Ο Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν έχει ένα μεγαλειώδες ταλέντο. Ταυτόχρονα είναι νάρκισσος. Είναι φορμαλιστής και, χρόνια τώρα, παλεύουμε να καταλάβουμε αν μέσα στη φόρμα του κρύβεται κάποιο άξιο λόγου περιεχόμενο. Κι εκείνος αξιοποιεί τη φήμη που δημιουργούν οι ταινίες του για να χτίσει μια εριστική, προκλητική αλλά κι ευαίσθητη περσόνα. Το έκανε με τις παλιότερες ταινίες του στη Δανία, το «Bleeder» και το «Pusher», το έκανε με το «Drive» και το «Only God Forgives», το κάνει σήμερα και με το «The Neon Demon». Η νέα του ταινία καταπιάνεται με την ομορφιά και μόνο, ως επίφαση κι ως σκέψη. Η ιστορία παρακολουθεί μια πανέμορφη 16χρονη που στήνει καριέρα μοντέλου στο Λος Αντζελες, για να πέσει στα δίχτυα ενός μυστηριώδους κλαμπ που, κυριολεκτικά, τρέφεται με ομορφιά και νεότητα. Συναντήσαμε τον Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν από κοντά στο Φεστιβάλ Καννών και σημειώνουμε όσα, ανατρεπτικά ή απλώς χαριτωμένα, μας είπε ως σκηνοθέτης και δυνάμει κορίτσι στην εφηβεία.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «The Neon Demon»
Ενας άνθρωπος από το μέλλον Μου αρέσουν οι διάφορες απόψεις, αυτές γεννούν τη δημιουργικότητα, οπότε δεν είναι ότι δε με νοιάζει τι πιστεύουν οι άλλοι για τις ταινίες μου. Ομως αυτήν εδώ την ταινία την έκανα για έφηβα κορίτσια, οπότε με νοιάζει περισσότερο τι σκέφτονται εκείνες, παρά ένας μεσήλικας κριτικός κινηματογράφου από μια στερεοτυπική χώρα, που θα μου πει εμένα τι είναι μια καλή και μια κακή ταινία. Εγώ έρχομαι από το μέλλον, είμαι πολύ πιο μπροστά από σας.
Η εμμονή με την ομορφιά Εχω μια 12χρονη κόρη και βλέπω πώς αξιοποιεί την ψηφιακή επανάσταση ως εναλλακτικό σύμπαν. Οχι μόνο στην ψυχαγωγία της, αλλά και στην επικοινωνία. Μου φαίνεται συναρπαστικό, πολύ δημιουργικό, σα να εφευρέθηκε επιτέλους ο μεγαλύτερος καμβάς. Το ίδιο ισχύει και για την Τζέσι, την ηρωίδα που υποδύεται η Ελ Φάνινγκ στην ταινία: είναι ένα σύμπαν αρκετά σύνθετο, ώστε να την προκαλεί, αλλά ταυτόχρονα είναι το θήραμα για ένα σωρό αρπακτικά: είναι νέα, είναι παρθένα, είναι αγνή κι αυτό ο Neon Demon θέλει να το παγιδεύσει, γιατί η εμμονή μας με την ομορφιά εξακολουθεί να εκτοξεύεται στα ύψη. Δε θα σταματήσει ποτέ. Η διάρκεια ζωής της ομορφιάς εξακολουθεί να συρρικνώνεται, η ομορφιά γίνεται όλο και πιο νέα, πιο νέα. Αυτό, για μένα, είναι η βάση για μια σπουδαία ταινία τρόμου.
Δείτε ακόμη: «The Neon Demon» του Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν. Φάτε μάτια.
Οχι μόνο επιφάνεια Ερχονται κάποιοι και μου λένε, η ταινία σου είναι τόσο επιφανειακή. Τους λέω, είστε με τα καλά σας; Η ομορφιά είναι το πιο σύνθετο ζήτημα της ύπαρξής μας, γιατί επηρεάζει τους πάντες και τα πάντα. Ολόκληρη η Μυθολογία βασίζεται στην ομορφιά κι είναι κάτι που μπορούν να καταλάβουν όλοι οι άνθρωποι, σ’ όλο τον κόσμο.
Η ματαιοδοξία είναι ένα μεγάλο κομμάτι του ανθρώπινου ενστίκτου, το ίδιο και ο φθόνος. Αλλά πάντα πιστεύω ότι είναι καλύτερο ν’ αγκαλιάσεις αυτά τα ελαττώματα παρά να τα κρύβεις, γιατί έτσι τουλάχιστον μπορείς να γελάς με τον εαυτό σου.
Η ταινία μου είναι εντελώς camp, είναι πολύ δύσκολο να την πάρεις στα σοβαρά. Δηλαδή, δεν μπορείς ν’ αρνηθείς τη σημασία της ομορφιάς, αλλά η ειρωνεία είναι πως μοιάζει τόσο γελοία. Ο κόσμος της μόδας είναι τόσο όμορφος, μυστηριώδης, σοβαρός και, ταυτόχρονα, χυδαίος, μελοδραματικός και γελοίος. Είναι ένας κόσμος μεγαλοπρεπής, πολύ οπερατικός.
Δείτε ακόμη: Ο Ράιαν Γκόσλινγκ παίρνει μία απολαυστική συνέντευξη από τους Νίκολας Ρεφν & Ελ Φάνινγκ για το «The Neon Demon»
Ενας τέλειος κόσμος μόνο με γυναίκες Φυσικά κι είμαι ένας φετιχιστής του σινεμά. Ξυπνάω κάθε πρωί και σκέφτομαι τι θα ήθελα να δω κι αυτό φτιάχνω. Σ’ αυτήν την ταινία, το κύριο μέλημα είναι ν’ αποτυπώνω στο φιλμ όμορφες γυναίκες. Είχα μια σπουδαία διευθύντρια φωτογραφίας, τη Νατάσα Μπρέιερ, που είναι και γυναίκα. Λατρεύω τις γυναίκες, ο κόσμος μου θα ήταν τέλειος με αποκλειστικά γυναίκες, χωρίς άντρες. Πιστεύω ότι οι γυναίκες έχουν το πιο εντυπωσιακό μυαλό, έχουν την υπέρτατη δύναμη, μπροστά τους υπακούω, αγαπώ ό,τι έχει στοιχεία θηλυκότητας, τ’ αγόρια είναι σαφώς οι πιο αδύναμοι κρίκοι της ανθρώπινης εξέλιξης.
Οσοι λένε ότι αντικειμενοποιώ τις γυναίκες είναι τόσο παλιομοδίτες. Είμαι άντρας, ναι και έστησα μια κάμερα. Ομως δεν τις αντικειμενοποιώ για να τις ελέγχω – τις αντικειμενοποιώ για να υποταχθώ στον έλεγχό τους. Ο Ρας Μάγιερ, ο σπουδαιότερος ηδονιστής του κόσμου, κινηματογραφούσε τις γυναίκες ώστε να κυριαρχήσουν εκείνες πάνω του. Στη δική μας ταινία, όλοι οι άντρες έχουν τους στερεότυπους χαρακτήρες που θα είχαν, σε άλλες ταινίες, οι φιλενάδες των ηρώων. Υπάρχει ο σχεδιαστής, ο φωτογράφος, ο σύντροφος, ο κυνηγός, αλλά βρίσκονται εκεί μόνο επειδή τους το επιτρέπουν οι γυναίκες. Απλώς από κάποια στιγμή και μετά, οι άντρες ως ήρωες καθίστανται περιττοί, γιατί το σύμπαν της ταινίας κυριαρχείται μόνο από γυναίκες. Και δεν υπάρχει τίποτε πιο φεμινιστικό απ’ αυτό. Απλώς ζούμε σ’ ένα κόσμο που συχνά επιμένει σ’ ένα φεμινισμό ξεπερασμένο και συμβατικό. Οπότε, ευτυχώς που εγώ έρχομαι απ’ το μέλλον, γιατί αλλιώς τα πράγματα θα ήταν μάλλον βαρετά.
