Στον Χοακίμ Ρόνινγκ και Εσπεμ Σάντμπεργκ, τους σκηνοθέτες του «Kon-Tiki», που φέτος αντοπροσώπευσε την Νορβηγία μέχρι και την πεντάδα των Οσκαρς στην κατηγορίας ξενόγλωσσης ταινίας, πέφτει ο πολύ τυχερός κλήρος να σκηνοθετήσουν το 4ο σίκουελ των «Πειρατών της Καραϊβικής».
Από τη στιγμή που ο σκηνοθέτης του «Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Σε Αγνωστα Νερά» Ρομπ Μάρσαλ εγκατέλειψε (ή τον... «εγκατέλειψαν») το πρότζεκ και ασχολείται με την προπαραγωγή του «Into the Woods» (μία σειρά διάσημων παραμυθιών που θα αναβιώσουν στην μεγάλη οθόνη και στην οποία, ειρωνικά, πρωταγωνιστεί ο Τζόνι Ντεπ), το στούντιο της Disney έψαχνε μανιωδώς αντικαταστάτη.
Οι Ρόνινγκ και Σάντμπεργκ φαίνεται ότι νίκησαν τον ανταγωνισμό - ένα από τα γνωστά ονόματα που ξέραμε ότι κυνηγούσε τη θέση ήταν ο Φρέντρικ Μποντ («The Necessary Death of Charlie Countryman») και αυτό δεν είναι τόσο περίεργο.
Αν σκεφτεί κανείς ότι η ταινία τους είναι γυρισμένη εξ ολοκλήρου στη θάλασσα, κι ότι έστησαν μία καλογυρισμένη περιπέτεια μέσα σ' ένα πλοίο, ποιοι καλύτεροι να έρθουν με νέες ιδέες, εμπειρία, γνώση και επικές υδάτινες σεκάνς στο franchise των «Πειρατών της Καραϊβικής»;
Το μόνο στενάχωρο; Κάπως έτσι μοιάζει το Χόλιγουντ να καταπίνει στα τεράστια, γοητευτικά και θανάσιμα κύμματά του τους Ευρωπαίους σκηνοθέτες. Δεν υπάρχει τίποτα κακό από το να δανείζεται το αμερικανικό σινεμά τα νέα ταλέντα της διεθνούς κινηματογραφίας. Και είναι απολύτως ανθρώπινο να θέλει ένας κινηματογραφιστής να παίξει στον μεγάλο παιδότοπο που λέγεται Χόλιγουντ. Απλά, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι παραγωγοί επιβάλλονται των δημιουργών, το στούντιο κρατά το δικαίωμα του final cut, και σταδιακά οι λόγοι για τους οποίους επιλέχθηκε ένας ευρωπαίος σκηνοθέτης (για τη διαφορετικότητα της εικόνας του, την φρέσκια ματιά του) εξαφανίζονται. Τον καταπίνει το σύστημα, αντί εκείνος να του δώσει ένα πολύ αναγκαίο reboot.
Ποιος όμως θα μπορούσε να αντισταθεί στον Μίκι Μάους; Κανείς...
