Παρότι μεγάλωσαν μαζί, σαν αδέλφια, ο Ιουδαίος Μωυσής στρέφεται ενάντια στην απολυταρχία του Αιγύπτιου Φαραώ Ραμσή, ηγούμενος 600.000 σκλάβων που, με εντολή του Θεού, θέλει να οδηγήσει στη Χαναάν. Καθώς δυο λαοί συγκρούονται ανηλεώς, ο Προφήτης, ένας ισχυρός και τολμηρός πολεμιστής, θ’ αντιμετωπίσει τους δικούς του δαίμονες, βλέποντας κατάματα, με κάθε βήμα της διαδρομής του, ποια είναι η σκληρή αποστολή του.
Ο Ρίντλεϊ Σκοτ είναι σκηνοθέτης έμπειρος στις μεγαλεπήβολες παραγωγές και το δικό του βιβλικό peplum ανταποκρίνεται με όγκο στην παράδοση του είδους. Μπορεί η «Εξοδος» να μην έχει τίποτα να προσθέσει σ’ ένα από τα πιο συναρπαστικά αφηγήματα της Παλαιάς Διαθήκης, μπορεί να μην αποπειράται καν να κάνει ένα εγκεφαλικό δράμα, ή μια εκσυγχρονισμένη παραβολή, η ταινία ωστόσο είναι καθηλωτική, θεαματική, ένα κλασικό δείγμα πληθωρικού σινεμά.
Το μεγαλύτερο πλεονέκτημά της είναι η διαχείριση του χώρου, στα αιγυπτιακά παλάτια, στη δυσοίωνη μοναξιά της ερήμου, στις υπόγειες κρυψώνες των Ιουδαίων αντιστασιακών. Οι σεκάνς των Πληγών της Αιγύπτου ξεπερνούν η μια την άλλη μέγεθος, εφέ και δραματικότητα. Αντίθετα, όταν οι ήρωες… μιλούν, κοιτάζουμε με χαμόγελο: οι διαλογικές σκηνές, παρασυρμένες από την Ιστορία, δεν ξεπερνούν την κωμικότητά τους σ’ ένα παραμύθι που παλεύει να γίνει υπαρξιακό.
Ο Τζόελ Ετζερτον στο ρόλο του Ραμσή αποδεικνύεται εξαιρετικά κακή επιλογή, ερμηνεύοντας το ρόλο του σα να παίζει στους «Sopranos», το υπόλοιπο επώνυμο καστ είναι κυρίως διακοσμητικό, με αποκορύφωμα τη Σιγκούρνι Γουίβερ που μοιάζει περαστική από το σετ, λέγοντας απλώς δυο ανούσιες ατάκες που θα μπορούσε να αποδώσει οποιαδήποτε κομπάρσος. Ο Κρίστιαν Μπέιλ, ωστόσο, παίρνει την ερμηνεία του στα σοβαρά, χωρίς σοβαροφάνεια, δίνει στον Μωυσή του το εκτόπισμα που χρειάζεται, καταφέρνει να είναι πειστικός σ’ ένα ρόλο έτοιμο να κατρακυλήσει στην παρωδία και, ταυτόχρονα, διατηρεί το κύρος και τη γοητεία του, παρά τα στιλιστικά ντεζαβαντάζ της εποχής.
Δύσκολα ένα δράμα peplum αποβάλλει την εγγενή του ελαφρότητα και η «Εξοδος» δεν αποτελεί εξαίρεση, στερούμενη σε ιδιαιτερότητα, πρωτοτυπία ή έμπνευση. Αποτελεί, όμως, μια πλούσια, ψυχαγωγική αφήγηση για δυόμιση ώρες κλασικού, γεμάτου σινεμά.
Διαβάστε και δείτε ακόμη:
