Η Αξιωματικός Ολίβια Γουόκερ αγουροξυπνημένη βγάζει τα αθλητικά της παπούτσια και βάζει τις γόβες της στην είσοδο του Λευκού Οίκου. Μία ακόμα μέρα ξημερώνει στην Αίθουσα Επιχειρήσεων κι εκείνη έχει την πρωινή βάρδια. Αυστηρά, λιτά, πειθαρχημένα, ενημερώνεται με κώδικες για όσα βρίσκονται στον αέρα, διώχνει τους βραδινούς, χαιρετά τον αρχηγό της πίσω από το κλειστό τζάμι. Η μεγαλύτερη πρόκληση στο πρόγραμμά της: να εφησυχαστεί ότι ο σύζυγός της θα καταφέρει, πριν τη δική του δουλειά, να πάει τον μικρό στον παιδίατρο γιατί επιμένει ο πυρετός του.
Παρόμοιες, καθημερινές, ανθρώπινες αγωνίες και στην αμερικανική βάση στον Ειρηνικό Ωκεανό (όπου η βασική συζήτηση ήταν η χθεσινή νίκη στο μπέιζμπολ), ή στον απομακρυσμένο αμυντικό σταθμό κατευθυνόμενων πυραύλων στην Αλάσκα (όπου ένας λοχαγός χωρίζει από το κινητό, γιατί η σύντροφός του δεν αντέχει άλλο την εκτεταμένη απουσία του). Ακόμα και στην Δυτική Πτέρυγα του Λευκού Οίκου - ο νεοφερμένος Πρόεδρος πρέπει να χωρέσει μία επίσκεψη σε αγώνα παιδικής ομάδας μπάσκετ, κι ο Υπουργός Αμυνας να αναμετρηθεί με το νωπό πένθος για το χαμό της γυναίκας του και την διαταραγμένη σχέση με την μοναχοκόρη του που ζει στο Σικάγο.
Μόνο που δεν είναι μία συνηθισμένη μέρα που ξημερώνει στην Ουάσινγκτον. Είναι η πιο πρωτόγνωρη μέρα που ξημερώνει στον κόσμο. Γιατί θα συμβεί αυτό που επί μισό αιώνα η ανθρωπότητα πιστεύει ότι δε θα (ξανα)συμβεί ποτέ. Ενας πυρηνικός πύραυλος έχει εκτοξευθεί από άγνωστης εθνικότητας στρατιωτικό υποβρύχιο με κατεύθυνση τις αμερικανικές μεσοπολιτείες. Πιθανότατα, στόχος είναι το Σικάγο. Αλλά ίσως αυτό να είναι μόνο η αρχή - καθώς κανένας δορυφόρος δεν έπιασε την απεδάφιση του πυραύλου, όλα συνηγορούν σε χακάρισμα της αμερικανικής άμυνας, οπότε σε στρατευμένη επίθεση.
Το 82ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας διεξάγεται φέτος από τις 27 Αυγούστου μέχρι τις 6 Σεπτεμβρίου. Το Flix βρίσκεται εκεί για να σας μεταφέρει, ζωντανά, όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τις αίθουσες. Συντονιστείτε στο ειδικό stream του Flix που ανανεώνεται συνεχώς.
Αρχικά όλοι πιστεύουν ότι είναι σφάλμα του συστήματος - μία κουκίδα στον ψηφιακό χάρτη. Ή στρατιωτική άσκηση, κάποιος ξέχασε να την καταγράψει. Πολύ γρήγορα όμως αυτό που δεν μπορεί να μεταβολίσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, το πιο τρομακτικό σενάριο, αρχίζει να φαίνεται καθόλα αληθινό. Σε πολύ λίγο -σε 19 λεπτά- μία πυρηνική βόμβα θα σκάσει στο Σικάγο.
Ψυχραιμία. Η Ολίβια Γουόκερ και το επιτελείο της Αίθουσας Επιχειρήσεων έχουν εκπαιδευτεί για έναν τέτοιο κόκκινο συναγερμό - υπάρχει ακριβές πρωτόκολλο, ξεκάθαρα βήματα, πλήρης εξοπλισμός. Πανέτοιμοι στις θέσεις τους, οι πιο ικανοί, οι επίλεκτοι, οι άριστοι - από την πυροβολαρχία στην Αλάσκα που θα εκτοξεύσει τις GBI κεφαλές του high-tech αμυντικού συστήματος για να εξουδετερώσει τον πύραυλο με ασφάλεια έξω από την ατμόσφαιρα, μέχρι τους διπλωμάτες σε συνενόηση με τις υπόλοιπες υπερδυνάμεις για να επικρατήσει η λογική, τους Στρατηγούς του Πενταγώνου και των αμερικανικών βάσεων για να οχυρωθεί το κράτος, τους Υπουργούς της Κυβέρνησης. Κι, αλίμονο, αν κάποιος γνωρίζει ακριβώς τι πρέπει να κάνει είναι ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. Ο μοναδικός που έχει τους κωδικούς για να διατάξει μία εξίσου σφοδρή πυρηνική (αντ)επίθεση. Σωστά;
Λάθος. Η Κάθριν Μπίγκελοου επιστρέφει με ένα ακόμα πολιτικό, ανατριχιαστικό θρίλερ (το οποίο ολοκληρώνει την άτυπη τριλογία που ξεκίνησε με το οσκαρικό «The Hurt Locker» και το «Zero Dark Thirty») για να συλλάβει το ασύλλυπτο: αν πιστεύουμε ότι οι κυβερνήσεις, οπουδήποτε στον κόσμο αλλά και ειδικά στην πάνοπλη Αμερική, έχουν την παραμικρή ιδέα του πώς θα αντιδράσουν στην περίπτωση που βρεθεί ο πρώτος τρελός να πατήσει το κουμπί,πλανόμαστε πλάνην οικτράν. Σοκ και δέος και όλα στην τύχη.
Με το εύρημα να ακολουθήσει ξεχωριστά τους χαρακτήρες του κάθε στρατηγικού τόπου σ' αυτά τα ίδια 19 λεπτά της Ιστορίας, με τρεις μικρού μήκους αφηγήσεις των γεγονότων από άλλη οπτική γωνία, η Μπίγκελοου συνθέτει με σασπένς και αγωνία το φρικιαστικό ψηφιδωτό της μεγάλης, παγκόσμιας, τρομακτικής εικόνας: we are fucked.
Μπορεί ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ να χρησιμοποίησε την καυτή, σουρεαλιστική, κατάμαυρη σάτιρα για να εκπέμψει το ΣΟΣ του, ενώ η Μπίγκελοου τους κανόνες του έντονου, υπερκινητικού, ντοκιμαντερίστικου κατεπείγοντος, όμως το πολιτικό μήνυμα, που έγραψε ωμά, έξυπνα και κοφτερά ο Νόα Οπενχάιμερ (πρώην διευθυντής ειδήσεων του NBC και σεναριογράφος του «Jackie») είναι το ίδιο και δυστυχώς πάντα επίκαιρο. Επιτρέψαμε μέσα στα χρόνια σε νάρκισσους πολιτικούς, μεγαλομανείς εθνικόφρονες στρατηλάτες και παράφρονες ηγέτες να μετατρέψουν τον πλανήτη σε ωρολογιακή βόμβα - ένα σπίτι από δυναμίτη, όπου όποιος κι αν ανάψει το φυτίλι, από όποια πλευρά, δεν έχει καμία σημασία. Δε θα υπάρξει νικητής ή ηττημένος, γιατί κανείς μας δε θα γλιτώσει. «Μα, περιμένετε την Αμερική να μην αντιδράσει; Να παραδοθεί;» ρωτούν οι Στρατηγοί, για να λάβουν την απάντηση. «Οι επιλογές μας είναι ή παράδοση, ή αυτοκτονία».
