Ο Κος Χολμς (Μr. Holmes) του Μπιλ Κόντον
Χρειάστηκε να περάσουν 17 ολόκληρα χρόνια και αρκετά μικρά ή μεγάλα «παραστρατήματα» (το «Kinsey» του 2004, το «Dreamgirls» του 2006, τα δύο φινάλε του «Twilight Saga» και το «Fifth Estate» του 2013) για να επιστρέψει ο Μπιλ Κόντον στον σκηνοθέτη που είχαμε αποθεώσει στο «Gods and Monsters» του 1998. Σε έναν τέλειο κύκλο, η συνάντησή του με τον Ιαν ΜακΚέλεν ολοκληρώνουν ένα μικρό ποίημα - μια ταινία ωδή πάνω στην ιδέα του «Σέρλοκ Χολμς» αλλά περισσότερο μια ταινία για τη μνήμη, την απωλειά της, τους ανοιχτούς λογαριασμούς με την ίδια τη ζωή που καμιά φορά λύνονται σαν ένα απλό, καθημερινό μυστήριο.
Power Points
O Ιαν ΜακΚέλεν σε αυτό που ίσως είναι ο μεγαλύτερος ρόλος της καριέρας του - το μεγαλείο του έρχεται εδώ με φόρα οδοστρωτήρα για να θυμίσει πως είναι ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς on earth (και on middle earth). Από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο, ο ΜακΚέλεν κουβαλάει στους ώμους του αίωνες λογοτεχνίας, σινεμά και βρετανικού φλέγματος και παραδίδει τον Σέρλοκ Χολμς, όπως δεν τον έπαιξε ποτέ κανείς - με την απόλυτη γνώση της τάξης, της ελαφρότητας και της εγγενούς σοφίας του.
Θα μείνει κλασικό
Γιατί, γυμνό από οποιοδήποτε τέχνασμα νεοτερικότητας, σαν ένα κλασικό κομμάτι σινεμά που πια μοιάζει σπάνιο να συναντήσεις σε οποιαδήποτε πλευρά του Ατλαντικού, ξεκινάει από το μύθο του Σέρλοκ Χολμς για να μιλήσει με αυθεντική συγκίνηση και βαθιά σοφία για όλα όσα συμβαίνουν όταν, φτάνοντας στο τέλος της ζωής σου, προσπαθείς με αγωνία να κοιτάξεις μια τελευταία φορά σε όλα όσα σε έφεραν μέχρι εδώ.
Γράψαμε στο Flix
Θα μπορούσε κανείς να μιλάει για ώρα για το πως ο Κόντον μπλέκει τρεις ιστορίες μέσα στο χρόνο μιλώντας για το ίδιο πράγμα, τις άλυτες υποθέσεις της ζωή ή για το πόσο αβίαστα ένας λογοτεχνικός μύθος γίνεται ένας άνθρωπος αναμεσά μας χωρίς να χάσει στιγμή από το μέγεθός του ή ακόμη για τις ερμηνείες της Λόρα Λίνεϊ στο ρόλο της οικονόμου του (σε ευθεία αντιστοιχία με την Λιν Ρεντγκρέιβ στο «Θεοί και Δαίμονες») και του μικρού Μίλο Πάρκερ.
Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «Mr. Holmes»
H σκηνή που δεν θα ξεχάσουμε
Σε μια από τις πρώτες στιγμές συνειδητοποίησης του Κου Χολμς ότι δεν μπορεί να θυμηθεί αυτά που κάποτε αποτελούσαν την καθημερινή τροφή του μυαλού του, σε μια βόλτα στην αγγλική εξοχή, στιγματισμένο από την επιβλητική και ταυτόχρονα ευάλωτη φιγούρα του Ιαν ΜακΚέλεν, να μια σκηνή που θα άξιζε να μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη - ακόμη και όταν η τελευταία αρχίζει να χάνει τη δυναμή της.
Και κάτι ακόμη
Στη συνέντευξη Τύπου της ταινίας, μετά την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Βερολίνου τον περασμένο Φεβρουάριου, ο Ιαν ΜακΚέλεν μίλησε για το δικό του φόβο του θανάτου: «Το "Mr. Holmes" καταπιάνεται τόσο με το έγκλημα, όσο και με τα γηρατειά. Μπορώ να ταυτιστώ με την άνεση με την οποία ο Σέρλοκ μιλά για το θάνατο. Αυτή η άνεση είναι κάτι που αποκτήσαμε πια κι εγώ και πολλοί φίλοι μου. Ο θάνατος ξαφνικά είναι πανταχού παρών, παρότι όταν ήμασταν νέοι αδιαφορούσαμε γι' αυτόν. Για τον Σέρλοκ, σ' αυτήν εδώ την ιστορία, η ζωή είνα μια κούρσα ενάντια στο χρόνο, εγώ δεν μπορώ να πω πως νιώθω έτσι. Δε σκοπεύω να αποσυρθώ. Θα συνεχίσω να δουλεύω, άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο. Συνεχίζω τη ζωή μου με χαρά.»
