Με το «El Conde», ο Πάμπλο Λαραΐν επιστρέφει στα σκοτάδια της Χιλιανής Ιστορίας για να επαναπροσδιορίσει τον Πινοσέτ ως ένα κουρασμένο από την αθανασία βαμπίρ, που μετά από 250 χρόνια πρέπει να αντιμετωπίσει το θάνατο.
Λίγο πριν την επίσημη πρεμιέρα της ταινίας στο Palazzo del Cinema, o σκηνοθέτης πλαισιωμένος από τις γυναίκες πρωταγωνίστριές του (δυστυχώς ο εξαιρετικός Xάιμε Βαντέλ δεν μπορούσε να ταξιδέψει στο Λίντο), έδωσε συνέντευξη Τύπου και μίλησε για την αναγκαιότητα να γυριστεί αυτή η ταινία.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «El Conde» του Πάμπλο Λαραΐν
Με την Γκλόρια Μανχμέγιερ που ερμηνεύει τη σύζυγο του Πινοσέτ
Ηθελε να γυρίσει μία ταινία για τον Πινοσέτ γιατί φέτος είναι η 50η επέτειος από το χιλιανό πραξικόπημα;
Οχι, αυτό ήταν εντελώς συμπτωματικό. Απλώς πάντα πίστευα ότι το χιλιανό σινεμά δεν είχε κάθαρση, όσο αφορά στη δικτατορία. Δεν είχαμε μία ταινία όπως το «Argentina, 1985» που έφερε την κάθαρση για την Αργεντινή αντίστοιχα. Εμείς κάναμε ταινίες που μπορεί να αναφέρονταν στα γεγονότα, να απεικόνιζαν την περίοδο, αλλά δεν λειτουργούσαν ως μία «ποτέ ξανά» συλλογική συμφωνία. Μάς έλειπε μία τέτοια ταινία. Κι εγώ ένιωθα ότι ήταν απαραίτητη. Ο Πινοσέτ δεν ήρθε ποτέ αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη. Κι αυτό είναι ένα βαθύ τραύμα για το λαό μας. Πέθανε σε μεγάλη ηλικία και πολύ πλούσιος. Το σινεμά όφειλε να αποκαταστήσει την Ιστορία. Να έρθει αντιμέτωπος με τις πράξεις του, να λογοδοτήσει, να τιμωρηθεί.
Γιατί επέλεξε το είδος του γκοθ σουρεαλισμού για να κάνει το πορτρέτο του Αουγκούστο Πινοσέτ;
Υπήρξε μία ολόκληρη διαδικασία για να αποφασίσουμε πώς θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τον Πινοσέτ. Διαβόητα δεν είχε εμφανιστεί ποτέ στις κάμερες - σε ντοκιμαντέρ ή στην τηλεόραση. Αλλά δεν ήταν αυτό το πρόβλημα. Η σάτιρα, η φάρσα, ο σουρεαλισμός ήταν για μένα η μόνη επιλογή. Γιατί ο ρεαλισμός προκαλεί στο θεατή μια κάποια σύνδεση, ίσως κι ενσυναίσθηση. Κι αυτό θα ήταν ανεπίτρεπτο.
Με την Πόλα Λάσινγκερ
Η επιλογή του ασπρόμαυρου
Γυρίσαμε την ταινία σ' ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, αποκομμένο από τον πολιτισμό, στην Παταγονία. Τόσο οι συνεργάτες μου στο design, τα σκηνικά, τα ρούχα, όσο κι εγώ στήσαμε ένα παραμύθι. Κάτι απόκοσμο που να δημιουργεί μία απαραίτητη απόσταση από τα πράγματα. Για αυτό και το ασπρόμαυρο. Νομίζω ότι όταν γυρίζεις σε ασπρόμαυρο επιτυγχάνεις αυτή την παραμυθένια διάσταση που επιτρέπει να κοιτάξεις την πραγματικότητα αλλιώς. Γιατί ο σκοπός μου ήταν να κάνω κάτι που θα είχε και μία διεθνή σύνδεση. Η άκρα δεξιά έχει σηκώσει κεφάλι σε όλο τον κόσμο. Μία τέτοια παραβολή απευθύνεται στους πολίτες όλου του κόσμου. Σε αυτό ήταν καθοριστικός ο ρόλος του Διευθυντή Φωτογραφίας μου, Εντουαρντ Λάκμαν. Οτι ήταν ένας ξένος που κοιτούσε την ιστορία και την Ιστορία μας μέσα από το δικό του φακό, νομίζω ότι, πέρα από την τέλεια αισθητική της, βοήθησε την ταινία να έχει μία διεθνή γλώσσα.
Το Netflix τολμάει πράγματα που τα στούντιο δεν αγγίζουν
Θέλω να ευχαριστήσω το Netflix για την στήριξή του. Πρώτα από όλα τόλμησε να επενδύσει σε μία τέτοια ταινία, με αυτό το θέμα, με αυτό το ύφος κι αυτό ήταν πραγματικό ρίσκο. Ομως το ευχαριστώ μου ξεπερνάει τη δική μου ταινία. Θεωρώ ότι το Netflix στηρίζει το Χιλιανό σινεμά με τρόπο που δεν είναι δεδομένο. Το βοηθάει να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και να συναντήσει ένα διεθνές κοινό, που δε θα είχε άλλο τρόπο να το κάνει - έτσι μαζικά.
To 80o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας διεξάγεται φέτος από τις 30 Αυγούστου μέχρι και τις 9 Σεπτεμβρίου. Το Flix βρίσκεται στο Λίντο για να σας μεταφέρει όλα όσα συμβαίνουν μέσα κι έξω από τις αίθουσες. Συντονιστείτε στην ειδική ενότητα του Flix που ανανεώνεται συνεχώς.
Ευχαριστούμε την Aegean Airlines για τη βοήθεια πραγματοποίησης του ταξιδιού στο 80ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.
