Κάννες 2011: Ενα κάποιο βλέμμα

Είναι το τμήμα που ίδρυσε ο Ζιλ Ζακόμπ το 1978, κι από τότε έχει ταχθεί στην ανακάλυψη κι επιβολή «πρωτότυπων και διαφορετικών» ταινιών, τόσο στο περιεχόμενο, όσο και στη φόρμα τους, που αναζητούν γνωριμία με την παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα. Με Πρόεδρο της φετινής κριτικής επιτροπής τον Εμίρ Κουστουρίτσα, η φετινή επιλογή ταινιών μοιάζει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, ενώνοντας τον Γκας Βαν Σαντ και τον Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ στην έναρξη και τη λήξη του προγράμματος, δίνοντας και πάλι έμφαση στο σινεμά της Κορέας και προτείνοντας νέες δημιουργίες σκηνοθετών που έχουν τραβήξει το φεστιβαλικό ενδιαφέρον στο πρόσφατο παρελθόν.

Ταινία έναρξης

Restless του Γκας Βαν Σαντ (Η.Π.Α.) / Πόσο φυσικό μοιάζει ο αυθεντικότερος των ανατρεπτικών Αμερικανών σκηνοθετών να συνεργάζεται με τον γιο του Ντένις Χόπερ, τον Χένρι και τη μούσα της εναλλακτικής εφηβείας, Μία Γουασικόφσκα, σε μια ταινία που καταγράφει τη ζωή δυο εφήβων που έρχονται αντιμέτωποι με το θάνατο… Εχοντας φιλοξενηθεί από το Φεστιβάλ Καννών το 1995, με το «Ετοιμη για Ολα», το 2003 με τον «Ελέφαντα» που του χάρισε το Χρυσό Φοίνικα, το 2005 με το «Last Days», για τις τελευταίες μέρες του Κερτ Κομπέιν και το 2007 με το «Paranoid Park», ο Γκας Βαν Σαντ μας προετοιμάζει για ένα ακόμα ανήσυχο αριστούργημα.

Ταινία λήξης

Elena του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ (Ρωσία) / Ενα ζευγάρι μεσηλήκων προτιμά να υπονομεύσει τη σχέση του, ώστε ο καθένας τους να προωθήσει το συμφέρον του άχρηστου κι αχάριστου παιδιού του. Επιστροφή του διεθνώς αναγνωρισμένου σκηνοθέτη της «Επιστροφής», οκτώ χρόνια μετά την ταινία που τον έφερε στο παγκόσμιο προσκήνιο.

Arirang του Κιμ Κι-ντουκ (Νότια Κορέα) / Ο λυρικός σκηνοθέτης που κέρδισε τις εντυπώσει και στην Ελλάδα με το «Ανοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας», δοκιμάζει κάτι πιο ρεαλιστικό αυτή τη φορά. Η ταινία είναι δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, ένας μονόλογος του ίδιου του σκηνοθέτη, ο οποίος μιλά για τις εμπειρίες του στη δουλειά και τον τρόπο με τον οποίο καταγράφει τη ζωή στο φιλμ. Ο τίτλος είναι αναφορά στο γνωστότερο λαϊκό τραγούδι της Κορέας.

Bé Omid é Didar του Μοχάμαντ Ρασούλοφ (Ιράν) / Η συγκινητική ιστορία ενός δικηγόρου στην Τεχεράνη, που ψάχνει απεγνωσμένα για βίζα, ώστε να μπορέσει να φύγει από τη χώρα. Αυτό ακριβώς έκανε το χειμώνα του 2010 με 2011 και ο σκηνοθέτης, γυρίζοντας, ταυτόχρονα, την ταινία, η οποία κυρήχθηκε παράνομη από την κυβέρνηση του Ιράν και ο ίδιος καταδικάστηκε σε σε εφτάχρονη φυλάκιση και εικοσαετή απαγόρευση εργασίας στο σινεμά! Διαβάστε για τον Μοχάμαντ Ρασούλοφ στο σχετικό θέμα.

Bonsai του Κρίστιαν Χιμένεθ (Χιλή, Αργεντινή, Πορτογαλία) / Αλλη μια ταινία που βγήκε από το εργαστήρι της Cinefondation, δεύτερη μεγάλου μήκους του Χιλιανού δημιουργού του «Optical Illusions». Οι πρωτοεμφανιζόμενοι Ντιέγο Νογουέρα και Νατάλια Γκαλγκάνι, ενσαρκώνουν δυο φοιτητές φιλολογίας που ζουν ένα θυελλώδη έρωτα.

Where Do We Go Now? της Ναντίν Λαμπακί (Λίβανος, Γαλλία) / Η σκηνοθέτης του δημοφιλούς «Caramel», που συμμετείχε στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών του 2007, παρουσιάζει την ιστορία της προσπάθειας μιας ομάδας γυναικών, από τη Χριστιανική και τη Μουσουλμανική κοινότητα, να εξαλείψουν τις θρησκευτικές εντάσεις στο μικρό τους χωριό στον Λίβανο. Από τις πολιτικές ταινίες που οπωσδήποτε θ’ απασχολήσουν το Φεστιβάλ.

Halt Auf Freier Strecke του Αντρέας Ντρέζεν (Γερμανία) / Το φεστιβαλικό κύκλωμα έχει αγαπήσει τον Γερμανό σκηνοθέτη, κυρίως για το «Whisky With Vodka». Ο Ντρέζεν φέτος ασχολείται με το πώς μια ευτυχισμένη οικογένεια πλήττεται από τη διάγνωση του πατέρα με καρκίνο στον εγκέφαλο. Για έναν σκηνοθέτη που τον χαρακτηρίζει το λεπτό χιούμορ, το θέμα μοιάζει να προσφέρεται.

Hors Satan του Μπρούνο Ντιμόν (Βέλγιο, Γαλλία) / Ο Βέλγος δημιουργός θέτει στο επίκεντρο της ταινίας του την Ορόρ Μπρουτέν κι αποκαλύπτει πώς ένα θαύμα φέρνει στην επιφάνεια τη σκοτεινή πλευρά μιας ερημίτισσας. Ο Ντιμόν έχει τιμηθεί δύο φορές με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών, το 1999 με το «L’Humanite» και το 2006 με το «Flanders» και, αν μη τι άλλο, έχει μείνει απόλυτα πιστός στο ελαφρώς αυτιστικό του όραμα. Πάντως, δεν περιμένουμε θαύμα.

L’ Exercise de l’ Etat του Πιερ Σέλερ (Βέλγιο, Γαλλία) / Με τα καλύτερα διαπιστευτήρια, από μια χώρα με σαφώς ανερχόμενο κινηματογράφο, έρχεται ο δημιουργός της ταινίας «Versailles» που προκάλεσε αίσθηση στο Φεστιβάλ Καννών του 2008. Σ’ αυτήν, τη νέα του ταινία, ένα λεωφορείο προκαλεί ένα ατύχημα που θα οδηγήσει σε απροσδόκητες πολιτικές επιπλοκές. Πρωταγωνιστούν ο Μισέλ Μπλαν και ο Ολιβιέ Γκουρμέ, γνωστός από τον «Γιο» των αδελφών Νταρντέν.

The Snows of Kilimanjaro του Ρομπέρ Γκεντιγκιάν (Γαλλία) / Σα γνώριμο χάδι η νέα ταινία του, όχι απλώς Γάλλου, αλλά Μαρσεγιέζου σκηνοθέτη του «Marius et Jeannette», στην οποία πρωταγωνιστούν οι πρωτοστάτες της κολλεκτίβας του, Αριάν Ασκαρίντ και Ζαν-Πιερ Νταρουσέν. Η ήσυχη, χαρούμενη ζωή ενός ζευγαριού ανατρέπεται όταν δέχονται επίθεση από δυο μασκοφόρους.

Loverboy του Καταλίν Μιτουλέσκου (Ρουμανία, Γαλλία) / Αλλος ένας καρπός του εργαστηρίου της Cinefondation, η νέα δημιουργία του παραγωγού του «Οταν Θέλω να Σφυρίξω, Σφυρίζω», ο οποίος το 2004 κέρδισε, ως σκηνοθέτης, τον Χρυσό Φοίνικα μικρού μήκους ταινίας για το «Traffic». Πρωταγωνιστής και πάλι ο Γκεόργκε Πιστερεάνου, στο ρόλο ενός νεαρού που αποπλανά γυναίκες και τις προωθέι σε δίκτυο εμπόρων λευκής σάρκας. Ευπρόσδεκτη όποια νέα ματιά στο σινεμά της Ρουμανίας.

Martha Marcy May Marlene του Σον Ντέρκιν (Η.Π.Α.) / Πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη, καταγράφει την προσπάθεια επανένταξης μιας γυναίκας που έχει διαφύγει από μια επικίνδυνη αυτοκαταστροφική σέκτα. Τα βλέμματα στραμμένα στην πρωταγωνίστρια, Ελίζαμπεθ Ολσεν, τη μικρή αδελφή των Μέρι-Κέιτ και Ασλεϊ.

Miss Bala του Χεράρδο Ναράγχο (Μεξικό) / Ο δημιουργός του «Voy a Expolotar» και του «Drama/Mex», που προβλήθηκαν στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και συζητήθηκαν στα Φεστιβάλ όλου του κόσμου, επιστρέφει με μια ταινία παραγωγής της Canana, της εταιρείας των Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ και Ντιέγκο Λούνα. Ηρωίδα μια κοπέλα που θέλει να διαγωνιστεί στα καλιστεία και βρίσκεται παγιδευμένη στο σκληρό κόσμο των εμπόρων ναρκωτικών και των σαδιστικών συμμοριών.

The Hunter του Μπακούρ Μπακουράτζε (Ρωσία) / Ο Γεωργιανός σκηνοθέτης είναι ένας από τους νέους δημιουργούς στους οποίους εναποθέτει τις ελπίδες του το καλλιτεχνικό σινεμά των μικρών ανακαλύψεων. Η πρώτη του ταινία, «Shultes», συμμετείχε στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών το 2008, ενώ αυτή εδώ η ταινία, στο στάδιο του pre-production, επιλέχθηκε και από τη CineMart του Ρότερνταμ και από το Co-Production Market του Βερολίνου. Η ιστορία παρακολουθεί την εξέλιξη της σχέσης ενός μοναχικού αγρότη με μια φυλακισμένη γυναίκα.

Oslo, August 31st του Γιοακίμ Τρίερ (Νορβηγία) / Ο σκηνοθέτης του «Reprise», που το 2006 έγινε hit του φεστιβαλικού κυκλώματος, επιστρέφει, μαζί με τον σεναριογράφο του, για να διασκευάσει το καλτ μυθιστόρημα του Ντριέ Λα Ροσέλ, «Le Feu Follet», σχεδόν 50 χρόνια αφότου αποπειράθηκε να το κάνει ο Λουί Μαλ. Η ταινία παρακολουθεί το 24ωρο ενός άντρα που βγαίνει από κλινική αποτοξίνωσης κι επιστρέφει στην κανονική του ζωή στο Οσλο. Αλήθεια, πόσους Τρίερ χωράει ένα Φεστιβάλ;

Skoonheid του Ολιβερ Χερμάνους (Ν. Αφρική, Γαλλία) / Ο Χερμάνους δούλεψε το σενάριο στα πλαίσια της Cinefondation και το Φεστιβάλ τον επέλεξε για να επιδείξει τις αρετές του προγράμματος. Είναι η πρώτη ταινία στα νοτιοαφρικάνικα, τα africaan, που συμμετέχει ποτέ στο Φεστιβάλ, αλλά και η πρώτη συμπαραγωγή μεταξύ Ν. Αφρικής και Γαλλίας που προέκυψε από τη σχετική συμφωνία που υπογράφηκε στο περσινό Φεστιβάλ. Θαύμα στα χαρτιά, να δούμε και στην ουσία.

