Ακόμα και αν σε κάποιους μπορεί ακόμη να μοιάζει παράξενη η ιδέα ή η εικόνα ενός ηλικιωμένου ζευγαριού ανδρών που ξυπνάνε μαζί και ακολουθούν μια πρωινή ρουτίνα που δείχνει κοινή για όλα τα ζευγάρια ασχέτως φύλου που μοιράζονται ένα σπίτι, ο Μπεν του Τζον Λίθγκοου και ο Τζορτζ του Αλφρεντ Μολίνα το κάνουν να μοιάζει απλά αδιανόητο να ήταν αλλιώς.
Οι δυο εξαιρετικοί ηθοποιοί δεν είναι απλά καλοί στους ρόλους των καλογραμμένων, λεπτομερών, αληθοφανών ρόλων τους, αλλά κατορθώνουν να αναδίδουν την οικειότητα και την γλώσσα του σώματος και της συμπεριφοράς δυο ανθρώπων που έχουν περάσει ολόκληρη την ζωή τους μαζί, με αξιοθαύμαστη ευκολία.
Οι δυο τους μοιράζονται ένα κομψό διαμέρισμα στο Μανχάταν και η μέρα που τους γνωρίζουμε είναι η μέρα που μετά από 39 χρόνια μαζί, μπορούν επιτέλους να παντρευτούν ο ένας τον άλλον. Μόνο που η πράξη τους, θα έχει αναπόφευκτες συνέπειες για τον Τζορτζ, ο οποίος δουλεύει σαν δάσκαλος μουσικής σε ένα καθολικό σχολείο: Θα χάσει τη δουλειά του και οι δύο άντρες θα αναγκαστούν να πουλήσουν το διαμέρισμά τους.
Μέχρι να βρουν ένα καινούριο, θα χωρίσουν εξ ανάγκης, τουλάχιστον σωματικά, μένοντας ο μεν Μπεν στην οικογένεια του ανιψιού του, ο δε Τζορτζ σε ένα ζευγάρι φίλων τους. Τα όσα κρατούν την αγάπη τους ζωντανή δεν θα δοκιμαστούν από αυτό τον χωρισμό, μα θα γίνουν σαφή τόσο στους θεατές, όσο και στους ίδιους αφού θα κοιτάξουν την δεδομένη σχέση τους μέσα από νέες συνθήκες και θα βρουν την ευκαιρία να είναι απόλυτα ειλικρινείς ο ένας με τον άλλο με τον τρόπο που μια «κρίση» σου επιτρέπει. Μα ευτυχώς, δίχως ποτέ να χάσουν την τρυφερότητα που μια αγάπη τόσων χρόνων χτίζει.
Το φιλμ είναι επικεντρωμένο στους δυο τους, αλλά δεν αγνοεί τους ανθρώπους γύρω τους, τους δίνει τον χώρο και τον χρόνο που χρειάζεται για να τους γνωρίσουμε και να ανακαλύψουμε τις ιστορίες τους, πέρα από τη σχηματική ανάγνωση που έχουν συνήθως οι δεύτεροι ρόλοι σε ανάλογες ταινίες. «Μερικές φορές όταν ζεις με τους ανθρώπους, τους μαθαίνεις καλύτερα απ όσο θα ήθελες» λέει ο Τζον Λίθγκοου σε μια σκηνή της ταινίας, αλλά αυτός ακριβώς ο τρόπος που η ταινία του Σακς σε κάνει να γνωρίζεις τους ήρωες του, είναι που την κάνει τόσο αληθινή και συναρπαστική.
Το φιλμ έχει την απλότητα και την παρατηρητικότητα, τον πνευματώδη χαρακτήρα μιας ταινίας του Ερικ Ρομέρ ή του Γούντι Αλεν, αλλά μαζί και την βαθιά ανθρωπιά και συγκίνηση μιας ιστορίας που θυμίζει το «Make Way for Tomorrow» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο οποίο επίσης ένα ηλικιωμένο ζευγάρι αναγκάζεται να χωρίσει όταν του γίνεται έξωση από το διαμέρισμά του. Το γεγονός ότι εκείνη η ταινία αφορούσε ένα ανδρόγυνο κι εδώ έχουμε ένα ζευγάρι ανδρών δεν αλλάζει στην πραγματικότητα τίποτα στην δυναμική της σχέσης που βρίσκεται στο κέντρο της, απλά δείχνει πως ακόμη κι αν η κοινωνία αλλάζει καθώς τα χρόνια περνούν, η ουσία των ανθρώπων παραμένει σχεδόν απαράλλαχτη και πως η αγάπη είναι πάντα ίδια όταν είναι βαθιά και ειλικρινής.
Update: Δείτε το τρέιλερ του φιλμ
