Ο Στιβ ΜακΚουίν συνθέτει μία ταινία για την μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου, έτσι όπως αυτή εκδηλώνεται μέσα από την αχόρταγη λίμπιντό του σε μια μητρόπολη, πυκνοκατοικημένη και αποστειρωμένη συνάμα, όπως η Νέα Υόρκη.
Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ο μόνιμος συνεργάτης του μετά το «Hunger», Μάικλ Φασμπέντερ, και η Κάρεϊ Μάλιγκαν («Drive», «Μία Κάποια Εκπαίδευση»), οι οποίοι παίζουν δύο αδέλφια που «δεν είναι κακά παιδιά, αλλά κουβαλούν κακές εμπειρίες» όπως χαρακτηριστικά λέει η «Σίσι» στον αδελφό της.
Η τελευταία μπορεί να είναι απούσα από τη Βενετία (καθώς γυρίζει αυτή την εποχή το ριμέικ του «Great Gatsby») αλλά ο Φασμπέντερ εμφανίστηκε περήφανα δίπλα στον σκηνοθέτη, στον οποίο χρωστάει και τη δική του κατακόρυφη άνοδο της καριέρας του τα τελευταία χρόνια.
Το πάνελ της συνέντευξης Τύπου συμπλήρωσε η σεναριογράφος της ταινίας, Αμπι Μόργκαν.
Η πρώτη ερώτηση που έγινε στον ΜακΚουίν αφορά στη διπλή του ιδιότητα - ως εικαστικού και ως κινηματογραφιστή. Με την μία παρευρέθηκε πριν από δύο χρόνια στην 53η Μπιενάλε. Σήμερα είναι ξανά στη Βενετία με τη δεύτερη, αυτή του σκηνοθέτη. «Είναι τιμή μου να συμμετέχω και στα δύο. Δεν τα ξεχωρίζω» δήλωσε ο ΜακΚουίν.
Διπλή και η χαρά του Μάικλ Φασμπέντερ, καθώς συμμετέχει στο φετινό φεστιβάλ με δύο ταινίες: εκτός από το «Shame», πρωταγωνιστεί και στο «A Dangerous Method» του Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ. Ο ίδιος δήλωσε ενθουσιασμένος με την ευτυχή συγκυρία. «Είναι σούπερ να βρεθείς σ' ένα τέτοιο φεστιβάλ με μία καταπληκτική ταινία, πόσο μάλλον με δύο!»
Το «Shame», όπως υποδηλώνει και ο τίτλος του, είναι μία ταινία για την οποία ο ήρωας βρίσκεται σε μία στιγμή της ζωής του που δεν καμαρώνει. Πώς ο ΜακΚουίν αποφάσισε να ασχοληθεί μ' έναν παρακμιακό χαρακτήρα και πώς τον συνέθεσε η Αμπι Μόργκαν;
«Τον αγαπώ τον Μπράντον...» δήλωσε κατηγορηματικά ο ΜακΚουίν. «Τόσο αυτός, όσο και η Σίσι είναι άνθρωποι που ζουν με τα προβλήματά τους, όμως προσπαθούν. Μου είναι γνώριμος ο ήρωας, κι όχι, δεν μου είναι αντιπαθής.»
«Είναι ένας τσακισμένος άντρας, ο οποίος ψάχνει τη συναισθηματική του πυξίδα,» συμπλήρωσε η Μόργκαν. «Ψάχνει ζεστασιά σ' έναν παγωμένο κόσμο. Δεν μου ήταν δύσκολο να γράψω έτσι για έναν άντρα, αλλά, ναι, θα μπορούσε, χωρίς να αλλάξει η ιστορία, η κεντρική ηρωίδα να είναι γυναίκα.»
Και κατά κάποιο τρόπο η κεντρική ηρωίδα είναι γυναίκα. Είναι η Νέα Υόρκη - η οποία, από τον «Καουμπόι του Μεσονυχτίου» μέχρι τον «Ταξιτζή», έχει εμπνεύσει και συνεχίζει να εμπνέει ιστορίες μητροπολιτικής μοναξιάς και νοσηρότητας.
«Την βρίσκω μία συναρπαστική πόλη» είπε ο ΜακΚουίν. «Την επισκέπτομαι από τη δεκαετία του 70 και με γοητεύει αφάνταστα».
