Η μοντέρνα μητρόπολη της Ζωούπολης δεν μοιάζει με καμία άλλη πόλη. Είναι ένα χωνευτήριο όπου κάθε είδους ζώο, από τον θηριώδη ελέφαντα μέχρι το μικροσκοπικό τρωκτικό, συνυπάρχει με το άλλο. Παρ' όλα αυτά, η πόλη είναι χωρισμένη σε κοινωνικές τάξεις βασισμένες σε συνήθειες και στερεότυπα. Οταν η αισιόδοξη και πανέξυπνη Τζούντι Χοπς καταφθάνει, ανακαλύπτει ότι το να είσαι το πρώτο λαγουδάκι αστυνομικός ανάμεσα σε μεγαλόσωμα και σκληρά ζώα δεν είναι καθόλου εύκολο. Αποφασισμένη να αποδείξει την αξία της, αρπάζει την ευκαιρία να λύσει μια υπόθεση, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα συνεργαστεί με μια κυνική και παμπόνηρη αλεπού που ακούει στο όνομα Νικ Γουάιλντ. Μαζί θα εχουν λιγότερες από 48 ώρες στη διάθεση τους για να βρουν ένα εξαφανισμένο θηλαστικό.
Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι το γεγονός ότι το «Zootopia» είναι σκηνοθετημένο από τους Μπάιρον Χάουαρντ και Ριτς Μούρ, δημιουργούς δύο εκ των σπουδαιότερων ταινιών κινουμένων σχεδίων της Disney τα τελευταία χρόνια, του «Tangled» και του «Wreck-it Ralph» αντίστοιχα;
Η ανατροπή των συμβόλων μιας καθαρόαιμης παιδικής ταινίας και η ταυτόχρονη διατήρηση του μαγικού φίλτρου που χαρακτήριζε ανέκαθεν την αφήγηση όπως μας την έμαθε η Disney (και, ναι δεν θέλουμε να αλλάξει ποτέ) ισορροπούν εδώ σχεδόν δεξιοτεχνικά, καθώς ένας ολόκληρος – φτιαγμένος με απίστευτη λεπτομέρεια - κόσμος που κατοικείται μόνο από ζώα κάθε είδους, μεγέθους και δυνατοτήτων δεν είναι παρά η πιο εύστοχη μικρογραφία μιας ανθρώπινης κοινωνίας.
Στο κέντρο του «Zootopia», μία γυναίκα (εδώ στη μορφή μιας λαγουδίνας που θέλει με κάθε τρόπο να νικήσει την προκατάληψη πως δεν μπορεί να γίνει αστυνομικίνα) προσπαθεί να επιβιώσει – όχι χωρίς απώλειες - σε ένα φαλλοκρατικό σύστημα, σίγουρη πως θα κάνει τον κόσμο καλύτερο αν καταφέρει να γίνει αστυνομικός ή πιο σωστά, αν την αφήσουν να γίνει μια ισότιμη αστυνομικός με όλους τους άλλους άνδρες συναδέλφους της.
Εχοντας δεχθεί ήδη από την υπέροχη εναρκτήρια σεκάνς του το διαχωρισμό των «ανθρώπων» σε κυνηγούς και θηράματα και με με μια πραγματικά βίαιη σκηνή bullying (που δεν θα συναντούσες εύκολα σε ένα παιδικό animation), το «Zootopia» είναι μια θαρραλέα ταινία που μιλάει με τον πιο ευθύ και καθαρό τρόπο για τις άνισες ευκαιρίες και το δικαίωμα στο όνειρο που – αντίθετα από την κοινή αντίληψη – δεν αρκεί να πιστεύεις σε αυτό με όλη τη δύναμη της ψυχής σου για να γίνει πραγματικότητα.
Ευφυές στη σύλληψή του, μελαγχολικό σε στιγμές τόσο ώστε στο ραδιόφωνο της Τζούντι να ακούγεται το «Everybody Hurts» των R.E.M., με γνώση του ρυθμού μιας κωμωδίας-περιπέτειας που αγγίζει τα όρια ενός νεο-νουάρ και τουλάχιστον δύο σκηνές ανθολογίας (αυτή με τον βραδύπου - δημόσιου υπαλλήλου και τον αριστουργηματικό φόρο τιμής στο «Νονό»), το «Zootopia» είναι τόσο ανεπιτήδευτα ενήλικο που δεν χάνει στιγμή από την παιδικότητά του και τόσο διασκεδαστικά παιδικό που είναι αδύνατον να μην νιώσεις να σε αφοπλίζει ακόμη και στις πιο «αφελείς» στιγμές του.
Περισσότερο, όμως, απ’ όλα τα παραπάνω, το «Zootopia» είναι μια βαθιά ανθρώπινη ταινία με ζώα που κλείνει για πάντα τη συζήτηση του πόσο απάνθρωπος είναι ο κόσμος των ανθρώπων. Δεν χρειάζεται καν να αναρωτηθείτε πόσο τυχαίο είναι ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο σε μια ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney.
