Μαζί με τον Μάρτιν Σκορσέζε και το «Hugo» του, ο Βιμ Βέντερς είναι εκείνος που έδωσε στο νέο trend του στερεοσκοπικού κινηματογράφου το καλλιτεχνικό άλοθι και το εικαστικό μεγαλείο. Ετσι, μετά το «Πίνα Μπάους», που όχι μόνο κατέκτησε την κριτική και τα ταμεία, αλλά κατευθύνεται και προς τα Οσκαρ, ο Βέντερς ετοιμάζεται για ένα νέο τρισδιάστατο ντοκιμαντέρ, αυτή τη φορά με αντικείμενο την αρχιτεκτονική.
Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στο Documentary Channel, ο Βιμ Βέντερς μίλησε για το νέο του σχέδιο: «Εχω ήδη ξεκινήσει ένα πρότζεκτ που θα χρειαστεί αρκετό χρόνο για να ολοκληρωθεί, ένα ακόμα ντοκιμαντέρ σε 3D. Θα πάρει κάποια χρόνια, αλλά θα έχει να κάνει με την αρχιτεκτονική. Ανέκαθεν ήθελα να κάνω μια ταινία για την αρχιτεκτονική κι έχω πολλούς φίλους αρχιτέκτονες. Αλλά είναι κι αυτό ένα αντικείμενο που ποτέ δεν ήξερα πώς να προσεγγίσω κινηματογραφικά. Με την ‘Πίνα Μπάους’ συνειδητοποίησα ότι η αρχιτεκτονική θα μπορούσε να έχει μια συγγένεια με αυτό το μέσο. Εχουμε ξεκινήσει ήδη το γύρισμα, αλλά είναι ακόμα στην αρχή του. Αυτό θα είναι το επόμενο ντοκιμαντέρ μου σε 3D, αλλά στο μέλλον θα κάνω οπωσδήποτε και μια τρισδιάστατη ταινία μυθοπλασίας.»
Επιπλέον, ο Βέντερς εξηγεί ότι το πρότζεκτ του θα έχει σχέση με την ίδια τη δημιουργία των αρχιτεκτονικών σχεδίων, όχι μόνο με την απεικόνιση των κτισμάτων: «Οι περισσότεροι αρχιτέκτονες δημιουργούν από την αρχή μια τρισδιάστατη απεικόνιση αυτού που πρόκειται να κατασκευάσουν. Μπορούν αν μπουν σ’ ένα κτίριο πριν ακόμα το χτίσουν. Αλλά νομίζω ότι ειδικά με τη μοντέρνα αρχιτεκτονική, το να κάνεις μια ταινία που πραγματικά εξετάζει την αίσθηση του χώρου και το πώς αυτός διαμορφώνει τον τρόπο με τον οποία οι άνθρωποι χρησιμοποιούν κτίρια και διαμορφώνονται από πόλεις και κτίρια, αυτό δε θα μπορούσε να είχε συμβεί παλαιότερα. Για να αισθανθείς τι επίδραση έχει πάνω σου ένα δωμάτιο, αυτό μπορείς να το περιγράψεις καλύτερα με λόγια παρά με το δισδιάστατο σινεμά. Εχει να κάνει με την αίσθηση ενός χώρου. Αυτή είναι μια αίσθηση που πολλοί αρχιτέκτονες μοιράζονται με σκηνοθέτες κι είναι ένα κοινό στοιχείο που έχουν αυτά τα δύο επαγγέλματα. Είμαι ενθουσιασμένος που έχω τώρα αυτό το νέο εργαλείο, το οποίο αποδίδει την αίσθηση του χώρου και γι’αυτό προχωρώ με όρεξη την ταινία μου για την αρχιτεκτονική.»
Πριν από δυο χρόνια, το 2010, ο Βιμ Βέντερς είχε παρουσιάσει στην Biennale Αρχιτεκτονικής στη Βιέννη, ένα εξάλεπτο βίντεο σε 3D, που λεγόταν «If These Walls Could Talk» και είχε ως αντικείμενο την αρχιτεκτονική και συγκεκριμένα το κτίριο Rolex Learning Center στην Ελβετία, άρα έχει ήδη κάνει την εξάσκησή του.
Μέχρι, ωστόσο, να προχωρήσει την ταινία του για την αρχιτεκτονική, ο Βιμ Βέντερς έχει καταπιαστεί με δύο ακόμα ταινίες μυθοπλασίας. Η μία είναι το «Everything Will Be Fine», σε σενάριο του Μπιορν Ολαφ Γιοχάνεσεν και με κεντρικό ήρωα έναν άντρα που, έχοντας φύγει από το σπίτι του μετά από έναν καυγά, οδηγεί για να ηρεμήσει και χτυπά ένα παιδί – η ταινία παρακολουθεί το γεγονός αλλά και την επίδραση που αυτό έχει στη ζωή του άντρα για τα επόμενα 12 χρόνια.
Η άλλη ταινία είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Ρίου (και όχι του Χαρούκι) Μουρακάμι, «In the Miso Soup», κι επικεντρώνεται σ’ έναν Ιάπωνα που ξεναγεί έναν Αμερικανό στα στριπτιζάδικα του Τόκυο, ενώ στην πορεία συνειδητοποιεί ότι ο επισκέπτης του μπορεί να είναι δολοφόνος. Δυστυχώς αυτό δε θα είναι σε 3D!
