Ενας όχι και τόσο νεαρός, αλλά όχι και τόσο μεγάλος δάσκαλος σε μια μικροσκοπική πόλη της Ισλανδίας, έρχεται αντιμέτωπος με το επερχόμενο καλοκαίρι που θα τον βρει μόνο, δίχως την πρώην φίλη του που τον εγκατέλειψε για την Πορτογαλία και για έναν άλλο άντρα. Και για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, ο πατέρας του, που ακόμη έχει «διάθεση για ζωή», επιστρέφει σπίτι πίνοντας ασταμάτητα μπύρες, κάτι που μάλλον δεν βοηθά τον γιο του που προσπαθεί να ξεπεράσει το δικό του πρόβλημα με το πότο.
Ξεκινώντας από τον τίτλο του, «Το Παρίσι του Βορά» που παίρνει μια αληθινά ειρωνική υφή αν σκεφτείς ότι διαδραματίζεται σε ένα απομακρυσμένο μικροσκοπικό ψαροχώρι στο πουθενά της Ισλανδίας, η ταινία του Χαφστάιν Γκούναρ Σίγκουρντσον είναι γλυκόπικρη και τρυφερή, αλλά την ίδια στιγμή όσο κυνική χρειάζεται για να μην γίνει υπερβολικά καλοκάγαθη.
Είναι επίσης, όπως και η πρώτη ταινία του σκηνοθέτη, το «Either Way» (της οποίας το αμερικάνικο ρημέικ έκανε πέρσι ο Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν ως «Prince Avalanche»), εξίσου χαλαρή στον ρυθμό και χαμηλότονη στην συναισθηματική της παλέτα, περισσότερο μια άσκηση στην δημιουργία μιας ατμόσφαιρας, η οποία παίρνει συχνά το πάνω χέρι από την αφήγηση.
Με τον ίδιο τρόπο, το χιούμορ αλλά και οι πιο σοβαρές, ακόμη και οι δραματικές στιγμές, είναι πάντα έναν τόνο πιο δίπλα από αυτόν που θα έμοιαζε φυσιολογικός, δίνοντας στο φιλμ την αίσθηση μιας ταινίας που κινείται στον δικό της χρόνο, μέσα σε έναν κόσμο που μοιάζει να έχει αλλιώτικους ξεχωριστούς κανόνες.
Ναι, το «Paris of the North» δεν είναι κάτι που δεν έχεις ξαναδεί, όχι μόνο στο Ισλανδικό σινεμά, του οποίου τον ιδιαίτερο αέρα κουβαλά όχι μόνο στις εικόνες και στον χαρακτήρα μα και στο ιδιαίτερο χιούμορ του, αλλά και σε ένα συγκεκριμένο είδος ανεξάρτητου σινεμά που εξερευνά θεματικές που θα μπορούσαν να περιγραφούν ως διαδρομές μιας συναισθηματικής ενηλικίωσης.
Ακόμη κι έτσι όμως, από την αρχή ως το τέλος, κατορθώνει να εναλλάσσει την τάση του ανάμεσα στο αστείο και το μελαγχολικό, το βαρετά συνηθισμένο και το ελαφρώς απροσδόκητο δίχως σκαμπανεβάσματα, χτίζοντας πάνω σε μια μικρή μα γοητευτική ιστορία, σε στιγμές που έχουν την δική τους δύναμη, σε πάντα ενδιαφέρουσες εικόνες, στις καλές ερμηνείες των ηθοποιών και στην εξαιρετική μουσική των Prinspolo.
