Ολοκληρώθηκε χθες το βράδυ το μεγάλο κινηματογραφικό Πανηγύρι στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Ελευσίνας με την sold out προβολή δύο μικρού μήκους ταινιών που γυρίστηκαν και μονταρίστηκαν στην τριήμερη διάρκειά του, ως δείγμα real time cinema που ήταν εξάλλου ο θεματικός κορμός του φεστιβάλ. Φιλμ που χρησιμοποιούν αποτελεσματικά την εικόνα ως κάτοπτρο της ψυχής και τα δύο, παρά τις περιοριστικές για το στήσιμό τους συνθήκες και τα λιγοστά μέσα.
Διαβάστε ακόμη: Μυστήριο 84 | Η Ελευσίνα, ο μαραθώνιος και η μαμά μου
Στο «My Mother Is a Saint» του Σύλλα Τζουμέρκα, η Αγγελική Παπούλια είναι η μητέρα που κουβαλά μόνιμα τη «μαύρη πέτρα» της διαλυμένης της οικογένειας. Στιγμιότυπα μοναξιάς, νοερών ταξιδιών, περιπλάνησης και πράξεων βάναυσου περιπαιγμού των γύρω της παραλληλίζονται με κοντινά του γιού της (Τζάκοπο Όλμο Αντινόρι, ο έφηβος τότε Λορέντζο του «Εγώ κι Εσύ» του Μπερτολούτσι), ενώ εκείνος αφηγείται σε φίλους (και ακολούθως στον φακό) το γεμάτο δοκιμασίες παρελθόν της. Η αντίστιξη, ευθυγραμμισμένη με το θέμα της απουσίας του συντρόφου-προστάτη-πατέρα, κλιμακώνεται σε μια φευγαλέα συνάντηση με αβέβαιη εξέλιξη, ένα σενάριο που θα συνεχίσει να γράφεται στο μυαλό του θεατή μετά το φιλμικό φινάλε.
Από την άλλη, στο «Mothers and Daughters» της Ελκε Λέρενκραους, η μνήμη αφορά μια μητέρα (Αλεξάνδρα Ψαρράκου) που έχασε αναπάντεχα την νεαρή κόρη της (Γαρυφαλλιά Ψαρράκου), θύμα φόνου. Η πληγή της απώλειας σχηματίζεται κι εδώ μέσα από αντιπαραβαλλόμενες εικόνες της στιγματισμένης καθημερινότητας της μάνας με τα συμβάντα της μοιραίας βραδιάς και εκφέρεται μέσα από τις εκτός κάδρου εξομολογήσεις της. Οπως και στο «My Mother Is a Saint», δεν υπάρχει ούτε εδώ κάποια ένδειξη που να προδίδει την κόντρα στο χρόνο ταχύτητα ή φτώχεια της παραγωγής, πέρα από την εύλογη απουσία των τίτλων αρχής και τέλους που θα προστεθούν εν καιρώ.
Ευχαριστώντας την 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, τους συνεργάτες του και όλους όσοι στήριξαν το δύσκολο αυτό εγχείρημα του τριήμερου Μαραθωνίου, που, σημειωτέον, συμπλήρωσε πάνω από 60 ώρες αδιάκοπων προβολών, περφόρμανς και εκδηλώσεων από το πρωί της Παρασκευής, και αφού αναφέρθηκε στη γνωριμία του με την Έλκε Λέρενκραους στην περυσινή Berlinale και τη συμφωνία συνεργασίας τους, ο Σύλλας Τζουμέρκας αποχαιρέτησε το κοινό και παρέδωσε την κεντρική σκηνή του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου για την προβολή λήξης του Πανηγυριού, το «Μπλόου Άουτ, ο Δολοφόνος του Μεσονυχτίου» του Μπράιαν Ντε Πάλμα.
Οι χιτσκοκικές εικόνες του κινηματογραφικού ηχολήπτη Τζον Τραβόλτα να ερευνά το μυστήριο του τροχαίου δυστυχήματος που τυχαία ηχογράφησε ήταν και οι τελευταίες μιας μακράς φεστιβαλικής μέρας όπου πρωταγωνίστησαν επίσης, μεταξύ πολλών άλλων, το προχωρημένο (για το ελληνικό σινεμά του ’71) βλέμμα του Αλέξη Δαμιανού με τον καταραμένο έρωτα της περιθωριακής «Ευδοκίας», τα γκροτέσκο «ταμπλό» του Ούλριχ Ζάιντλ με φιλόζωους (και μοναξιές και πίκρες και ανέχειες) ποικίλων ειδών στο «Animal Love» του 1995 (οι λάτρεις του Αυστριακού δημιουργού ας το αναζητήσουν οπωσδήποτε) ή το ποιητικό ύφος της Γερμανίδας Χελένα Γουίτμαν στα, παρουσιασμένα σε πανελλήνια πρεμιέρα, «Λουλούδια της Σάρκας», μια υπέρμετρα ελλειπτική σπουδή πάνω στη σύνδεση ανθρώπου, φύσης και Ιστορίας, με την Αγγελική Παπούλια, κι εδώ, ως κυβερνήτη καραβιού που, στη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Μασσαλία, βυθίζεται σε εμμονή με το χρονικό της Γαλλικής Λεγεώνας και σαλπάρει για την Αλγερία, όπου και θα τη «συναντήσει» στο πρόσωπο του Ντενί Λαβάν.
Το Μυστήριο 84 Πανηγύρι πραγματοποιείται 21-23 Απριλίου στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Ελευσίνας
