Ζεστά πρωινά, μεσημέρια στη θάλασσα, δροσερές βραδιές. Σχέσεις που περνούν από σαράντα κύματα αλλά βρίσκουν, κάθε τόσο, το δικό τους καλοκαίρι. Μετά τον καφέ, μετά το μπάνιο, μετά τη σιέστα ηλιοκαμμένου κορμιού σε στιλπνά σεντόνια, μετά τα σκαμπανεβάσματα, τις χαρές και τους τσακωμούς, ένα τραπεζάκι καφενείου κάτω από το φεγγάρι, δίπλα στη θάλασσα, μπορεί να γαληνέψει τα πάντα. Στην άκρη του χωριού ή της πόλης, ανάσα κι ανάπαυλα.
Από το «Πριν τα Μεσάνυχτα» (2013) του Ρίτσαρντ Λίνκλεϊτερ
