Ηταν 1991 όταν ο πρώτος δίσκος του Φιλ και του Πολ Χάρτνολ, πιο γνωστός σήμερα ως το «Green Album», ξεκινούσε με το κομμάτι «Τhe Moebius» το οποίο περιείχε ένα sample από το επεισόδιο «Τime Squared» του «Star Trek: The Next Generation», επαναλαμβάνοντας αυτό που για περισσότερες από δύο δεκαετίες θα ήταν η φιλοσοφία των Orbital, ενός από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα της ηλεκτρονικής σκηνής της Βρετανίας: «...where time becomes loop».
Παίρνοντας το όνομα τους από τον κυκλικό αυτοκινητόδρομο Μ25 στο Λονδίνο, εκεί όπου ξεκίνησε η rave σκηνή της νοτιανατολικής πλευράς στις αρχές των 90s, οι Orbital θα γινόντουσαν γρήγορα οι «ηγέτες» της βρετανικής ηλεκτρονικής σκηνής, μετατρέποντας το χρόνο σε μια λούπα για τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια. από το 1989 έως το 2004.
Τα κόνσεπτ άλμπουμ τους, η διάχυση της ποπ κουλτούρας σε όλη την μέχρι σήμερα πορεία τους και φυσικά οι θρυλικές ζωντανές τους εμφανίσεις, κάτι ανάμεσα σε αυτοσχεδιασμό και σόου επιστημονικής φαντασίας, ήταν αρκετά για να τους τοποθετήσουν μια για πάντα σε εκείνη τη σελίδα της ιστορίας που είδε τη γενιά του punk να παίζει «μπιμπλίκια» με τον πιο εμπνευσμένο τρόπο.
Το ίδιο απόσπασμα από το «Star Trek: The Next Generation» θα άνοιγε και τον δεύτερο δίσκο τους, το 1993 (το «Brown Album») στο κομμάτι «Times Becomes», για να ακολουθήσει μια ακόμη πιο σαφής κινηματογραφική αναφορά στο δεύτερο κομμάτι με τίτλο «Planet of the Shapes» από τη χρήση ενός sample από το cult «Withnail and I» του Μπρους Ρόμπινσον.
Μια πρώτη - ακόμη τότε - απόδειξη πως το σύμπαν των Orbital, που το 2009 επανενώθηκαν για μια σειρά ζωντανών εμφανίσεων και φέτος κυκλοφόρησαν το νέο τους άλμπουμ με τίτλο «Wonky», υπήρξε πριν από οτιδήποτε κινηματογραφικό.
Τόσο ανοιχτό δηλαδή ώστε να χωρέσει μια διασκευή του κλασικού θέματος του «Doctor Who» (στο «Altogether» του 2001), την εξ ολοκλήρου σύνθεση της μουσικής για το (;) «Octane» του Μάρκους Ανταμς του 2002, ατάκες από το «Britannia Hospital» του Λίντσεϊ Αντερσον (στο κομμάτι «Forever» από το «Snivilisation» του 1994, τον ίδιο Λεονάρντο Ντι Κάπριο και την... Τίλντα Σουίντον!
Ενα μήνα περίπου πριν την εμφάνιση τους στις 23 Ιουνίου στην Αθήνα στα πλαίσια του Utopia 12 στο Gazi Music Hall (μαζί με τον Κωνσταντίνο Βήτα, τους Wise Lines και άλλους), επισκεπτόμαστε μερικές από τις πιο πιο σινεφίλ στιγμές τους:
The Box (1996): «Κατά γενική ομολογία, είναι το καλύτερο βίντεο που έχουμε κάνει», δήλωναν το 2002 οι Orbital για το βίντεο κλιπ του «The Box» από το «In Sides»που σκηνοθέτησαν οι Λόουζι και Τζες Μπένστοκ με πρωταγωνίστρια την Τίλντα Σουίντον - σε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας της - και το οποίο κέρδισε βραβείο ταινίας μικρού μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Φρανσίσκο, ήταν υποψήφιο για καλύτερο βίντεο κλιπ στα Brit Awards του 1997 και άνοιξε επίσημα το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου την ίδια χρονιά.
The Saint (1997): Ρετουσάροντας το κλασικό θέμα του «Αγιου» του Εντουιν Αστλεϊ για τις ανάγκες της κινηματογραφικής μεταφοράς του από τον Φίλιπ Νόις, οι Orbital, έκαναν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της καριέρας τους φτάνοντας στο νούμερο 3 των βρετανικών τσαρτς. Το «Τhe Saint» δεν περιέχεται σε κανένα επίσημο αλμπουμ των Orbital, εκτός από το επίσημο soundtrack της ταινίας και μερικές επανεκδόσεις του «In Sides».
Event Horizon (1997): Το 1997, οι Orbital συνεργάστηκαν με τον συνθέτη Μάικλ Κέιμεν στο soundtrack της ταινίας επιστημονικής φαντασίας του Πολ Γ. Σ. Αντερσον «Event Horizon», δανείζοντας στις συνθέσεις του Κέιμεν πολλά από τα προσωπικά στοιχεία της δικής τους electronica. Και χαρίζοντας σε ένα bad movie we love ένα κλάσεις ανώτερο του soundtrack.
Beached (2000): Απαραίτητο συμπλήρωμα στο all star cast του soundtrack της «Παραλίας» του Ντάνι Μπόιλ, οι Orbital συνεργάζονται με τον Αντζελο Μπανταλαμέντι και τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο στις λέξεις, για ένα all time classic χορευτικό anthem, από αυτά που δεν χρειάζεται να είναι καλοκαίρι για να κάνεις μακροβούτι στη θάλασσα.
Περισσότερες πληροφορίες για τους Orbital μπορείτε να βρείτε στο επίσημο site του συγκροτήματος
