Ο Μαρκ-Ανρί Βαϊνμπέργκ έχει χτίσει την καριέρα του στο ντοκιμαντέρ κι αυτό είναι παραπάνω από εμφανές στο «Kinshasa Kids», μια ταινία μυθοπλασίας, γυρισμένη όμως στο αληθινό Κονγκό της άπορης Κινσάσα, με ερασιτέχνες ηθοποιούς, τα παιδιά που κατοικούν στους λασπωμένους καταυλισμούς της και στους δρόμους της.
30.000 μικρά παιδιά στην Κινσάσα βρίσκονται στους δρόμους, άστεγα και απροστάτευτα, διωγμένα από τις οικογένειές τους με την κατηγορία της μαγείας! Οι γονείς, παρά τους εξορκισμούς και τα παρελκόμενα που συχνά δοκιμάζουν στα 6χρονα, 7χρονα παιδιά τους, γνωρίζουν καλά ότι η μαγεία απέχει πολύ από τη ζωή τους. Αυτή η «λαϊκή» παράδοση, ωστόσο, τους δίνει την κατάλληλη δικαιολογία για να τα διώξουν από την παραγκούπολή τους, γλιτώνοντας έτσι από ένα παραπάνω στόμα που θα χρειαζόταν να ταΐζουν.
Η ταινία του Βαϊνμπέργκ κινείται στο όριο της μυθοπλασίας και του ντοκιμαντέρ, κερδίζοντας στο δεύτερο και χάνοντας στο πρώτο. Η απεικόνιση του τόπου και της απελπισίας του είναι τόσο πιστή, διορατική, ατμοσφαιρική που πραγματικά ξυπνά τον θεατή σ’ ένα αδιανόητο σύμπαν που μάλλον δε γνώριζε καν ότι υπάρχει.
Εκεί όπου το σενάριο εμπλέκεται στην ιστορία, με τους μικρούς πρωταγωνιστές να σχεδιάζουν μια μεγάλη μουσική συναυλία για να βγάλουν λεφτά και να ξεφύγουν από την κόλασή τους, η ταινία μετατρέπεται σ’ ένα φιλμ με παράδοξο κέφι κι ένα δύσκολα πιστευτό happy end! Εκεί και η σκηνοθεσία μοιάζει χαοτική, σα να μην μπορεί να βάλει σε τάξη τους ήρωες, δίνοντας στις ζωές τους μια τροπή ιδεαλισμού και απλοϊκότητας που κάνει τη δύναμη της ιστορίας τους να ατονήσει. Οσο τα παιδιά κινούνται ελεύθερα στο περιβάλλον τους, η ταινία κρατά τον θεατή από τον λαιμό. Οσο ο σκηνοθέτης παρεμβαίνει στην ιστορία, το ενδιαφέρον χάνεται.
Διαβάστε τις καθημερινές ανταποκρίσεις του Flix από το 53ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
