Μπορεί ο Κίριλ Σερεμπρένικοφ να έγινε μόλις φέτος ευρύτερα γνωστός στη χώρα μας με την τελευταία του ταινία, τον «Πιστό», η οποία βρήκε διανομή και προβάλλεται στις αίθουσες από την Πέμπτη, αποτελεί όμως μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και πολυσχιδείς καλλιτεχνικές μορφές της Ρωσίας. Σκηνοθέτης για το θέατρο και την τηλεόραση και καλλιτεχνικός διευθυντής του Κέντρου Γκόγκολ στη Μόσχα, ο Σερεμπρένικοφ είχε ήδη πεντε ταινίες στο ενεργητικό του, έκανε, όμως, το θεαματικό του ντεμπούτο στο διεθνές φεστιβαλικό στερέωμα με την «Προδοσία» («Izmena») του 2012, η οποία συμμετείχε στο Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ της Βενετίας και μας σύστησε εντυπωσιακά τον δημιουργό της.
Διαβάστε ακόμη: O Κίριλ Σερεμπρένικοφ στο Flix: «Η θρησκεία σου δίνει έτοιμες απαντήσεις. Η τέχνη κάνει ερωτήσεις»
Στην αριστουργηματική εναρκτήρια σκηνή, ένας άντρας θα επισκεφτεί μία καρδιολόγο για ένα τυπικό τσεκ απ ρουτίνας, αλλά θα πληροφορηθεί από αυτή ότι οι σύζυγοί τους είναι εραστές και θα γίνει αμέσως μετά, ακριβώς έξω από το νοσοκομείο, μάρτυρας ενός θανατηφόρου αυτοκινητιστικού, που θα θέσει εντελώς συμβολικά το έναυσμα για την ανατροπή των πάντων στη μέχρι πρότινος συμβατική και ψεύτικη ζωή αμφότερων των ζευγαριών σε όλες τις διακλαδώσεις τους. Η φαινομενικά ψυχρή κι ακριβόλογη καρδιολόγος και ο μπερδεμένος και σαστισμένος ασθενής θα αποκτήσουν εμμονή με την παρακολούθηση των παράνομων εραστών και θα τους ακολουθήσουν στις συνευρέσεις τους πάντα στο ίδιο δωμάτιο ενός τοπικού ξενοδοχείου, ένα τραγικό όμως ατύχημα (:) θα επαναπροσδιορίσει τη σχέση τους, ακόμα κι όταν οι δρόμοι τους χωρίσουν κι επανενωθούν με τον ίδιο ειρωνικά συμβολικό τρόπο.
O Κίριλ Σερεμπρένικοφ στα γυρίσματα της ταινίας
Κάτι σαν την «Ερωτικη Επιθυμία» αν την είχε εμπνευστεί όχι ο Γουόνγκ Καρ Βάι, αλλά ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, και με επιρροές από τον «Δεσμώτη του Ιλίγγου» ως προς τη νεκρανάσταση του πόθου που μοιάζει να επαναλαμβάνεται αέναα με την ίδια τραγική κατάληξη, η «Προδοσία» του Σερεμπρένικοφ μοιάζει αρχικά απροσπέλαστη μέσα στο υπερστυλιζαρισμένο σύμπαν της και δε δείχνει διατεθειμένη να αποκαλύψει τα μυστήρια της στο θεατή, ο οποίος καλείται να συναρμολογήσει μόνος του τα κομμάτια του παζλ της σχέσης των δύο κεντρικών πρωταγωνιστών. Είναι οι συναντήσεις τους ερωτικές ή τους ενώνει απλώς η ζήλεια για τους συζύγους τους; Κι είναι ο τραγικός θάνατος των τελευταίων απλώς ένα ατύχημα ή η παρουσία και των τεσσάρων στο ξενοδοχείο τη στιγμή του θανάτου υποδηλώνει κάτι περισσότερο;
Αυτή η ασάφεια καθιστά την Προδοσία μια τόσο γοητευτική κινηματογραφική αποτύπωση του φαινομένου της συζυγικής απιστίας που φυσικά έχουμε δει πλειστάκις στον κινηματογράφο και με τον μανδύα κάθε είδους, από την κωμωδία μέχρι το θρίλερ, εδώ όμως μοιάζει να αποκτά διαστάσεις μεταφυσικού στοχασμού πάνω στην τυχαιότητα του μοιραίου. Βοηθούν φυσικά και το μυστηριακό τοπίο της ρώσικης στέπας, η υποβλητική μουσική με τα απειλητικά εγχορδα και κυρίως το αινιγματικό πρόσωπο της πρωταγωνίστριας Φραντσίσκα Πέτρι, τα παγωμένα χαρακτηριστικά της οποίας αντικατορπτίζουν τη λάβα του πάθους που υποδόρια διατρέχει όλη την ταινία, θα αποτυπωθεί όμως ελάχιστα και με σποραδικά ξεσπάσματα, σε στιγμές που μοιάζουν σαν ακόμη κι η ίδια η ταινία να μην αντέχει τόσο περιορισμό κι αυτοσυγκράτηση.
Χωρίς να μαθαίνουμε ποτέ το όνομα κανενός από τα βασικά πρόσωπα αυτόυ του δράματος, οι ήρωες του μετατρέπονται σε πρόσωπα που δεν υπήρξαν ποτέ, παρά μόνο στο τελειομανές κι αισθητικά αρραγές σύμπαν αυτής της ταινίας, ίσως όμως από την άλλη να συμβολίζουν όλους τους εραστές του κόσμου, που αλλάζουν ονόματα και πρόσωπα και ξαναβρίσκονται μέσα από την αλλαγή των εποχών και την πάροδο του χρόνου για να χωρίσουν κάτω από τις συνθήκες στις οποίες γνωρίστηκαν. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι Αυτός θα προδοθεί τελικά από τον ίδιο λόγο για τον οποίο γνώρισε Αυτή εξαρχής και ότι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες επέρχεται το τέλος θα προσομοιάζουν με το τέλος του ζευγαριού που προηγήθηκε. Όλα μοιάζουν να κινούνται σε μυστήριους κύκλους θέλει να μας πει ο Σερεμπρένικοφ, την πορεία των οποίων δε θα κατανοήσουμε ποτέ πλήρως. Όπως ακριβώς την ταινία του, την οποία πρέπει να ανακαλύψετε ακόμη κι αν ας προδώσει.
Ο «Πιστός» του Κίριλ Σερεμπρένικοφ παίζεται ήδη στις ελληνικές αίθουσες σε διανομή της Weird Wave.
Δείτε εδώ τέσσερις σκηνές από την «Προδοσία»:
