Μπάμπης Μακρίδης: Το «L» είναι μια ταινία που βλέπεται στα μάτια

Ο Μπάμπης Μακρίδης έκανε κάτι σαν εμφάνιση – έκπληξη στα ελληνικά κινηματογραφικά πράγματα. Παρότι είχε κάνει μια μικρού μήκους ταινία, τον «Τελευταίο Φακίρη», που κέρδισε το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ Δράμας το 2005 και παρότι είναι ένας από τους πιο περιζήτητους σκηνοθέτες στο διαφημιστικό κύκλο, η ύπαρξή του αποτελούσε ένα μικρό μυστήριο.

Οταν ανακοινώθηκε ότι το «L», μια παραγωγή της Beben Films, δηλαδή του Μακρίδη και της Αμάντας Λιβανού, επιλέχθηκε να κάνει την πρεμιέρα της στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ του Σάντανς και συνεχόμενα να διαγωνιστεί στο Ρότερνταμ, την απορία ακολούθησαν η προσδοκία και η προσμονή.

Στην παρακάτω συνέντευξη, ο Μπάμπης Μακρίδης εξηγεί το δικό του κώδικα κινηματογραφικής κυκλοφορίας, χωρίς κράνος, ούτε καν ζώνη ασφαλείας: μιλά για το τι είναι το «L», τι κάνει μια ταινία κωμωδία, ή δράμα, ή κωμική τραγωδία, εάν υπάρχει το «new weird greek cinema», πώς συνεργάστηκε με τον Ευθύμη Φιλίππου, γιατί επέλεξε την αποστασιοποίηση στη σκηνοθεσία και στην υποκριτική στην ταινία του, πώς διαλέγει τους συνεργάτες του με το ένστικτο της πρώτης γνωριμίας και τι περιμένει από την πρώτη του… μεγάλου μήκους επαφή με το ελληνικό κοινό.

Το «L» (διαβάστε την κριτική του Flix) βγαίνει σήμερα στους κινηματογράφους και προκαλεί τους θεατές να το δουν με τα μάτια ορθάνοιχτα.