Ο Τομ Χίντλεστον ισχυρίζεται γελώντας πως το ότι είναι Βρετανός δεν είναι ο λόγος που υποδύεται τη Νέμεση των «Εκδικητών» στην ταινία του Τζος Γουίντον, ακόμη κι αν καταλαβαίνει τους λόγους που δημιούργησαν το το κλισέ που θέλει τους κακούς του Χόλιγουντ να μιλούν με βρετανική προφορά.
Ομως ακόμη κι αν στην περίπτωσή του δεν πήρε το ρόλο λόγο εκφοράς του λόγου, η καταγωγή του μοιάζει να τον καθορίζει με πολλούς τρόπους. Από τις σπουδές του στην Οξφόρδη και στη RADA, από τον τρόπο που αναζητά το βάθος και την ουσία στους ρόλους του -ακόμη και σε αυτή την ποπ υπερπαραγωγή-, από το γεγονός ότι όπως πολλοί μεγάλοι συμπατριώτες του, ξεκίνησε κι αυτός από το θέατρο.
Εχοντας κερδίσει το Βραβείο Λόρενς Ολίβιε πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού το 2008, ο Χίντλεστον έγινε ευρύτερα γνωστός παίζοντας δίπλα στον Κένεθ Μπράνα στην τηλεοπτική σειρά «Wallander», κάτι που του έφερε στη συνέχεια τον ρόλο του Λόκι όταν ο Μπράνα ανέλαβε να σκηνοθετήσει για λογαριασμό της Marvel το «Thor». Τους περασμένους μήνες τον είδαμε σε μικρούς ρόλους στο «Αλογο του Πολέμου» του Στίβεν Σπίλμπεργκ καθώς και στο «Μεσάνυχτα στο Παρίσι» του Γούντι Αλεν, στο οποίο υποδυόταν τον Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ, ενώ δυστυχώς δεν τον είδαμε ακόμη (στις αίθουσες), στην τελευταία ταινία του Τέρενς Ντέιβις «The Deep Blue Sea», στην οποία δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία χωρίς την βοήθεια οποιασδήποτε άλλης υπερ-δύναμης πλην του τελέντου του.
Σταθερά ανερχόμενος, απρόβλεπτα γοητευτικός (με έναν καθαρά βρετανικό τρόπο), ο 31χρονος ηθοποιός μπορεί να μην τα καταφέρει να κάνει τον κόσμο να υποκλιθεί μπροστά του ως Λόκι, αλλά πιθανότατα θα το κάνει σύντομα μέσα από την δουλειά του στην οθόνη και τη σκηνή.
Στους «Εκδικητές», είστε ο μόνος κακός απέναντι σε μια ομάδα υπερηρωων. Ανησυχήσατε ποτέ αν θα είστε... αρκετά κακός για όλους;
Η αλήθεια είναι πως κάθε φορά που παίρνεις έναν ρόλο επαναλαμβάνεται η ίδια διαδικασία. Ξεκινάς με μια τρελή χαρά κι έναν απόλυτο ενθουσιασμό, μέχρι τη στιγμή που η συνειδητοποίηση της σκληρής δουλειάς που θα πρέπει να φέρεις εις πέρας, μεταμορφώνει τον ενθουσιασμό σου σε τρόμο. Ομως οφείλω να πω ότι ένοιωσα περήφανος και συγκινημένος από την πίστη που μου έδειξε τόσο ο Τζος όσο και οι άνθρωποι της Marvel. Ηταν σαν να έλεγαν ότι ήταν τόσο ευχαριστημένοι από αυτό που έκανα την πρώτη φορά, που πίστευαν ότι μπορούσα να δώσω ξανά κάτι ενδιαφέρον. Οσο για μένα, η γοητεία του να εξελίξω τον χαρακτήρα και να τον σπρώξω πιο βαθιά στην άβυσσο της πιο σκοτεινής πλευράς του, ήταν κάτι που μου έδωσε τεράστια ικανοποιήσει.