Με τον Διευθυντή Φωτογραφίας Μπάρι Ακροϊντ, ο οποίος υπέγραψε τα «Hurt Locker» και «Detroit» της Μπίγκελοου, αλλά και μερικά από τα πιο στρεσογόνα θρίλερ του Πολ Γκρίνγκρας («United 93», «Captain Phillips»), να τρέχει με την κάμερα στον ώμο και να φωτίζει παγερά, καθηλωτικά τη δράση, αλλά και τον ευρηματικό μοντέρ Κερκ Μπάξτερ να κόβει και να ράβει με ακρίβεια νανοδευτερόλεπτου την αντίστροφη μέτρηση προς το τέλος του κόσμου, η Μπίγκελοου αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά μαέστρος της τέχνης της. Ξέρει πώς να καθηλώσει στην άκρη της καρέκλας τον θεατή, να σμπαραλιάσει τα νεύρα του, να του παγώσει το αίμα.
Θυμίζοντας Χίτσκοκ, ο οποίος, διαβόητα, σταματούσε τη δράση για να κινηματογραφήσει με σχολαστικότητα κι εμμονή φαινομενικά άχρηστες διαδικασίες, έτσι κι η Μπίγκελοου περνάει ένα ηχηρότατο, ειρωνικό μήνυμα αφιερώνοντας φιλμικό χρόνο στα καθημερινά μέτρα ασφαλείας, τους δεκάδες κωδικούς, τις κάρτες εισόδου με την τριπλή επαλήθευση, τα προσωπικά κινητά τηλέφωνα που κλειδώνονται εκτός επιχειρησιακών δωματίων, την εξειδικευμένη, συγκοπτόμενη στρατιωτική ορολογία, τις αναλυτικές οδηγίες του πυρηνικού πρωτόκολλου (η ατάκα της ταινίας περιγράφει το εγχειρίδιο με τα σενάρια που μπορεί να ακολουθήσει ο Πρόεδρος ως «μενού εστιατορίου»). Ολοι όσοι κρατούν την εξουσία στα χέρια τους, όσο αυτά τα επικίνδυνα παιχνίδια είναι κλειδωμένα στη σφαίρα της φαντασίας, κομπάζουν με αλαζονεία και κοκορίστικη γενναιότητα. Αν τραβήξει όμως κάποιος την περόνη, τότε όλοι χέζονται πάνω τους.
Υπάρχει ένα μόνο μείον όταν αξιολογεί κανείς την νέα ταινία της Μπίγκελοου: αυτά τα καθηλωτικά θρίλερ, γυρισμένα με το σασπένς να τρέχει σε real time (και το ανθρώπινο μελόδραμα να επιτίθεται πονηρά και στρατηγικά στην καρδιά), τα συναντά πλέον κανείς και στις ποιοτικές σειρές της μικρής οθόνης. Αλλωστε και το «House of Dynamite» είναι παραγωγή Netflix - εκεί θα καταλήξει για να συναντηθεί με εκατομμύρια θεατές σε όλο τον κόσμο. Κατά πόσο λοιπόν μας εκπλήσσει, μάς αναστατώνει, μάς πιάνει απροετοίμαστους ένα τέτοιο πρότζεκτ; Κατά πόσο έχει τη θέση του σ' ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ;
Ή έχουμε κι εμείς χτίσει ένα σπίτι από δυναμίτη, ώστε να καθόμαστε όλοι σπίτι μας και να βλέπουμε τα μεγάλα concepts από το μικρό μας καναπέ;
Το 82ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας διεξάγεται φέτος από τις 27 Αυγούστου μέχρι τις 6 Σεπτεμβρίου. Το Flix βρίσκεται εκεί για να σας μεταφέρει, ζωντανά, όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τις αίθουσες. Συντονιστείτε στο ειδικό stream του Flix που ανανεώνεται συνεχώς.