Συναντήσαμε τον Φατίχ Ακίν τον Νοέμβριο, στο 63ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, όπου έγινε και η ελληνική πρεμιέρα της νέας του ταινίας με τίτλο «Το Χρυσάφι του Ρήνου». Λίγα λεπτά πριν του μιλήσουμε, ένα τηλέφωνο από την Γερμανία τον ειδοποιούσε πως η ταινία συνέχιζε να σπάει ρεκόρ στις αίθουσες της Γερμανίας, μετατρέποντας το φιλμ στη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του σκηνοθέτη.
Λογικό, θα έλεγε κανείς, αν σκεφτεί ότι ήρωας της ταινίας είναι ένας από τους πιο διάσημους ράπερ στη Γερμανίας, ο Τζιγουάρ Χατζάμπι, πιο γνωστός ως Xatar, με μια ζωή κομμένη και ραμμένη για μια συναρπαστική ταινία και έξτρα μπόνους μια θρυλική ληστεία χρυσών δοντιών που δίνει στην ταινία και τον τίτλο της, σε ένα ευφυή συνδυασμό με το αριστούργημα του Βάγκνερ. Τίποτα, ωστόσο, δεν θα ήταν ίδιο αν ο Φατίκ Ακίν δεν σκηνοθετούσε τη ζωή του Xatar σαν ένα roller coaster που αλλάζει συνέχεια σκηνικά, διαθέσεις και ρυθμό για να ολοκληρώσει ένα success story που δεν μοιάζει με κανένα άλλο.
Στο Flix, ο αγαπημένος σκηνοθέτης που με τη σειρά του αγαπάει υπερβολικά την Ελλάδα (λόγω της στενής του σχέσης με το διανομέα του Ζήνο Παναγιωτίδη της Rosebud 21), μιλάει για όσα τον ενώνουν και τον χωρίζουν από τον ήρωά του, για το θέμα της βίας στο σινεμά και για τη νέα εποχή στις σκοτεινές αίθουσες.
To «Χρυσάφι του Ρήνου» του Φατίχ Ακίν θα προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από την Πέμπτη 12 Ιανουάριου.
Η ταινία μοιάζει με μια γρήγορη βόλτα με το αυτοκίνητο. Είναι ταυτόχρονα δράμα μετανάστευσης, ιστορία ενηλικίωσης, μουσική και φυσικά, γκανγκστερική ταινία. Μπαίνοντας μέσα στο αυτοκίνητο είναι ωραίο να μην ξέρεις που θα σε βγάλει, ποια κατηφόρα θα πάρεις, ποια ανηφόρα θα σε καθυστερήσει, ποια νέα μέρη θα ανακαλύψεις στη διαδρομή. Διάβαζα την αυτοβιογραφία του Xatar και σκεφτόμουν πως έζησε μια τρελή ζωή. Και πως αυτό θα μπορούσε να κάνει μια τρελή ταινία.
Ο Xatar είναι από τη φύση του κινηματογραφικός ήρωας. Οι πρώτες του αναμνήσεις γεννήθηκαν μαζί του μέσα σε μια φυλακή στο Ιράκ. Οι γονείς του, Ιρανοί Κούρδοι, είχαν φύγει για να γλιτώσουν από το καθεστώς του Χομεϊνί. Καθώς αφηγούμαι τη ζωή του, βλέπω γύρω μου πόσο επίκαιρα ξαφνικά είναι όλα αυτά. Απλά πρέπει με κάποιο τρόπο εγώ ως δημιουργός και εσύ ως θεατής να βάλεις τον εαυτό σου στη θέση του. Είμαι δέκα χρόνια μεγαλύτερος από αυτόν. Ποιες είναι οι πρώτες αναμνήσεις της ζωής μου; Μεγάλωσα προστατευμένος με τους γονείς μου στο Αμβούργο. Υπάρχουν πολλά περισσότερα στη ζωή του Xatar από την ιστορία ενός γκάνγκστα ράπερ που κάποτε λήστεψε ένα φορτηγό γεμάτο χρυσά δόντια.