Σκεφτήκατε ότι μετά από το «Thor» κι αυτή την ταινία, τα πιτσιρίκια θα τρομάζουν βλέποντάς σας στον δρόμο;
(Γελάει) Στ΄αλήθεια δεν μοιάζω πολύ με τον Λόκι στην κανονική μου ζωή, οπότε ελπίζω ότι δε θα με αναγνωρίσουν. Εκτός κι αν φορέσω τα κερατά του και βγω για μια βόλτα.
Η αν τους χαμογελάσετε με αυτό το χαμόγελο που έχετε στην ταινία. Το προβάρατε πολλές φορές στον καθρέφτη για να το πετύχετε;
Οχι, όχι στ΄ αλήθεια. Νομίζω ότι έχει να κάνει με το μείκ απ, με το πόσο λευκό είναι το πρόσωπο μου και την αντίθεση που κάνει με τα βαμμένα μαύρα μου μαλλιά. Αλλά ομολογώ ότι το χαμόγελο έρχεται από την αληθινή απόλαυση που νιώθει ο Λόκι όταν κάτι πάει όπως το θέλει. Καταλαβαίνω ακριβώς το πως νιώθει, γιατί μεγάλωσα βλέποντας ανθρώπους να χαμογελούν με τέτοιο τρόπο στην οθόνη. Ο Τζακ Νίκολσον ως Τζόκερ, ο Αλαν Ρίκμαν στο «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει»...
Εν τούτοις ο Λόκι δεν είναι ένα απόλυτα μισητό τέρας, έτσι δεν είναι; Μπορείς να τον βρεις ακόμη και συμπαθή...
Ευχαριστώ που το λέτε. Ναι δεν είναι ο θεός της κακίας, του μίσους. Θα έλεγα μάλλον ότι είναι ο θεός της ζαβολιάς. Είναι ένας διαβολάκος. Και υπάρχει κάτι απολαυστικό στο να είσαι άτακτος. Χαίρομαι που αυτή η αίσθηση βγαίνει στον ρόλο, γιατί είναι κάτι που επαναλάμβανε συνέχεια ο Τζος στα γυρίσματα. Μου έλεγε «πρέπει να είσαι πιο απειλητικός, πιο επικίνδυνος, αλλά την ίδια στιγμή να το διασκεδάζεις». Κι όταν πήγαινα τα πράγματα λίγο πιο πέρα, αυτή ήταν συνήθως ή λήψη που κράταγε τελικά ο Τζος.
Πως νιώθετε για την επιτυχία, την φήμη, την αναγνωρισιμότητα; Νιώθετε καμμιά φορά ότι η ζωή σας έχει πάρει μια σουρεαλιστική τροχιά;
Μερικές φορές δυσκολεύεσαι να συνειδητοποιήσεις τι ακριβώς συμβαίνει. Ακόμη κι αν υποψιαζόμουν πόσο ο Λόκι θα αλλάξει τη ζωή μου, το να βρίσκομαι τώρα στους «Εκδικητές» σπρώχνει τα πράγματα σε ένα άλλο επίπεδο. Από την άλλη, νιώθω ότι είμαι ακόμη πολύ κοντά στον άνθρωπο που ήταν θαυμαστής των ηθοποιών με τους οποίους συμπρωταγωνιστώ τώρα στην ταινία, οπότε αυτό είναι κάτι που με προσγειώνει.
Και πως είναι το να παίζετε μαζί τους ως ίσος;
Εχω ήδη προλάβει να δουλέψω με πολλούς από τους ήρωες μου, τους ανθρώπους που με έκαναν να θέλω να κάνω αυτό το επάγγελμα, μερικοί από τους οποίους ήταν ήδη καταξιωμένοι όταν εγώ ήμουν απλά έφηβος και ναι μερικές φορές δεν μπορείς παρά να νιώσεις δέος μέσα σου. Αλλά γρήγορα ανακάλυψα πως κάτι τέτοιο δεν βοηθάει καθόλου στη δουλεια. Κι επίσης βλέπεις ότι όλοι είναι στην πραγματικότητα άνθρωποι σαν και σένα. Ερχονται το πρωί στα γυρίσματα, φοράνε το κοστούμι τους και κάνουν τη δουλειά τους. Είναι δύσκολο να το δεις αλλιώς από ένα σημείο και μετά. Είναι απλά δουλειά. Αλλά η απόλαυση προέρχεται από αλλού. Μπορεί το παράδειγμα να μην είναι πετυχημένο, αλλά πάντα λέω ότι το να παίζεις απέναντι σε έναν άλλο ηθοποιό, είναι λίγο σαν μια παρτίδα τένις. Οσο κι αν έχεις προετοιμαστεί, το παιχνίδι που θα γίνει έχει να κάνει με το τι θα σερβίρει ο άλλος απέναντί σου. Κι αυτή ήταν μεγαλύτερη απόλαυση στα γυρίσματα των «Εκδικητών», ότι όλοι οι ηθοποιοί απέναντί σου είναι πολύ ικανοί στο... τένις. Και ο καθένας παίζει ένα διαφορετικό παιχνίδι, που αλλάζει κάθε φορά. Κι αυτό είναι το μαγικό ακόμη κι αν προετοιμάσεις τα πάντα, το σενάριο, τα stunt τους διαλόγους, η στιγμή κρύβει τις δικές της εκπλήξεις κάθε φορά.
Νομίζετε ότι Τερνες Ντείβις είχε δει το «Thor πριν σαν δώσει το ρόλο στο «The Deep Blue Sea»;
Οχι δεν νομίζω. Λέει ότι δεν βλέπει πλεον καινούριες ταινίες. Νομίζω ότι έχει απογοητευτεί από το σύγχρονο σινεμά.
Πως ήταν να δουλεύεις μαζί του; Και πως συγκρίνεται η εμπειρία ανάμεσα στους «Εκδικητές» και σε μια ταινία σαν τη δικιά του;
Αν εξαιρέσεις ότι στο «Deep Blue Sea» δεν προσπαθώ να καταστρέψω το Μανχάταν, είναι μάλλον παράξενο διότι για μένα, στην ουσία τους οι δυο ταινίες δεν είναι, απλά μοιάζουν διαφορετικές. Αυτό που πρέπει να κάνω και στις δύο περιπτώσεις είναι βασικά το ίδιο. Να προετοιμαστώ και να ανακαλύψω την ουσία και την συναισθηματική αλήθεια ενός χαρακτήρα και να την φέρω στην οθόνη. Δεν υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα σε μια τόσο μεγάλη, θεαματική ταινία και σε κάτι μικρότερο και πιο πιο εσωτερικό. Το να είσαι ηθοποιός σημαίνει να δοκιμάζεις να αντιδράς με αληθινά συναισθήματα σε φανταστικές καταστάσεις.
Το επόμενο φιλμ στο οποίο θα σας δούμε θα είναι στον Ερρίκο το 5ο σε μια παραγωγή του BBC.
Ναι, η οποία ξεκίνησαν από τον Σαμ Μέντες, ο οποίος είναι αληθινά παθιασμένος με τον Σέξπιρ. Αυτός πλησίασε το BBC και τους είπε ότι θα ενδιαφερόταν να μεταφέρει κάποια από τα έργα του Σέξπιρ, τον «Ερρίκο τον 4ο», «Ερρίκο τον 5ο» και τον «Ριχάρδο τον 2ο» τα έργα του που μιλούν για την Αγγλία, το βάρος του να είσαι ηγέτης, την φύση της ευθύνης, την ίδια την ιστορία της κουλτούρας μας. Θα προβληθούν στα πλαίσια της πολιτιστικής ολυμπιάδας των Ολυμπιακών αγώνων του 2012, όταν όλα τα βλέμματα θα είναι στραμμένα στην Αγγλία. Είμαι ενθουσιασμένος με το αποτέλεσμα και ανυπομονώ να το δείτε.
