Μια τραγικωμωδία δωματίου η καινούρια ταινία της Σάλι Πότερ θα μπορούσε κάλλιστα να διαδραματίζεται σε μια θεατρική σκηνή ακόμη κι αν δεν έχει τίποτα από την επιτήδευση ή το τεχνητό ενός θεατρικού. Ομως οι ήρωές του συναντιούνται στην «σκηνή» ενός σπιτιού του Λονδίνου και μεταξύ κουζίνας και μπάνιου, σαλονιού και αυλής παίζουν τα δικά τους κωμικοτραγικά δράματα. Αυτά που αν τα δεις συνολικά, τα ονομάζουμε ζωή.
Οι καλεσμένοι (αλλά και οικοδεσπότες) σε αυτό το πάρτι είναι όλοι προβληματικοί και οι καταστάσεις θα τους σπρώξουν στα όριά τους σε ένα φιλμ που μετρά στα βασικά υλικά του το βιτριολικό χιούμορ, μια σφιχτή την πλοκή, ενδιαφέροντες χαρακτήρες, καίριες παρατηρήσεις κι απολαυστικές ανατροπές.
Στο κέντρο της ιστορίας βρίσκεται η Τζάνετ μια πολιτικός της αντιπολίτευσης η όποια μόλις έγινε υπουργός υγείας της σκιώδους κυβέρνησης και η οποία καλεί μερικούς φίλους για να το γιορτάσει. Μόνο που όσο εκείνη ετοιμάζει τα βολ-ο-βαν στην κουζίνα, ο σύζυγός της Μπιλ αλλάζει δίσκους και πίνει κρασί στο σαλόνι βυθισμένος στις σκέψεις του και στις δικές του αποκαλύψεις που ετοιμάζει.
Κι όταν οι φίλοι φτάσουν, ο καθένας με τα δικά του θέματα (συχνά με την μορφή του ετέρου του ήμισυ) , το πάρτι θα πάρει μια απροσδόκητη τροπή και θα ακροβατεί στο χείλος της καταστροφής και της τραγωδίας για όλα τα μετρημένα 71 λεπτά που διαρκεί το φιλμ.
Γυρισμένη σε ασπρόμαυρο, αυτή είναι μια ταινία ηθοποιών με την Κρίστιν Σκοτ Τόμας και τον Τίμοθι Σπολ εξαιρετικούς στους ρόλους του βασικού ζευγαριού, την Τσέρι Τζόουνς και την Εμιλι Μόρτιμερ άψογες στον ρόλο των λεσβιών που περιμένουν –απροσδόκητα- τρίδυμα την Πατρίτσια Κλάρκσον να κλέβει την παράσταση στον ρόλο της πρώην ιδεαλίστριας και πλέον απόλυτα κυνικής καλύτερης φίλης και τον Μπρούνο Γκανζ να το διασκεδάζει και να μας διασκεδάζει σε αυτόν ενός new age θεραπευτή.
Ο Κίλιαν Μέρφι έχει ίσως τον λιγότερο αβανταδόρικο ρόλο και τον σπρώχνει στα όρια της καρικατούρας, αλλά έτσι κι αλλιώς το φιλμ παίζει με την ιδέα της φάρσας, που δεν απέχει ποτέ πολύ από τις πιο τραγικές στιγμές της ζωής μας.
Πλούσιο σε αληθινά αστείες ατάκες και αποφασισμένο να κρατήσει τις ανατροπές ως το τέλος, το φιλμ είναι απολαυστικό μέσα στις συνειδητά περιορισμένες φιλοδοξίες μιας αστείας και καυστικής κοινωνικής σάτιρας τις οποίες και πραγματώνει δίχως σημαντικά στραβοπατήματα.
Διαβάστε ακόμη: Η Σάλι Πότερ μιλάει στο Flix: «Σαν γυναίκα, έπρεπε να προσπαθήσω διπλά για να πείσω για τις ταινίες μου»