Εχω αχρωματοψία και, ταυτόχρονα, αγαπώ πολύ το χρώμα, οπότε προσπαθώ να φτιάχνω χρώματα που μου αρέσει να βλέπω.
Διαβάστε ακόμη: Στο «The Neon Demon» του Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν, η ομορφιά είναι τα πάντα
Πώς να μη σ’ αρέσει το «Frozen»; Πήγα να το δω δυο φορές στο σινεμά με τα παιδιά μου, ειδικά η μικρότερη είναι ξετρελαμένη τελείως. Αγαπώ το «Frozen» κατ’ αρχάς γιατί είναι πολύ καλό το κινούμενο σχέδιο, φτιαγμένο με σκέψη και εξυπνάδα. Και ταυτόχρονα έχει αυτό το σπουδαίο δίδαγμα, ότι είναι ωραίο να είσαι αυτός που είσαι, διδάσκει την αποδοχή της σεξουαλικότητάς σου, γιατί το «Frozen» έχει πολλά ομοφυλοφιλικά στοιχεία που είναι πολύ σύγχρονα. Κάποιος μου έλεγε τις προάλλες ότι η ταινία δυσκολεύτηκε για χρόνια να γίνει, γιατί ήταν ελαφρώς εκτός της πεπατημένης, των συμβατικών ταινιών animation. Επιπλέον μ’ αρέσει πολύ το τραγούδι κι αυτό που η βασίλισσα του πάγου τραγουδά το «Let it Go», έκλαψα την πρώτη φορά που το είδα γιατί σκέφτηκα, επιτέλους, κάποιος λέει κάτι στα μικρά κορίτσια που ζουν κάτω από τόσο σκληρή κριτική, επειδή ο κόσμος της ομορφιάς είναι τόσο κυρίαρχος και τόσο δύσκολα σ’ αποδέχεται. Κι η ταινία σου λέει, παράτα τα όλα και άφησε τον εαυτό σου να είναι όπως θέλει, πολύ θετικό μήνυμα και πιστεύω ότι γι’ αυτό η ταινία έγινε καλτ.
Η τόσο μεγάλη ομορφιά είναι επικίνδυνη και συναρπαστική ταυτόχρονα. Σ’ αρέσει να την κοιτάζεις, αλλά σε κάνει να νιώθεις άβολα. Δεν κάνω ταινίες για το καλό και το κακό, αυτό είναι εντελώς άχρηστο στο δικό μου σύμπαν. Κάνω ταινίες βασισμένες σε εμπειρίες, γι’ αυτό είμαι εδώ, για να κάνω τις μέρες σας αξιομνημόνευτες. Ο μοντερνισμός βρίσκεται μπροστά μας και η μοναδικότητα είναι το βασικό στοιχείο που θα διαμορφώσει το μέλλον του σινεμά.
Δείτε ακόμη: Από τον Πέκινπα στον Ρεφν: Η τέχνη του slow motion στο σινεμά
Η διαφορετικότητα του καλλιτέχνη Βρίσκω ότι η τεχνολογική επανάσταση που συμβαίνει στην τέχνη του κινηματογράφου είναι κάτι το καταπληκτικό, γιατί ο καμβάς που ελεγχόταν από πολύ λίγους ανθρώπους, χρηματοδότες, διανομείς ή κριτικούς, που καθόριζαν τι ήταν αποδεκτό και τι όχι, τώρα πια έχει εξατμιστεί. Το ψηφιακό πεδίο είναι τεράστιο και τα πάντα είναι εφικτά, η διαφορετικότητα του καλλιτέχνη είναι η μεγαλύτερη αξία.
Πρέπει να είναι τόσο γαμημένα συναρπαστικό να είσαι πανέμορφος. Το να είσαι αυτό που όλοι θέλουν, είναι σα ναρκωτικό. Πολύ επικίνδυνο, αλλά και συναρπαστικό, εθιστικό, υπέροχο. Είναι το παν. Αν πιστεύω ότι η ομορφιά είναι κάτι το εφήμερο; Νομίζω ότι αυτό είναι απλώς κάτι που λένε μεταξύ τους οι άσχημοι άνθρωποι.
