«Ξαφνικά», ο Ρένος Χαραλαμπίδης τραγουδά.

«Διακατέχομαι από τον Δαίμονα του Παντός» λέει ο Ρένος όταν τον ρωτάς πόσα ακόμη πράγματα μπορεί να χωρέσει σε ένα βιογραφικό που ήδη μοιάζει να ασφυκτιά από το πλήθος των ενασχολήσεών του. Γιατί όχι όμως, ειδικά όταν το πρώτο τραγούδι του «Ξαφνικά», ακούγεται απόλυτα ταιριαστό στον ίδιο, σχεδόν σαν μια προέκταση των ταινιών του: Μια τρυφερή, ρομαντική, μικρή ιστορία που αυτή τη φορά αποφασίζει να την πει με φωνή και νότες.

Ετσι κι αλλιώς δεν είναι η πρώτη φορά που τραγουδά. Στον δίσκο του Ηλία Κατελάνου «Lounge Ιστορίες» είχε διασκευάσει σε bossa nova τα «Ησυχα Βράδια» του Λάκη Παπαδόπουλου και της Μαριανίνας Κριεζή, ενώ είχε πει ακόμη την «Bossa Nova του Ησαΐα» του Φοίβου Δεληβοριά και τα «Κόκκινα Γυαλιά» του Σταμάτη Κραουνάκη.

Ακόμη κι όσοι δεν ήξεραν τη σχέση του με τη μουσική όμως, υποθέτουμε ότι κάτι θα υποπτεύθηκαν βλέποντας τα «Τέσσερα Μαύρα Κοστούμια», την τελευταία ταινία του, όπου εκτός των συνηθισμένων, ο Ρένος έδινε στον όρο «άνθρωπος ορχήστρα» την αληθινή του σημασία, έχοντας γράψει τη μουσική και «σφυρίζοντας τις βασικές μελωδίες».

«Τραγούδια με το κιθαρώνι μου γράφω από την εφηβεία μου αλλά δεν τόλμησα ποτέ να τα παρουσιάσω δημόσια» λέει. «Το «Ξαφνικά» είναι ουσιαστικά το πρώτο τραγούδι μου που βρίσκω το θάρρος να το «εκθέσω». Σαραντάρισα και πια δεν έχω άλλο χρόνο για να κρύβομαι. Και κυρίως να κρύβομαι από τον εαυτό μου».

Και ναι μπορεί να είναι το πρώτο, αλλά δεν θα είναι το μόνο τραγούδι που θα ακούσουμε από τον Ρένο Χαραλαμπίδη. «Ακολουθεί δίσκος αποκλειστικά σε βινύλιο. Θα λέγεται «Ηχος Πρώτος» και ελπίζω να είναι στα δισκάδικα αρχές του χειμώνα του 2012».

Μια καινούρια καριέρα; Κάθε άλλο, απλά μια ακόμη πλευρά σε αυτή που είχε ήδη, και ίσως μια επιστροφή, καθώς όπως εξηγεί «το τραγούδι και γενικότερα η μουσική, υπήρχε στη ζωή μου πριν έρθει το σινεμά. Σαν να περίμενε τόσα χρόνια υπομονετικά να επιστρέψω κοντά της, στην πρώτη μου αγάπη και επιτέλους να της δώσω τη σημασία που της αξίζει. Από εδώ και στο εξής μουσική και σινεμά θα γίνουν ένα στην ζωή μου. Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε».