Ντάγκλας Τράμπολ: Πλάθοντας το σύμπαν δίχως CGI

Υπεύθυνος για μερικά από τα πιο εντυπωσιακά εφέ, ή καλύτερα για την δημιουργία μερικών από τους κόσμους που θα θέλαμε να ζούμε, αν ζούσαμε στο σινεμά, ο Ντάγκλας Τράμπολ, είναι ένας αληθινός μύθος στην κοινότητα των ειδικών των σπέσιαλ εφέ.

Εχοντας δουλέψει για ταινίες όπως «Ο Πόλεμος των Άστρων», το «Blade Runner», το «2001 Η Οδύσσεια του Διαστήματος», δεν θα μπορούσε να αρνηθεί την πρόκληση του Τέρενς Μάλικ να δημιουργήσει από το μηδέν τον κόσμο μας, και να αναπαραστήσει στην οθόνη την γέννησή του.

Μόνο που ο Μάλικ δεν ήθελε να το κάνει με την βοήθεια υπολογιστών, καθώς ήθελε κάθε πλάνο να μοιάζει με αληθινό φυσικό φαινόμενο, κι όχι με κάτι άψογα τελειοποιημένο μέχρι το τελευταίο byte.

Βεβαίως η αρχική ιδέα του Μάλικ, έπρεπε να εγκαταλειφθεί, μια που θα ήταν απόλυτα αδύνατο να δημιουργηθούν όλα αυτά τα εφέ (μετράμε και τους δεινόσαυρους), δίχως την βοήθεια υπολογιστών, αλλά όπως λέει ο Τράμπολ μόνο ένα 10 με 20% απ ότι είδαμε στην οθόνη είναι CGI.

Εξ αρχής, ο Μάλικ και ο Τράμπολ κουβέντιασαν πολύ για τις εναλλακτικές τους. «Συζητήσαμε για το πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε τα περισσότερα από τα εφέ του διαστήματος με τον τρόπο που δουλεύαμε παλιά, με μπογιές και υγρά και κάμερες που κινηματογραφούν σε υψηλές ταχύτητες» λέει.

Εχοντας καταλήξει στην μεθοδολογία τους, ο Τράμπολ έφτιαξε κάτι σαν ένα μυστικό εργαστήριο στο Οστιν του Τέξας, το οποίο ονόμασε «Skunkworks» και ξεκίνησε να πειραματίζεται.

Σύντομα στην ομάδα του, προστέθηκε ο Νταν Γκλας, ένας δημιουργός ειδικών εφέ που έχει δουλέψει σε φιλμ όπως το «Batman Begins» και το «Matrix Reloaded» και ο οποίος, όπως και οι περισσότεροι συνεργάτες του Μάλικ, δεν διάβασε ποτέ το σενάριο και δεν έμαθε ποτέ, ολόκληρη την ιστορία της ταινίας.

«Δουλέψαμε με χημικά, με μπογιές, με φωσφορίζοντα υλικά, με καπνούς, υγρά διαφορετικών πυκνοτήτων, διοξείδιο του άνθρακα, φλόγες και φωτοβολίδες, μελετήσαμε τη δυναμική των υγρών, του φωτός και τις ταχύτητες καταγραφής των κινηματογραφικών μηχανών, λέει ο Τράμπολ. «Απλά δοκιμάζαμε ότι περνούσε από το μυαλό μας. Ηταν μια μοναδική ευκαιρία για να εξερευνήσουμε, κάτι που μοιάζει όλο και πιο σπάνιο στο σινεμά σήμερα. Ο Τέρι δεν είχε προκατασκευασμένες ιδέες για το τι ήθελε να δει στην οθόνη. Κάναμε παράξενα πράγματα, όπως το να χύνουμε γάλα μέσα από ένα χωνί και να το κινηματογραφούμε με ειδικούς φακούς σε υψηλές ταχύτητες, δίνοντας του την αίσθηση κάτι κοσμικού, γαλαξιακού, απύθμενου, επικού».

Προκειμένου να αφήσει ελεύθερη την δημιουργική φαντασία του Τράμπολ, ο Μάλικ δεν είχε φτιάξει storyboards για τις συγκεκριμένες σεκάνς όπως συνηθίζει. «Προτιμούσε να βλέπει παράξενα φαινόμενα να συμβαίνουν από το πουθενά, καθώς η κάμερα κατέγραφε».

Αυτή η διαδικασία κράτησε σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο και όλο αυτόν το καιρό λέει ο Τράμπολ, ο Μάλικ «αναζητούσε το Τάο, το εντελώς απροσδόκητο, τη μαγική στιγμή που κανείς δεν θα μπορούσε να προσχεδιάσει».

Το αποτέλεσμα είναι αναμφίβολα εντυπωσιακό και ο Τράμπολ λέει πως νιώθει «απόλυτα περήφανος για τον τρόπο που δουλέψαμε και για τα πράγματα που ανακαλύψαμε». Και φυσικά για την ίδια την ταινία που περιγράφει ως «μια εμπειρία που πάει πέρα από τις λέξεις και πέρα από τα όρια μιας συμβατικής χολιγουντιανής ταινίας».

Και μια άσκηση στην υπομονή, θα προσθέταμε εμείς…