Μαύρη Κυριακή αυτή για το Χόλιγουντ. Μετά τα νέα για το θάνατο του Πίτερ Ο' Τουλ, αποχαιρετούμε άλλη μία σταρ. Η θρυλική πρωταγωνίστρια των 40ς, αδελφή της Ολίβια Ντε Χάβιλαντ και οσκαρική ηθοποιός Τζόαν Φοντέιν, άφησε την τελευταία της πνοή πριν από λίγες ώρες στο σπίτι της στο Καρμέλ της Καλιφόρνια. Ηταν 96 ετών.
Η Τζόαν Ντε Μπουβουάρ Ντε Χάβιλαντ γεννήθηκε στο Τόκιο στις 22 Οκτωβρίου του 1917 από Βρετανούς γονείς. Καθώς και η ίδια και η αδελφή της αρρώστησαν από το κλίμα, η μητέρα τους μετακόμισε την οικογένεια στην Καλιφόρνια. Η μεγάλη αδελφή ξεκίνησε να παίζει στο θέατρο και σε ταινίες του Χόλιγουντ. Τότε η Φοντέιν επέστρεψε στο Τόκιο και σπούδασε στο τοπικό αμερικανικό κολλέγιο. Επέστρεψε στο Σαν Χοσέ, όταν οι γονείς της χώρισαν, σε ηλικία 17 ετών και ακολούθησε τα χνάρια της αδελφής της. Αλλαξε όμως το όνομά της σε Φοντέιν (το όνομα του πατριού της) γιατί δεν ήθελε να την μπερδεύουν μαζί της.
Rebecca, 1940
Παρόλο που δεν ήταν το κινηματογραφικό της ντεμπούτο (είχε πρωταγωνιστήσει σε αρκετές ταινίες στα 30ς, ανάμεσά τους και το «The Women» του Τζορτζ Κιούκορ), η Φοντέιν χρωστάει την εκτόξευσή της σε σταρ στον Αλφρεντ Χίτσκοκ. Εκείνος την επέλεξε για να σταθεί δίπλα στον Λόρενς Ολίβιε και να ερμηνεύσει τη δεύτερη «κυρία Γουίντερ» στη «Ρεβέκκα» (1940). Η εύθραυστη και γεμάτη ένταση ερμηνεία της τής χάρισε την πρώτη της οσκαρική υποψηφιότητα. Ενα χρόνο μετά, η Φοντέιν δέχεται ξανά την πρόκληση του μάστερ του σασπένς για να ερμηνεύσει δίπλα στον Κάρι Γκραντ άλλη μία νιόπαντρη γυναίκα που χάνει το μυαλό της από τις «Υποψίες» ότι ο σύζυγός της θέλει να τη δολοφονήσει. Μ' αυτό το ρόλο κερδίζει το Οσκαρ Α' Γυναικείου ρόλου - η μοναδική ηθοποιός που έχει κερδίσει Οσκαρ σε ταινία του Χίτσκοκ.
Suspicion, 1941
Αυτή της η νίκη έφερε στην επιφάνεια και το μεγάλο σκάνδαλο που συνόδευε τη ζωή της: την διαβόητη αντιπαλότητά της με την αδελφή της, επίσης οσκαρική πρωταγωνίστρια Ολίβια Ντε Χάβιλαντ. Σύμφωνα με χολιγουντιανούς βιογράφους, η Ντε Χάβιλαντ σηκώθηκε για να συγχαρεί την αδελφή της όταν την προσπερνούσε για να ανέβει στη σκηνή και να παραλάβει το Οσκαρ της, αλλά εκείνη αρνήθηκε (η Ντε Χάβιλαντ ήταν και η ίδια υποψήφια εκείνη τη χρονιά με το «Αύριο δε θα Ξημερώσει / Hold Back the Dawn»). Το ίδιο όμως λέγεται ότι έκανε κι εκείνη όταν η Φοντέιν επιχείρησε να τη συγχαρεί το 1947 όταν κέρδισε το Οσκαρ της για το «Δωσ' μου Πίσω το Παιδί μου/To Each His Own». Οι αδελφές, οι οποίες είχαν προβλήματα από τα παιδικά τους χρόνια, σταμάτησαν οριστικά κάθε επικοινωνία στα μέσα της δεκαετίας του 70. Η Ντε Χάβιλαντ ζει ακόμα στο Παρίσι. Είναι 97 ετών.
Οσκαρική απονομή, 1942
Μετά το Οσκαρ της η Φοντέιν έγινε διάσημη και με άλλους ρόλους και σκηνοθέτες. Το 1943 κέρδισε ακόμα μία οσκαρική υποψηφιότητα, την τρίτη της, στο «Πεθαίνω από Αγάπη/The Constant Nymph» του Εντμουντ Γκούλντινγκ. Το 1944 πρωταγωνίστησε δίπλα στον Ορσον Γουέλς ως μία από τις θρυλικότερες «Τζέιν Εϊρ» της κινηματογραφικής ιστορίας. Αλλες μεγάλες επιτυχίες της ήταν «Το Γράμμα Μιας Αγνωστης» του Μαξ Οφίλς, ο «Οθέλλος» του Ορσον Γουέλς (1952), «Τσάι και Συμπάθεια» δίπλα στον Αντονι Πέρκινς, ο «Ιβανόης» (1952), το «Νησί στον Ηλιο» (1957), το «Τρυφερή Είναι η Νύχτα» (1962).
Mε την αδελφή της Ολίβια Ντε Χάβιλαντ, σε μία από τις τελευταίες φωτογραφίες τους...
Από τα μέσα της δεκαετίας του '60 η Φοντέιν πρωταγωνιστούσε κυρίως σε τηλεοπτικές παραγωγές. Το 1980 κέρδισε μία υποψηφιότητα για βραβείο ΕΜΜΥ για τη συμμετοχή της στη σαπουνόπερα «Ryan’s Hope». Το 1978 δημοσίευσε την αυτοβιογραφία της «No Bed of Roses» στην οποία εξιστορούσε την διαμάχη της με την Ντε Χάβιλαντ. Το 1982 υπήρξε Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Εκτός οθόνης η ζωή της άλλωστε ήταν ακόμα πιο συναπαστική: είχε άδεια πιλότου, ήταν Cordon Bleu σεφ, ταλαντούχα διακοσμήτρια και παντρεμένη 4 φορές. Με τον δεύτερο άντρα της, τον Γουίλιαμ Ντοζιέ, είχαν μάλιστα ιδρύσει στα μέσα της δεκαετίας του 40 την εταιρία παραγωγής Rampart Productions, με την οποία γύρισαν ταινίες με τον Μπίλι Γουάιλντερ (The Emperor Waltz), ανάμεσα σε άλλους.
«Ελπίζω να πεθάνω στη σκηνή σε ηλικία 105 ετών, παίζοντας τον Πίτερ Παν».
Tags: ΤΖΟΑΝ ΦΟΝΤΕΪΝ
