Δεν υπάρχει κανένας λόγος να σας περιγράψουμε τι ακριβώς συνέβαινε στο «Οutrage» και τι συμβαίνει τώρα στο «Outrage Beyond». Ανεπίσημο σίκουελ το δεύτερο του πρώτου, δεν είναι παρά μια τυπική Κιτανική γκανγκστερική ιστορία στους κόλπους της γιαπωνέζικης μαφίας, όπου όλα διέπονται από ισχυρές δόσεις διαφθοράς, αντεστραμμένους κώδικες τιμής και πολλούς μα πολλούς εν ψυχρώ φόνους.
Master του είδους, ο Κιτάνο δεν πρωτοτυπεί, ούτε καν ενδιαφέρεται αν θα κατηγορηθεί πως εδώ και πολλά χρόνια κάνει απλά την ίδια ακριβώς ταινία χωρίς να προσθέτει τίποτα στο κινηματογραφικό του σύμπαν, αφαιρώντας ταυτόχρονα το λυρισμό που έκανε τις καλύτερες από τις ταινίες του («Sonatine», «Πυροτεχνήματα») να αφορούν ένα μεγαλύτερο κοινό και να βραβεύονται στα Διεθνή Φεστιβάλ.
Το «Οutrage Beyond» είναι μια ταινία (παραγωγής της ιαπωνικής Warner) φτιαγμένη για το κοινό της Ιαπωνίας και για τους φανατικούς θαυμαστές του Κιτάνο. Αυτούς που θα ενθουσιαστούν με τον τρόπο που... εμφανίζεται σε αυτήν την γκανγκστερική ιστορία για να αποτελειώσει ό,τι δεν μπορούν να καταφέρουν τουλάχιστον τρεις φατριές μαφιόζων και η αστυνομία μαζί.
Κυνικός, αστείος, μελαγχολικός και με διαφορά ο πιο ψυχρός εκτελεστής της μεγάλης οθόνης, ο Κιτάνο υποδύεται έναν παλιομοδίτη γιακούζα που αψηφά κάθε κανόνα τιμής και ατιμίας, προκειμένου να επιβιώσει σε έναν κόσμο που οι ανακωχές ανάμεσα στα μεγάλα κεφάλια της μαφίας είναι κενό γράμμα και ο μοναδικός τρόπος να μείνεις ζωντανός είναι να καθαρίσεις όλους τους υπόλοιπους.
Για την ερμηνεία του και μόνο, το «Οutrage Beyond» αξίζει που βρίσκεται στο Φεστιβάλ Βενετίας, αν και στην πραγματικότητα η θέση του θα έπρεπε να είναι στο Εκτός Διαγωνιστικού τμήμα.
Αλλά βλέπετε ο Κιτάνο είναι αγαπημένος σκηνοθέτης της Μόστρας με επτά συμμετοχές μέχρι σήμερα στο Διαγωνιστικό της πρόγραμμα, έναν Χρυσό Λέοντα για τα «Πυροτεχνήματα» το 1997 και ένα ειδικό βραβείο σκηνοθεσίας, ανάμεσα σε άλλα, για το «Zatoichi» του 2003.
Δείτε παρακάτω μερικές σκηνές από το «Outrage Beyond», αφού οι πιθανότητες του να το δείτε στις ελληνικές αίθουσες είναι τόσο λίγες, όσο και το να πάρει κάποιο βραβείο η ταινία στο Φεστιβάλ.
