Τίποτα δεν θα ήταν ίδιο στο «The Dog» των Αλισον Μπεργκ και Φρανκ Κερόντρεν, αν στο κέντρο του δεν υπήρχε κεντρική φιγούρα και κυρίαρχος της αφήγησης ο ίδιος ο Τζον Βόζτοβιτς, ο άνθρωπος που το 1972 οργάνωσε μια από τις πιο διαβόητες ληστείες τραπεζών στα διεθνή χρονικά, φτάνοντας εκεί για να κλέψει χρήματα για την αλλαγή φύλου του τότε συντρόφου του.
Πράγμα που δεν υποψιάζεσαι καν από τη «Σκυλίσια Μέρα» του Σίντνεϊ Λιούμετ και την ερμηνεία του Αλ Πατσίνο, ο Τζον Βόζτοβιτς υπήρξε μια εκρηκτική πολύπλοκη και ταυτόχρονα άξια ανάλυσης προσωπικότητα που διασχίζει με ανεξάνλητο κέφι όλη τη διαδρομή ανάμεσα στην ψυχοπαθολογία και τη χαρά της ζωής, έτσι όπως αυτή ξεκινάει και τελειώνει με το volume δυνατά απέναντι στο κάλεσμα ενός κόσμου που από τη μια στιγμή στην άλλη δεν θα ήταν πια ποτέ ο ίδιος.
Ενας άνθρωπος που έζησε τη ζωή του, όπως χαρακτηριστικά περιγράφει ο ίδιος, ορμώμενος από την καύλα, ένας Ρεπουμπλικάνος που αγωνίστηκε για τα δικαιώματα της queer κοινότητας στην απαρχή του gay liberation, ένας βετεράνος του Βιετνάμ που ερωτεύτηκε παράφορα μια τρανσέξουαλ, ένας ασήμαντος άνθρωπος που με μια παράτολμη απόφαση έγινε το πρόσωπο του έθνους εναντίον του συστήματος, πολέμιος της ανθρώπινης υποκρισίας και των ενοχών με τις οποίες περιβάλλεται ακόμη και σήμερα το ανθρώπινο πάθος, πρωταγωνιστής στο prime time για χρόνια μετά το εγχείρημά του και αθάνατος ως έμπνευση για μια από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του '70.
Ο λόγος του είναι κοφτερά απολαυστικός («Αλλοι είναι αλκοολικοί, άλλοι κάνουν ναρκωτικά, εγώ είχα καύλες. Και όταν έχεις καύλες, πρέπει να γαμήσεις»), η διαδρομή του από στρέιτ αγόρι της μαμάς του σε ηγέτη του ακτιβιστικού queer κινήματος ακατανόητη, οι μνήμες του ποτισμένες με την περηφάνια του ανθρώπου που αψήφησε κάθε κανόνα της «κανονικότητας» προκειμένου να κερδίσει την αιωνιότητα και μαζί τρεις παράλληλους συντρόφους (γυναίκες και άντρες), δεκάδες one night stands, ένα συμβόλαιο με το Χόλιγουντ και κάτι να θυμάται στα χρόνια που ακολούθησαν από τη ληστεία μέχρι το θανατό του το 2006.
Με αυθεντικό 70s soundtrack, τρεις διαφορετικές εποχές του Βόζτοβιτς on camera, οπτικό υλικό που αναβιώνει μια ολόκληρη εποχή στην οποία ο άνθρωπος πατούσε στο φεγγάρι, έξω από το Stonewall ξεκινούσε μια από τις μεγαλύτερες επαναστάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ένας καυλωμένος άνδρας κατέβηκε για πρώτη φορά στο East Village για να εξερευνήσει τη σεξουαλικότητά του, οι Αλισον Μπεργκ και Φρανκ Κερόντρεν αφηγούνται τη συναρπαστική ιστορία πριν και μετά από τη «Σκυλίσια Μέρα», χαρτογραφώντας μια Αμερική που μέσα από την απονενοημένη πράξη του «The Dog», όπως έμεινε πιο γνωστός ο Τζον Βόζτοβιτς ήρθε αντιμέτωπη με το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κάποιος για να ικανοποιήσει την καύλα του.
Είναι αδύνατον να προβάλλεις τον οποιοδήποτε αντίλογο στον Βόζτοβιτς, όταν αυτός δηλώνει κάθετα πως δεν τον ενδιέφερε ούτε στιγμή η έκθεση και το ρίσκο του να έχανε μέχρι και τη ζωή του αφού ο στόχος του επετεύχθη και ο σύντροφός του έκανε την εγχείρηση φύλου (με τα λεφτά που πήρε ο Βόζτοβιτς για τα δικαιώματα της ταινίας όσο ήταν ακόμη στη φυλακή), ακόμη κι αν ο δεύτερος τον παράτησε την ίδια στιγμή ακολουθώντας τη δική του διαδρομή προς μια εφήμερη διασημότητα.
Ακόμη και άθελά του, ο Βόζτοβιτς, έγινε μια εμβληματική φιγούρα του gay liberation, ανάγκασε τα εθνικά δίκτυα να αναμεταδίδουν την εικόνα δύο αντρών που φιλιούνται, έβγαλε τις τρανσέξουαλ σε τηλεοπτικές εκπομπές, έπεισε τη μάνα του να αποδεχθεί τη σεξουαλικότητά του (η οποία τελικά έκλινε περισσότερο προς το bisexual) και πέρασε την υπόλοιπη ζωή του απολαμβάνοντας την απόλυτη παρακμή: υπογράφοντας αυτόγραφα έξω από την τράπεζα - που πλέον είχε γίνει ιατρικό κέντρο, φορώντας τη διάσημη μπλούζα με τη διακήρυξη «I robbed this bank».
Καταλήγοντας ο ίδιος συνηθισμένος άνθρωπος, όπως ξεκίνησε, ένα αγόρι αντιμέτωπο με μια χώρα που άλλαζε, το οποίο εκμεταλλεύτηκε τις περιστάσεις για να ζήσει τη ζωή του στο full, ένας άνδρας που ήξερε να επιβιώνει παίζοντας με την άλλοτε αφελή, άλλοτε ανισόρροπη και άλλοτε ευφυή στάση του απέναντι στα πράγματα, ένας σπουδαίος αντι-ήρωας μιας ταινίας που τελικά δεν γυρίστηκε ποτέ και που με αυτό το υπέροχο ντοκιμαντέρ παίρνει τη θέση του στη μικρή ιστορία αυτού του κόσμου.
Το «The Dog» προβάλλεται στο 16ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης την Πέμπτη 20 Μαρτίου στις 22.45 στο Ολύμπιον και την Παρασκευή στις 15.00 στην αίθουσα Φρίντα Λιάππα.
Διαβάστε ακόμη:
