Σ’ένα μεγάλο διεθνές Φεστιβάλ, όπου οι ταινίες προβάλλονται με καταιγιστικό ρυθμό κι ο καθένας προσπαθεί ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, να αποκωδικοποιήσει, να βυθιστεί σε άλλους πολιτισμούς, να ερμηνεύσει με κόπο και προθυμία, δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση από το να σε «αναγκάζει» το διαγωνιστικό πρόγραμμα να κάνεις ένα… εγκεκριμένο διάλειμμα: να δεις μια «ένοχη» ταινία και να νιώθεις σα να κάθεσαι στον καναπέ σου, Κυριακή πρωί, να χαζεύεις τηλεόραση με τον καφέ και να περνάς χάρμα. Μια τέτοια περίπτωση ήταν το «Beloved Sisters» του Ντόμινικ Γκραφ, η μία από τις αναμενόμενες με αυξημένο ενδιαφέρον γερμανικές ταινίες του Διαγωνιστικού Προγράμματος. Μια ερωτική ιστορία εποχής, αντάξια των παλιών τρικάσετων sagas που βλέπαμε στο βίντεο, ένας πιο περιποιημένος, καλοφτιαγμένος και σπιρτόζος Σμαραγδής.
Η ιστορία εκτυλίσσεται στα τέλη του 18ου αιώνα, στη Βαϊμάρη και στη γερμανική εξοχή. Δυο αριστοκράτισσες αλλά νεόπτωχες αδελφές, η Σαρλότε και η Καρολίνε, ερωτεύονται κι οι δυο τον νεαρό, ανατρεπτικό συγγραφέα και ποιητή Φρίντριχ Σίλερ κι εκείνος ανταποκρίνεται στα αισθήματά τους. Καθώς η Καρολίνε είναι ήδη παντρεμένη σ’ ένα γάμο συμφέροντος, η ελεύθερη Σαρλότε θα παντρευτεί στον Σίλερ προκειμένου οι τρεις τους να μπορέσουν να ζήσουν, στην πράξη, τον έρωτά τους, ενάντια στον ψεύτικο καθωσπρεπισμό της υψηλής κοινωνίας όπου ανήκουν. Μια ιστορία που ξεκινά με νεανικό ενθουσιασμό θα εξελιχθεί σε μια τραγωδία που θα στιγματίσει τη ζωή και τις σχέσεις και των τριών εραστών.
Ο Γκραφ βασίζεται σε πραγματικές ιστορίες και σε ό,τι έχει βρεθεί από την εκτενή αλληλογραφία των αδελφών φον Λένγκεφελντ με τον Σίλερ και συμπληρώνει το υπόλοιπο με τη γαργαλιστική φαντασία του. Αναπαριστά με μεγάλο budget, αισθητική ακρίβεια και ηλιόλουστη φωτογραφία την παλιά αυτοκρατορική Γερμανία και χρησιμοποιεί ό,τι σκηνοθετικά τερτίπια του προσφέρει η τέχνη του για να νοστιμίσει τα πλάνα του, από ανεξάντλητο voice over (μαζί και αναγνώσεις των γραμμάτων) και πρόσωπα που κοιτούν την κάμερα για να «διαβαστούν» οι εκφράσεις τους, μέχρι διπλοτυπίες και σάουντρακ που υπογραμμίζει τα πάθη.
Το μέλημα της ταινίας είναι, με αφορμή μια απαγορευμένη σχέση που, ωστόσο, επιβίωσε μέσα στα χρόνια, να καταδείξει την υποκρισία της κοινωνίας τότε και τώρα, σε αντίθεση με τις επιταγές της φύσης και το ένστικτο που, άλλωστε, πρέσβευε και ο Σίλερ και το ίνδαλμά του, ο Γκέτε. Ευτυχώς, η ταινία αντιμετωπίζει το θέμα της με σοβαρότητα αλλά καμία σοβαροφάνεια, αντίθετα στιγμές χιούμορ έρχονται με καλό timing και μια διάθεση αυτοσαρκασμού. Επιπλέον, ο Γκραφ, χωρίς ενδοιασμούς, παραδίδεται εύκολα σε μια ερωτική αναστάτωση ίδια με των ηρωίδων του, με αποτέλεσμα σκηνές ανθολογίας, όπως τη στιγμή που οι δυο παιδίσκες καλύπτουν το ολόγυμνο υγρό κορμί του ποιητή για να το ζεστάνουν και να μην πουντιάσει και κοιτούν έκπληκτες τον ορίζοντα ενώ εκείνος διακριτικά εκσπερματώνει!
Παρότι κάποιο εξαιρετικοί Γερμανοί ηθοποιοί της νεώτερης γενιάς εμφανίζονται σε πολύ μικρούς ρόλους, όπως ο Ρόναλντ Ζέρφελντ του «Barbara» ή ο τηλεοπτικός Αντρέας Πίτσμαν, την προσοχή κρατά αμέριστη και για τα 170 λεπτά της ταινίας το πρωταγωνιστικό τρίο: ο Φλόριαν Στέτερ (της «Sophie Scholl») στο ρόλο του Σίλερ, αδύναμος, ευάλωτος κι επιπόλαιος, έτοιμος για προστασία και φροντίδα όπως αρμόζει και οι δυο καλλονές Χενριέτε Κονφούριους και Χάνα Χέρτσπρουνγκ, δροσερές, σφριγηλές, καμπυλωτές, με κεραυνοβόλα μάτια και κοριτσίστικα χαχανίσματα. Πράγματι, το «Beloved Sisters» καμία θέση δεν έχει στο διαγωνιστικό τμήμα της φετινής Berlinale. Αν, ωστόσο, στο μέλλον, το πετύχετε στην τηλεόραση, βάλτε καφέ και καθίστε.
