«Ο Αλ Γκόρ είχε δίκιο» ακούμε κάποια στιγμή στην διάρκεια του φιλμ που εφευρίσκει μια ομιχλώδη κι όχι πολύ πιθανή, οικολογικής υφής εξήγηση, για τους λόγους που ο πλανήτης μας θα ανατιναχθεί στις 4.44 τα ξημερώματα και κάνεις απολύτως δεν θα επιβιώσει.
Ο ίδιος ο Αλ Γκορ θα εμφανιστεί από βίντεο αρχείου να δίνει μια συνέντευξη για τους κινδύνους της αλόγιστης καταστροφής του περιβάλλοντος, όπως κι ο Δαλάι Λάμα που προσπαθεί να μεταφέρει ένα ελπιδοφόρο μήνυμα εν όψει του τέλους. Σε τηλεοράσεις, ipad, macbooks και iphone (ναι υπάρχει ένα pattern εδώ, αν και αμφιβάλω ότι η apple θα ενδιαφερόταν για product placement σε αυτή την ταινία), ένα άτσαλο μοντάζ από εικόνες του πλανήτη που προμηνύουν καταστροφές και κηρύγματα από γκουρού της συμφοράς, προσπαθούν να μεταδώσουν το κλίμα αυτού που υποτίθεται θα επακολουθήσει.
Τι κρίμα λοιπόν που στις σκηνές που ο ήρωας βγαίνει στη βεράντα του μποέμικου λοφτ που διατηρεί με την καλλιτέχνιδα φίλη του, οι δρόμοι της Νέας Υόρκης δείχνουν όπως μια κάθε άλλη συνηθισμένη μέρα: ούτε πανικός, ούτε θόρυβος, ούτε καν μποτιλιάρισμα. Και πόσο βολικό που ακόμη και την τελευταία νύχτα του κόσμου οι ήρωες βρίσκουν εστιατόριο για να παραγγείλουν delivery. Το οποίο είναι βεβαίως Κινέζικο και, ναι, οι κινέζοι είναι ικανοί να δουλεύουν ακόμη και την τελευταία νύχτα της γης.
Η ώρα στο διαμέρισμα του ζευγαριού περνά με ζωγραφική, συνομιλίες στο skype, μπόλικο σεξ και διαλογισμό, μέχρι την στιγμή που ένας καυγάς θα σπρώξει τον ήρωα να αναζητήσει την τελευταία δόση ηρωίνης εκτός της οικογενειακής εστίας.
Σε εκείνο το σημείο βεβαίως και παρ ότι το φιλμ αποκτά επιτέλους μια υποψία δράσης, έχεις ήδη χάσει κάθε ενδιαφέρον για τους μονοδιάστατους ήρωες του και την τύχη τους. Η κακή ηθοποιία της άπειρης Σάνιν Λι (φιλενάδας του Εϊμπελ Φεράρα στην πραγματικότητα) και η γεμάτη μανιέρα ερμηνεία του Γουίλεμ Νταφό κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα.
Η low budget αισθητική, το υποτυπώδες σενάριο, η αίσθηση του άτσαλου κολάζ ιδεών, εικόνων, ήχων που συνθέτουν το φιλμ, καθόλου δεν σου μεταδίδει οποιαδήποτε αγωνία ή ένταση για το τέλος του κόσμου.
Μόνο, για το τέλος της αδιάφορης, κουραστικής, συχνά ανυπόφορης αυτής ταινίας...
