Πριν ακόμη από την ιστορία του ίδιου του Οσκαρ που στις 20 Δεκεμβρίου θα μάθουμε αν τελικά αγγίξει το 1 εκατομμύριο δολάρια, ποσό που υπολογίζει ο οίκος δημοπρασιών Nate D. Sanders ως τελική τιμή πώλησης του, η ιστορία του σεναρίου του «Πολίτη Κέιν» συνέβαλε και αυτή με τη σειρά της στο μύθο γύρω από την «καλύτερη ταινία όλων των εποχών».
Οταν ο «Πολίτης Κέιν» βγήκε στις αίθουσες το Μάιο του 1940, το όνομα του Χέρμαν Μάνκιεβιτς δεν αναφερόταν πουθενά στο προωθητικό υλικό της ταινίας, σε μια προσπάθεια να επικρατήσει ο τίτλος του «ανθρωπου - ορχήστρα» για τον σκηνοθέτη, σεναριογράφο και ηθοποιό Ορσον Γουελς. Σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, όμως, ο Γουελς δεν είχε συμβάλλει στο παραμικρό στο σενάριο που είχε παραδοθεί εξ ολοκλήρου από τον Μάνκιεβιτς πριν από τα γυρίσματα της ταινίας. Δυσαρεστημένος από την «απουσία» του, ο Μάνκιεβιτς έκανε αίτηση στο Σωματείο των Σεναριογράφων, διεκδικώντας την πατρότητα του σεναρίου, αναγκάζοντας τον Γουελς να δηλώσει πως είχε υπόψη του να μοιραστεί το credit του σεναριογράφου με τον Μάνκιεβιτς. Ο τελευταίος, ωστόσο, δήλωσε πως ο Γουελς του πρότεινε ένα bonus 10 χιλιάδων δολαρίων προκειμένου να αποσύρει το όνομα του από το σενάριο. Η υπόθεση (που ανακινήθηκε επίμονα από την διάσημη κριτικό Πολίν Κέιλ, η οποία υποστήριζε τη θέση του Μάνκιεβιτς) διαλευκάνθηκε όταν σε αρχεία βρέθηκε ημερολόγιο της συγγραφής του σεναρίου, σύμφωνα με το οποίο η συμβολή του Γουελς ήταν καθοριστική και εξίσου σε μεγάλο βαθμό με αυτή του Μάνκιεβιτς.
Το Οσκαρ, λοιπόν, που κέρδισε ο «Πολίτης Κέιν» (το μόνο από τις εννέα υποψηφιότητες που είχε στην 14η απονομή των βραβείων της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου) μοιράστηκε στους δύο άντρες. Το χρυσό αγαλματάκι, ωστόσο, του Γουελς δόθηκε στον διευθυντή φωτογραφίας Γκάρι Γκρέιβερ ως αμοιβή για τις υπηρεσίες του στην ταινία. Ο Γκρέιβερ το κράτησε μέχρι το 1994, όταν και αναγκάστηκε να το πουλήσει σε μια δημοπρασία του Sotheby's στο Λονδίνο για 50 χιλιάδες δολάρια. Η κόρη του Γουελς, όμως, Μπεατρίς, όταν έμαθε για την πώληση του Οσκαρ μήνυσε τόσο τον Γκρέιβερ όσο και τον οίκο, πετυχαίνοντας να φέρει το Οσκαρ στην κατοχή της. Και η ίδια όμως, θα το πουλούσε το 2003 σε δημοπρασία του οίκου Christie's για να εγείρει την αντίδραση της Ακαδημίας, η οποία ήδη από τη δεκαετία του '50 προσπαθεί να ελέγξει την ασύδοτη αγοραπωλησία των αγαλμάτων.
Το αγαλματάκι πέρασε ξανά στην ιδιοκτήσια της κόρης του Γουελς η οποία διεκδίκησε νομικά το δικαίωμα να μπορεί να διαθέσει το Οσκαρ κατά βούληση. Το πούλησε το 2007 σε μια μη κερδοσκοπική εταιρεία με τον τίτλο Dax Foundation, η οποία και προσπάθησε να το δημοπρατήσει χωρίς επιτυχία την ίδια χρονιά.
Στις 20 Δεκεμβρίου, το αγαλματάκι βγαίνει για μια ακόμη φορά στο «σφυρί» και όλοι οι εμπλεκόμενοι πιστεύουν πως αυτή τη φορά θα πιάσει τα λεφτά του, ειδικά σε μια χρονιά όπου οι δημοπρασίες με memorabilia του Χόλιγουντ κάνουν θραύση, με τελευταία αυτή των προσωπικών αντικειμένων της Ελίζαμπεθ Τέιλορ που άγγιξε στο σύνολο της το ύψος των 4.4 εκατομμυρίων δολαρίων.
