοή. Το εισπνέεις και το εκπνέεις, μέσα έξω, μέσα έξω. Πετάς τα περιττά και μένεις στο final cut με το φιλτραρισμένο, ραφιναρισμένο αποτέλεσμα. Αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι. Την ανάσα σου.
Για το πολιτικό σινεμά και τη σύγχρονη οικονομική κρίση: Τι να σας πω. Πιστεύω ότι ζούμε χειρότερες μέρες από ό,τι στο παρελθόν. Σήμερα, ένας εργοδότης θα σε βάλει να υπογράψεις συμβόλαιο με 0 ώρες εργασίας: δε θα σου εγγυηθεί ότι θα εργαστείς, ότι θα σου δώσει δουλειά, αλλά σε δεσμεύει - εσύ δεν μπορείς να δουλέψεις αλλού. Υπάρχει τόση ανεργία και ανέχεια που ο κόσμος τα υπογράφει αυτά τα συμβόλαια. Ζούμε μία ανευ προηγουμένου εκμετάλλευση.
Θα εγκαταλείψει το σινεμά:Δεν του φαίνεται, αλλά το σινεμά είναι σκληρή δουλειά. Απαιτεί αντοχές, δεν είναι κάτι απλό. Κι αυτές τις αντοχές τις χάνει κανείς όταν πλησιάζει τα 80 του χρόνια. Δε θέλω να λέω μεγάλα λόγια. Είναι μία εκπληκτική τέχνη που δεν μπορεί να εγκαταλείψει κανείς εύκολα. Οπως επίσης και τις φιλίες που έχει δημιουργήσει μέσα από τις συνεργασίες, τις ίδιες τις ταινίες. Θα δούμε...
Υπάρχει μέλλον στην Ευρωπαϊκή Ενωση; Δεν είναι ότι δεν πιστεύω στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Υπάρχει μέλλον στην κοινή ιδέα - αλλά πρέπει να πάρει ένα εντελώς διφορετικό σχήμα. Να βασιστεί στην κοινή ιδιοκτησία πόρων μεταξύ των χωρών, στην πραγματική ισότητα των πολιτών της Ευρώπης, ώστε να μην χρειάζεται οι άνθρωποι να ξενιτεύονται προς αναζήτηση εργασίας. Γιατί η ξενιτιά δημιουργεί τη βάση για το ρατσισμό: ο κόσμος απειλείται με την εισβολή ξένων, οι μετανάστες μισούν τους ανθρώπους που τους κακομεταχειρίζονται. Κι έτσι έχουμε ανοίξει το δρόμο για τα φαινόμενα της ακροδεξιάς. Οι τακτικές των νεοφιλελεύθερων που πιέζουν για ιδιωτικοποιήσεις ευθύνονται για τα ακραία φαινόμενα. Θέλουμε να είμαστε εννιαία Ευρώπη. Πιστεύουμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση - αλλά στην ένωση, όχι στον ανταγωνισμό.
Τι είπε σε γερμανικό έδαφος ο Κεν Λόουτς για την Ελλάδα: Είναι απαράδεκτο να ανεχόμαστε τους ισχυρούς της Ευρώπης να ασκούν πολιτική καπαπίεσης σε χώρες αδύναμες - όπως η Ελλάδα. Πρέπει όλοι να αναλογιστούμε τι συνέπειες θα επιφέρει μία τέτοια σκληρή πολιτική σε όλους μας...
Tags: berlinale 2014