Tatsumi του Ερικ Κου (Σινγκαπούρη) / Φόρος τιμής στον θρύλο του μάνγκα, Γιοσιχίρο Τατσούμι. Η ταινία, βασισμένη ως περιεχόμενο στην αυτοβιογραφία του καλλιτέχνη και ως αισθητική στη δική του εικονογράφιση, ακολουθεί την ενηλικίωση του Τατσούμι στη μεταπολεμική Ιαπωνία και υπόσχεται εικαστική μαγεία. Διαβάστε περισσότερα για το Tatsumi στο σχετικό θέμα.

The Day He Arrives του Χονγκ Σανγκ-σου (Νότια Κορέα) / Πέρσι κέρδισε το πρώτο βραβείο του τμήματος «Ενα Κάποιο Βλέμμα» με το «HaHaHa». Φέτος επιστρέφει με μια ασπρόμαυρη βερσιόν άλλης μιας ανεκδοτολογικής παρουσίασης μέθυσοων και γυναικάδων σκηνοθετών. Ελπίζουμε να έχει το ίδιο κατάμαυρο και απολασυτικό χιούμορ.

Yellow Sea του Να Χονγκ-τζιν (Νότια Κορέα) / Δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία, μετά το «The Chaser», ενός σκηνοθέτη που αγαπά τη δράση, το νουάρ και την κληρονομιά του αμερικανικού κινηματογράφου. Ηρωας ένα άντρας που δέχεται να αναλάβει μια πληρωμένη δολοφονία, προκειμένου να ξεπληρώσει τα χρέη του από τον τζόγο. Η ταινία επαινέθηκε στην Κορέα, όπου έχει βγει στους κινηματογράφους, αλλά η τεράστια διάρκειά της αποτέλεσε πρόβλημα για τις Κάννες, όπου θα προβληθεί μια μικρότερη βερσιόν 140 (!) λεπτών.

Toomelah του Ιβάν Σεν (Αυστραλία) / Δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας του αβορίγινα σκηνοθέτη, ο οποίος συμμετείχε και στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 2002 με το «Beneath Clouds». Τουμελά λέγεται η περιοχή όπου γεννήθηκε η μητέρα του Σεν κι αυτή επιλέξει ο σκηνοθέτης ως φόντο για την ιστορία ενός αγοριού που μπλέκει με μια παρέα ναρκωμανών εφήβων. Εχοντας ήδη κάνει αρκετά ντοκιμαντέρ, πάντα με την κοινότητα των αβοριγίνων στον επίκεντρο, ο Σεν σίγουρα δείχνει με τις ταινίες του μια αθέατη πλευρά της πραγματικότητας.

Trabalhar Cansa των Χουλιάνα Ρόχας και Μάρκο Ντούτρα (Βραζιλία) / Μια μεσόκοπη νοικοκυρά ανοίγει ένα μπακάλικο – η αλλαγή στη ζωή της προκαλεί αναστάτωση στην οικογένειά της. Πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του δίδυμου σκηνοθετών, οι οποίοι το 2007 απέσπασαν το Βραβείο Kodak, στο Φεστιβάλ Καννών, για τη μικρού μήκους τους «A Stem». Πρωταγωνιστούν οι Γκίλντα Νομάτσε, Ελένα Αλμπεργκάρια και Μαράτ Ντεκάρτ.

Διαβάστε τα πάντα και για το Επίσημο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του 64ου Φεστιβάλ Καννών