Drive: Ο Ράιαν Γκόσλινγκ πατάει γκάζι

Είναι δύσκολο να περιγράψεις το «Drive» ως ταινία δράσης, μια που κυλά με αργούς, χαλαρούς ρυθμούς που διακόπτονται κάθε τόσο από έντονα διαλείμματα, αδρεναλίνης, γκαζιού, έντονης βίας και χυμένου αίματος. Λεπτή σαν φλούδα η ιστορία της, χρησιμοποιείται μόνο για να δικαιολογήσει τη στιλιζαρισμένη σκηνοθεσία, ανταλλάσσοντας την σκιαγράφηση των χαρακτήρων για λαχταριστά dolly shots και το οποιοδήποτε δεύτερο επίπεδο, για πλάνα από ελικόπτερα που κάνουν το Λος Αντζελες να μοιάζει βγαλμένο από το «Blade Runner». Τοποθετημένο στο σήμερα αλλά με έναν '80s αέρα να φουσκώνει τα πανιά του, από τις κινηματογραφικές του αναφορές ( το «To Live and Die in LA» κανείς;) ως την ηλεκτρονική μουσική του, το φιλμ μοιάζει γοητευτικά παράδοξο στον τρόπο που κοιτάζει, τους ήρωες, την ιστορία, την ίδια τη δράση.

Κι αν η πρώτη του σεκάνς, μια ληστεία, όπου το μέτωπο του Ράιαν Γκόσλινγκ, ούτε καν ιδρώνει ακόμη κι αν σαν οδηγός διαφυγής πρέπει να ξεφύγει από περιπολικά κι ελικόπτερα, δίνει τον τόνο, στην συνέχεια, ο τρόπος που Ρεφν κινηματογραφεί τις σκηνές δράσης, μοιάζει κάθε άλλο παρά με όσα μας έχει συνηθίσει το Χόλιγουντ. Η δική του εκδοχή μοιάζει να σταματά και να επιταχύνει τον χρόνο, να ξεσπά σε μια «καρτούν» αλλά και ενοχλητική μαζί βία, να θέλει πάνω απ' όλα, να μείνει cool με κάθε τίμημα. Και η αλήθεια είναι ότι τα καταφέρνει. Η ματιά του μοιάζει να αλέθει όλες τις αναφορές του σε ένα ηλεκτρισμένο αποτέλεσμα, οι εικόνες του μένουν στη μνήμη, οι ηθοποιοί του υπηρετούν σωστά την ιδέα που έχει στο μυαλό του.

Ο Ράιαν Γκόσλινγκ είναι απολαυστικά σιωπηλός και αποφασισμένος, στον ρόλο ενός ανθρώπου δίχως παρελθόν και πολλές κουβέντες, του μοναχικού καβαλάρη που ακολουθεί μια σειρά από αυστηρούς προσωπικούς κανόνες. Η Κάρεϊ Μάλιγκαν είναι το γλυκό και μάλλον άχρωμο πρότυπο της «φυσιολογικής» καθημερινότητας που τον ελκύει, ο Aλμπερτ Μπρουκς είναι έξοχος στον ρόλο του αδίστακτου αρχι-κακού πρώην παραγωγού χολιγουντιανών b-movies που όπως λέει «κάποιο κριτικοί είχαν χαρακτηρίσει 'ευρωπαϊκές'».

Ακριβώς όπως θα μπορούσε κανείς να περιγράψει, ελλείψει οποιασδήποτε άλλης καταλληλότερης λέξης και το ίδιο το «Drive».