Το «Χρυσάφι του Ρήνου» είναι κάτι περισσότερο από μια γκανγκστερική ταινία. Αλλά ακόμη κι έτσι η ιστορία της είναι τόσο απίθανα αληθινή που νομίζω ότι εκεί οφείλεται η επιτυχία της. Και αυτό γιατί δεν πήγαν στις αίθουσες μόνο οι νεαροί φανατικοί της μουσικής του Xatar, αλλά και μια μεγάλη μερίδα ανθρώπου που βρίσκει στην ιστορία του αρκετά κοινά σημεία με τις δικές του ιστορίες. Από την άλλη, αν ήξερα το μυστικό της επιτυχίας της κάθε ταινίας, τότε δεν θα έκανε ποτέ αποτυχίες.
Για μένα η ευτυχία δεν είναι τα λεφτά ή η δόξα. Είναι να μπορείς να βρεις τη φωνή σου και να πεις την ιστορία σου. Αυτό κάνει ο Xatar και αυτό είναι το success story που μοιράζεται με τους θαυμαστές του.»
Δεν ζητάω από κανέναν να ταυτιστεί με τους ήρωες μου. Εμένα αυτό που με ενδιαφέρει είναι οι ανθρώπινες ιστορίες, οι διαδρομές που κάνουν οι άνθρωποι από το φως στο σκοτάδι και ανάποδα. Θεωρώ πως το «Χρυσάφι του Ρήνου» μοιάζει πολύ με το «Χρυσό Γάντι». Είναι δύο ταινίες που, αν ήθελα συμπαθητικούς ήρωες με τους οποίους να ταυτιστεί ο κόσμος δεν θα τις έκανα ποτέ. Και επίσης είναι και οι δύο δράματα αλλά μαζί και κωμωδίες.
Με ενδιαφέρει η άγρια, σκοτεινή πλευρά της ζωής. Με γοητεύουν οι τσακισμένοι άνθρωποι που βάζουν πείσμα να επιβιώσουν, ακόμη κι αν κάνουν τη λάθος κίνηση. Ο ιδανικός κόσμος, οι ιδανικοί άνθρωποι - αν υπάρχουν - δεν με γοητεύουν. Μοιάζουν μάλλον μη κινηματογραφικοί.
Ξέρω ότι θα υπάρξουν κάποιοι που θα υποστηρίξουν ότι κάνω ήρωα έναν εγκληματία ή ότι ωραιοποιώ τη βία. Δεν το πιστεύω. Η διαδρομή αυτού του ανθρώπου μπαινοβγαίνει από το σκοτάδι στο φως. Και αυτό ήθελα να δείξω. Για μένα η ευτυχία δεν είναι τα λεφτά ή η δόξα. Είναι να μπορείς να βρεις τη φωνή σου και να πεις την ιστορία σου. Αυτό κάνει ο Xatar και αυτό είναι το success story που μοιράζεται με τους θαυμαστές του.
Η εποχή άλλαξε. Οι νέοι σήμερα πηγαίνουν σινεμά αν τους προσφέρεις κάτι διαφορετικό, κάτι που δεν θα βρουν αλλού, μία εμπειρία που θα την θυμούνται μαζί με τους φίλους τους.»
Η ταχύτητα με την οποία τρέχουν τα πράγματα είναι απίστευτη. Παλιότερα είχαμε τα φεστιβάλ. Αυτά έχτιζαν την πορεία μιας ταινίας. Τώρα ο ανταγωνισμός - κι όχι μόνο από τις πλατφόρμες - είναι τεράστιος. Πρέπει να είσαι συνεχώς σε παραγωγή. Σχεδόν δεν σου επιτρέπεται να αποτύχεις. Και κανείς δεν θα σε εμπιστευτεί επειδή κάποτε είχες πάρει ένα βραβείο σε κάποιο Φεστιβάλ.
Για να φέρεις τον κόσμο στο σινεμά πρέπει να του προσφέρεις κάτι διαφορετικό. Αυτό ήταν πάντα το ζητούμενο. Απλά τώρα έχει γίνει επείγουσα ανάγκη. Οι άνθρωποι της ηλικίας μας δεν πηγαίνουν πια σινεμά όπως παλιά. Σινεμά πηγαίνουν οι νέοι. Οι νέοι σήμερα πηγαίνουν σινεμά αν τους προσφέρεις κάτι διαφορετικό, κάτι που δεν θα βρουν αλλού, μία εμπειρία που θα την θυμούνται ότι την έζησαν σε κάποια αίθουσα μαζί με τους φίλους τους.
To «Χρυσάφι του Ρήνου» του Φατίχ Ακίν θα προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από την Πέμπτη 12 Ιανουάριου.
