Εκανε σήμερα το απόγευμα την μεγάλη πρεμιέρα του ο «Αδικος Κόσμος» στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του 59ου Διεθνούς Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.
Ακολούθησε συνέντευξη Τύπου όπου ο Φίλιππος Τσίτος απάντησε για το αν η ταινία αποτελεί παραβολή της ελληνικής και παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. «Για να είμαι ειλικρινής - όχι. Αρχισα να γράφω το σενάριο το 2003 και τότε δεν ήμασταν σε κρίση. Επιπλέον, ο σκοπός μου ήταν να γυρίσω την ταινία στη Γερμανία, καθώς μένω και εκεί. Ηρθαν έτσι τα πράγματα που μετέφερα την ταινία στην Ελλάδα και, εντελώς τυχαία, το γύρισμα συνέπεσε με την κρίση. Το αστείο είναι ότι, ναι, το θέμα μου ταιριάζει με όσα συμβαίνουν. Αν όμως με ρωτάτε τι θέλω να πω με την ταινία είναι το εξής: πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί, καλοί και τίμιοι άνθρωποι γύρω μας, οι οποίοι όμως παραμένουν σιωπηλοί γιατί όλοι γύρω τους φωνάζουν. Και πιστεύω ότι αν αυτοί οι τίμιοι άνθρωποι ξυπνήσουν κάποτε και κάνουν κάτι, τότε θα έχουμε μία πραγματική αλλαγή. Δεν βλέπω να γίνεται κάτι τέτοιο προς το παρόν και απογοητεύομαι. Οπως και ο ήρωάς μου... »
Ο Τσίτος επίσης αστειεύτηκε ότι ο Ακι Καουρισμάκι είναι «μακρινός του θείος», όταν μία ισπανίδα δημοσιογράφος τον ρώτησε για το αν είναι επηρεασμένος από το σινεμά του Φινλανδού σκηνοθέτη, καθώς το χιούμορ και η κοινωνική παρατήρηση συνυπάρχουν και στις δικές του ταινίες.
Σε ερώτηση για το πώς καθοδηγεί τους ηθοποιούς του, ο Τσίτος είπε ότι δεν θέλει να επηρεάζει τους ηθοποιούς του. «Δεν μου αρέσει να τους καθοδηγώ. Συζητάμε για κάποια γενικά πράγματα, αλλά δε θέλω να μιλάω πολύ αναλυτικά για τους ρόλους με τους ηθοποιούς μου..»
Οταν ρωτήθηκε για το αν πιστεύει στο δίκαιο και στο άδικο ο Τσίτος εξήγησε την οπτική του: «Η ταινία μου έχει να κάνει με την ηθική. Με την τιμιότητα. Οχι με το δίκαιο και το άδικο, όπως το εννοείτε. Μεγάλωσα στη δεκαετία του 80 και άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ο κόσμος γύρω μου γίνεται όλο και πιο ανήθικος - κι ο καθένας είχε τους λόγους του για τη διαφθορά του. Αναρωτήθηκα λοιπόν αν αυτό θα είναι πια το μέλλον και το τέλος μας. Κι έτσι ξεκίνησε η ιδέα της ταινίας: τι συμβαίνει σ' αυτούς τους ανθρώπους που είναι τίμιοι, αλλά έχουν χαθεί σ' αυτή τη θάλασσα της διαφθοράς...»
Οταν δημοσιογράφος ρώτησε για το πώς χειρίζεται τις σιωπές των ηθοποιών, ο Τσίτος απάντησε ότι «καμιά φορά οι ήρωες δε χρειάζεται να μιλήσουν για να καταλάβουμε πώς νιώθουν. Ολα όμως εξαρτώνται από την ιστορία. Αν θέσεις σωστά το ερώτημα που διαδραματίζεται στην οθόνη στο θεατή και αφήσεις τον ηθοποιό απλά να αντιδράσει, τις περισσότερες φορές δε χρειάζεται να μιλήσει...»
Εκεί επενέβη και ο Αντώνης Καφετζόπουλος. «Προσωπικά πιστεύω στους διαλόγους, πιστεύω ότι ως ηθοποιοί πρέπει να εκφέρουμε τι νιώθουμε και τι σκεφτόμαστε όσο χτίζουμε ένα χαρακτήρα. Εδώ όμως μπορεί να υπάρχουν σκηνές όπου είμαστε επηρεασμένοι από τη σχολή του γαλλικού ιμπρεσιονισμού στον βωβό κινηματογράφο, αλλά υπάρχουν κι άλλες που ακολουθούμε εντελώς διαφορετική μέθοδο. Οπως σ' εκείνη που πρέπει να μου έχουν γράψει έναν από τους μεγαλύτερους μονολόγους στο σύγχρονο σινεμά. Το ότι και τα δύο συνυπάρχουν στην ίδια ταινία το βρήκα πολύ ενδιαφέρον...»
Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη Τύπου στο βίντεο που ακολουθεί. Στο gallery οι φωτογραφίες από το photo call.
