Η προεκλογική εκστρατεία του Χάρβεϊ Μιλκ μέχρι την κατάκτηση της θέσης του πρώτου γκέι δημοτικού συμβούλου της Αμερικής και η δολοφονία του από τον πολιτικό του αντίπαλο Νταν Γουάιτ.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους το «The Times of Harvey Milk» είναι ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ. To σπάνιο οπτικό υλικό από την ζωή, την προεκλογική εκστρατεία και τα γεγονότα που ακολούθησαν την δολοφονία του Χάρβεϊ Μιλκ, του πρώτου ανοιχτά γκέι δημοτικού συμβούλου της Αμερικής, με φόντο το Σαν Φρανσίσκο των τελών της δεκαετίας του '70 είναι ένας από αυτούς. Αλλά όχι ο σημαντικότερος. Παραβαίνοντας κάθε κανόνα αποστασιοποίησης και συναισθηματικής φόρτισης των ιστορικών γεγονότων, ο Επστάιν («Paragraph 175», «The Celluloid Closet») αφηγείται την ιστορία του Μιλκ σαν να πρόκειται για ένα αγωνιώδες πολιτικό θρίλερ με συνεχείς ανατροπές.

Με βάση μια παθιασμένη αφήγηση από τον ηθοποιό και ακτιβιστή Χάρβεϊ Φιρστάιν, ο Επστάιν μεταφέρει αυτούσιο το ξέφρενο κλίμα της θρυλικής οδού Κάστρο, εκεί όπου ξεκίνησε η σταδιοδρομία του «δημάρχου της οδού Κάστρο», όπως έμεινε περισσότερο γνωστός ο Μιλκ, και εκεί όπου κορυφώθηκε η επανάσταση για τα δικαιώματα των γκέι. Και με φόντο μια πόλη εν βρασμώ, χτίζει σε παράλληλη δράση το πορτρέτο των δύο πολιτικών αντιπάλων (του Μιλκ και του δολοφόνου του, Γουάιτ) χαρτογραφώντας με αδρές γραμμές την βίαιη σύγκρουση της προοδευτικής με την συντηρητική πλευρά της Αμερικής.

Λίγο μετά τους τίτλους τέλους, αυτό που έχει πετύχει το «The Times of Harvey Milk» δεν είναι μόνο να ορίσει από την αρχή την έννοια του ακτιβισμού και να καταδείξει τη σημασία που είχε για την πρόοδο της διεκδίκησης των δικαιωμάτων της γκέι κοινότητας η «θυσία» του Μιλκ. Ολοκληρώνοντας ένα tour de force αφηγηματικής δεινότητας και ιδανικής μείξης γεγονότων, μαρτυριών, φωτογραφικού υλικού και ιστορικής έρευνας, ο Επστάιν παραδίδει έναν σπαρακτικό ύμνο προς την ελευθερία που θα κέρδιζε αναπάντεχα αλλά και δικαιωματικά το Οσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ και που στέκεται ακόμη και σήμερα ως μια υπενθύμιση για το πως θα ήταν ο κόσμος αν δεν υπήρχαν άνθρωποι σαν τον Χάρβεϊ Μιλκ.