Το να μοντάρεις μαζί σκηνές από ταινίες, παρόμοια πλάνα από δεκάδες φιλμ, θεματικά κοινές στιγμές του σινεμά και να δημιουργείς ένα hit video στο ιντερνετ, μοιάζει πλέον δεδομένο κι ευρέως διαδεδομένο. Η εμμονή με τη συρραφή αποσπασμάτων, δημιούργησε ένα νέο είδος πετυχημένων web videos, που ονομάστηκαν supercuts και που απέκτησαν γρήγορα φανατικό κοινό.
Ο Γιόργκι Πάλφι και ο Μπέλα Ταρ δοκιμάζουν τώρα, να δουν αν η κουλτούρα του supercut μπορεί να δώσει κάτι παραπάνω από πέντε διασκεδαστικά λεπτά μπροστά στον υπολογιστή σου, χτίζοντας μια ολόκληρη ταινία από «δανεικά» υλικά. Το ζητούμενο εδώ δεν είναι να θαυμάσεις τις ικανότητες του σκηνοθέτη στο μοντάζ, ούτε να χαμογελάσεις με τις ευρηματικές ιδέες του και τις απροσδόκητες επιλογές του.
Στο «Final Cut», αμέτρητοι αστέρες από τον Τσάρλι Τσάπλιν ως τον Μπραντ Πιτ και 450 κλασσικά (ή και λιγότερο κλασσικά) φιλμ, από το «Metropolis» ως το «Avatar», προσφέρουν κάποιες από τις εικόνες τους, προκειμένου να μετουσιωθούν σε κάτι αυθύπαρκτο και καινούριο. Το φιλμ του Γκιόργκι Πάλφι δεν φιλοδοξεί να σε κάνει να χαζέψεις απλά τις εικόνες ή να δοκιμάσει τις κινηματογραφικές γνώσεις σου και την ικανότητά σου να αναγνωρίσεις όσο το δυνατόν περισσότερο αποσπάσματα μπορείς.
Το στοίχημα που βάζει μοιάζει να είναι πολύ πιο ενδιαφέρον: Να αφηγηθεί μια ιστορία με «κλεμμένα πλάνα» και να σε κάνει να την ακολουθήσεις δίχως να σκέφτεσαι μετά από λίγο ότι το πρόσωπο του ήρωα και της ηρωίδας αλλάζει κάθε λίγα δευτερόλεπτα, να σε κάνει να ξεχνάς ολοκληρωτικά ότι αυτό που βλέπεις είναι μια συρραφή από υλικά άλλων.
Ακούγεται συναρπαστικό, μια σκηνοθετική άσκηση και μια γοητευτική δοκιμασία για τον θεατή: λίγο σαν να προσπαθείς να βυθιστείς στον κόσμο και τα συναισθήματα μιας ταινίας, έχοντας κάποιον δίπλα σου να ψιθυρίζει συνεχώς, ότι αυτό που βλέπεις είναι απόλυτα τεχνητό.
Αν κρίνουμε από την επιλογή της στις Κάννες (στο τμήμα Cannes Classics) αλλά κι από την πρώτη της προβολή τον περασμένο Φεβρουάριο στην Ουγγαρία, το πείραμα της ταινίας μοιάζει να πέτυχε απόλυτα. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ταινία θα βρει εύκολα το κοινό της.
Ο Πάλφι έκανε το μοντάζ δίχως να έχει εξασφαλίσει άδεια για τα δικαιώματα κανενός από τα τα φιλμ που «συμμετέχουν» στην ταινία του, πράγμα που σημαίνει πως οποιοσδήποτε από τους κατόχους των δικαιωμάτων κάποιου από τα αποσπάσματα, μπορεί να εμποδίσει τις προβολές της. Το όνομα του Μπέλα Ταρ βοήθησε ώστε το φιλμ να γίνει ορατό και κάτι παραπάνω από ένα ιδιωτικό πείραμα και τώρα οι Κάννες ίσως βοηθήσουν στο να πειστούν οι κάτοχοι των δικαιωμάτων των 450 φιλμ, ότι το «Final Cut» δεν σκοπεύει να κλέψει τα κέρδη τους ή την πνευματική τους ιδιοκτησία.
Εν τούτοις, ο ίδιος ο Πάλφι δεν βλέπει καμιά πιθανότητα να μπορέσει κάποτε να προβάλλει το φιλμ μέσω μιας παραδοσιακής κινηματογραφικής διανομής, αλλά μόνο μέσω δωρεάν προβολών σε φεστιβάλ και κινηματογραφικές λέσχες, ή την ελεύθερη διακίνηση του μέσω torrent και διαδικτύου.
Αναμένοντας την πρώτη του προβολή σε λίγες μέρες στις Κάννες, πάρτε μια μικρή γεύση από το φιλμ σε ένα σύντομο teaser τρέιλερ και διαβάστε περισσότερα για το 65ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.