«Πέρασα κάποιες μέρες όπου περιηγήθηκα στην Νέα Υόρκη με τον Στιβ, ο οποίος ήταν εξαιρετικός οδηγός» είπε η Μόργκαν. «Η Νέα Υόρκη είναι μία συγκλονιστική πόλη. Μ' αρέσει πολύ το τοπίο της – από την μία μητρόπολη, από την άλλη κοντά στο νερό, δεν κοιμάται ποτέ, αλλά και όλοι νιώθουν μόνοι τους. Η πόλη είναι σίγουρα ένας ακόμα χαρακτήρας της ταινίας. Αλλωστε εμπνεύστηκα την ιστορία, ανακαλύπτοντας την πόλη με τον Στίβεν. »
Δίπλα στον ΜακΚουίν, ένας casual ντυμένος, χαμογελαστός Μάικλ Φασμπέντερ παρακολουθούσε το σκηνοθέτη του να τον εκθειάζει σε ερώτηση δημοσιογράφου γιατί τον επέλεξε ξανά ως πρωταγωνιστή του. «Γιατί μας συνδέει μία ιστορία αγάπης» είπε χαμογελαστά ο ΜακΚουίν. «Από αυτές που δεν συμβαίνουν συχνά, σαν έναν σπάνιο έρωτα. Ελπίζω να είναι αμοιβαίος... (για να πεταχτεί ο Φασμπέντερ από δίπλα αποκαλώντας τον «darling»). Οπότε δεν μπορώ να φανταστώ να κάνω μία ταινία χωρίς τον Μάικλ....»
Μοιραία, η κουβέντα έφτασε και στις απροκάλυπτες ερωτικές σκηνές. Ολοι οι ηθοποιοί δείχνουν εξαιρετική εμπιστοσύνη στο φακό του ΜακΚουίν, καθώς υπάρχει full frontal γυμνό, ένταση και μη ωραιοποιημένη αποτύπωση του σεξ. Πόσο δυσκολεύτηκαν στα γυρίσματα;
«Είναι εξαιρετικά δύσκολη δουλειά να γυρίζεις ερωτικές σκηνές» παραδέχτηκε ο ΜακΚουίν. «Αυτό που προσπάθησα ήταν να κρατήσω την ατμόσφαιρα κωμική, ελαφριά, να νιώθουν όλοι άνετα, ώστε να μη χρειαστεί να τους υποβάλω σε πολλές λήψεις. Οι ηθοποιοί μου έκαναν εξαιρετική δουλειά, ήταν απίστευτα επαγγελματίες...»
Η Κάρεϊ Μάλιγκαν δέχτηκε χωρίς φραγμούς να εμφανιστεί γυμνή;
«Η Κάρεϊ δεν θα είχε ποτέ πρόβλημα με μία γυμνή σκηνή γιατί δεν είναι τέτοιου είδους ηθοποιός – είναι καλλιτέχνης» απάντησε χωρίς δισταγμό ο ΜακΚουίν. «Είναι κρίμα που δεν βρίσκεται εδώ, αλλά θα φροντίσω να τιμωρήσω τον Μπαζ Λούρμαν που μας την στερεί με τον ίδιο τρόπο, όταν τελειώσει αυτός την ταινία του...» πρόσθεσε γελώντας.
Επιστρέφοντας στο θέμα της Νέας Υόρκης και σ' ένα τραγούδι-σήμα κατατεθέν της, το «New York, New York»: o ΜακΚουίν το χρησιμοποιεί σε μία απίστευτα θλιμμένη βερσιόν, όπου η ηρωίδα της Κάρι Μάλιγκαν το ερμηνεύει ως έναν αποχαιρετισμό στα όνειρά της, με τον Μάικλ Φασμπέντερ να την κοιτά νιώθοντας κάθε στίχο με πίκρα.
«Το "New York, New York" είναι έτσι κι αλλιώς ένα θλιμμένο τραγούδι» σχολίασε ο ΜακΚουίν. «Πολύ λυπημένο ακόμα κι όταν ερμηνεύεται σε χαρούμενες εκτελέσεις. Νομίζω ότι η Κάρεϊ έκανε μία εξαιρετική δουλειά και η αντίδραση του Μάικλ όσο την κοιτάει είναι απλά συγκλονιστική...»
Τέλος, γιατί αυτή η ιστορία να φέρει έναν τέτοιο τίτλο;
«Ο τίτλος προήρθε μετά από συζητήσεις με ανθρώπους που μοιράζονται τέτοιες κοινές εμπειρίες με τον Μπράντον. Μετά από λίγο καιρό μαζί τους, συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν ένα συναίσθημα που προέκυπτε συνεχώς, σε όλους. Ηταν προφανές λοιπόν ότι ο τίτλος της ταινίας έπρεπε να είναι αυτό ακριβώς: “Ντροπή”»
