Μιλάει για τους σκηνοθέτες του σαν να επρόκειτο για τους επαναστάτες μιας ολόκληρης ηπείρου, λες και ο ίδιος δεν είναι η φωνή που ακούγεται πιο δυνατά κάθε φορά που μια ταινία σκάει από το πουθενά για να γίνει μια από τις αγαπημένες μιας ολόκληρης γενιάς. Και είναι τόσο περήφανος για την άνοδο του λατινοαμερικανικού σινεμά, ώστε να ξεχνάει ότι είναι κατά πολύ υπεύθυνος για το περασμά μιας ολόκληρης κοινότητας στην άλλη πλευρά της Αμερικής αλλά και του Ατλαντικού.
Με το πέρασμά του στην τηλεόραση και το «Mozart in the Jungle» να έχει ήδη χρεωθεί με μια Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία του και με το εκπληκτικό «Neruda» να παίζει αυτήν την εποχή στις αίθουσες - αντίπαλο δέος στο «Jackie» του ίδιου του Πάμπλο Λαραΐν, ο Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ διαχωρίζει την καριέρα από το ότι είναι ηθοποιός, μιλάει για την Τέχνη που οφείλει να περικλείει πάντοτε την πολιτική και την ωριμότητα που έρχεται όταν ανακαλύψεις τα όριά σου.
To «Neruda» του Πάμπλο Λαραΐν προβάλλεται ήδη στις ελληνικές αίθουσες από την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για την ταινία.
Είναι σαν αυτό που έλεγε ο Βέρνερ Χέρτσογκ: Αν θέλεις πραγματικότητα, ξεφύλλισε έναν τηλεφωνικό κατάλογο. Προσεγγίσαμε τον Πάμπλο Νερούδα μέσα από το έργο του, μέσα από το σύμπαν που είχε φτιάξει. Ετσι μπορείς να καταλάβεις ακριβώς τι άνθρωπος ήταν. Είναι μια ταινία εμπνευσμένη από το έργο του Νερούδα. Είναι επίσης ένα θρίλερ. Και ένα νεο-νουάρ αστυνομικό...
Συμφωνούμε όλοι για τη δύναμη που έχουν οι λέξεις. Οι λέξεις είναι μια όμορφη μαθηματική εξίσωση του σύμπαντος. Αντιδρούμε σε αυτές και η ποίηση είναι εκεί για να εξουδετερώσει τη λογική. Γι' αυτό και η ποίηση θα είναι πάντα επίκαιρη. Υπάρχουν τόσες πολλές ερωτήσεις, τόσο λίγες ερωτήσεις, καμια συνταγή, καμιά λύση. Περισσότερο από ποτέ σήμερα χρειαζόμαστε την ποίηση. Και όταν λέω ποίηση δεν εννοώ μόνο τις λέξεις, αλλά την Τέχνη.
Η Τέχνη περιλαμβάνει πάντα μέσα της την πολιτική. Ο Πάμπλο Νερούδα έγραψε πολλά ερωτικά ποιήματα, ήταν ρομαντικός, αλλά ο ρομαντισμός του συμπεριλάμβανε την πολιτική. Είναι η πολιτική που στις μέρες μας δεν περιλαμβάνει την Τέχνη, την ποίηση. Ο Νερουδα κατάφερε με τις λέξεις του να δημιουργήσει μια συλλογική ελπίδα η οποία πήρε σάρκα και οστά με την άνοδο στην εξουσία του Σαλβαντόρ Αλιέντε.
Δεν μπορείς να υποστηρίξεις πως η ταινία σου θα αλλάξει τον κόσμο. Θα αποτύχεις αν το κάνεις αυτό. Είναι κάτι που δεν μπορείς να ορίσεις. Αυτό που κάνεις μπορεί να έχει αυτή τη συνέπεια. Μπορεί το έργο σου να είναι η αρχή ενός κινήματος ή μιας αλλαγής που συμβαίνει ή ο καταλύτης για κάτι που θα συμβεί. Αλλά σίγουρα δεν μπορεί να είναι από μόνο του αυτό... που θα αλλάξει τον κόσμο.
O Πάμπλο Λαραΐν μαζί με τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ
Είμαι πολύ περήφανος που είμαι ηθοποιός. Μπορεί να είναι συχνά μια επιφανειακή δουλειά, όπως οι περισσότερες. Αλλά ταυτόχρονα μπορεί να εμβαθύνει ανθρωπολογικά και κοινωνικά πάνω στα αρχέτυπα.
O Γκαέλ Γκασία Μπερνάλ στο ρόλο του αστυνομικού Οσκαρ Πελουσονό που καταδιώκει τον Πάμπλο Νερούδα
Εγινα ηθοποιός για να ικανοποιήσω την ανάγκη μου πως μπορώ να κάνω τα πάντα. Οταν συνειδητοποίησα πως αυτό δεν μπορεί να γίνει, απλά ωρίμασα. Κατάλαβα ακριβώς τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός. Είναι απελευθερωτικό να ξέρεις τα όρια σου και πως μπορείς συνεχώς να τα ξεπερνάς, αλλά να παραμένεις και με τα πόδια στη Γη.
Δεν σκέφτομαι την πορεία μου με όρους καριέρας. Ισως γιατί πάντα εύχεσαι ότι το καλύτερο δεν έχει έρθει ακόμη. Απολαμβάνω τη στιγμή και τα πράγματα που έχω καταφέρει, αλλά νιώθω πως ζω για το μέλλον. Τώρα νιώθω ότι μπορώ να εκτιμήσω καλύτερα όλα όσα συμβαίνουν σε σχέση με δέκα χρόνια πριν.
Είναι υπέροχο ότι στο Μεξικό δεν χρειαζόμαστε βραβεία Ακαδημίας γιατί έχουμε τα Οσκαρ. Είναι καταπληκτικό αυτό που συνέβη με τους σκηνοθέτες, τους παραγωγούς, τους ηθοποιούς από τη Λατινική Αμερική που κατέκτησαν τον κόσμο. Είμαι περήφανος για όλους τους σκηνοθέτες μου.
To «Neruda» του Πάμπλο Λαραΐν προβάλλεται ήδη στις ελληνικές αίθουσες από την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για την ταινία.
