Με ένα κυρίως πρόγραμμα τριανταοχτώ ταινιών (από τις οποίες οι 26 είναι παγκόσμιες πρεμιέρες) το φετινό Forum δοκιμάζει να προβλέψει το σχήμα του επερχόμενου σινεμά μέσα από επιλογές ταινιών μυθοπλασίας ή ντοκιμαντέρ νεώτερων, ανερχόμενων δημιουργών.
Φιλμ από όλες τις γωνιές του πλανήτη, με βασικές θεματικές την κατάσταση του σύγχρονου ανθρώπου, τις συγκρούσεις ανάμεσα στις διαφορετικές γενιές, στο παλιό και το νέο και τις αρνητικές πλευρές της τεχνολογικής προόδου.
Εκτός από τις ταινίες του βασικού προγράμματος, το φετινό Forum περιλαμβάνει ακόμη 12 ειδικές προβολές με παλιότερες αποκατεστημένες ταινίες όπως το «Swoon» του Τομ Κάλιν, ή παλιές χαμένες ταινίες από το σινεμά της Καμπότζης.
Al Juma Al Akheira (The Last Friday) του Γιάχια Αλαμπνταλάχ (Ιορδανία)
Η καθημερινότητα ενός ταξιτζή στο Αμάν, που προσπαθεί να βρει τα χρήματα για μια εγχείρηση στην οποία πρέπει να υποβληθεί και να χτίσει ξανά μια σχέση με τον γιο του και την πλούσια πλέον, πρώην γυναίκα του, μετά από χρόνια αποξένωσης
«Ang Babae sa Septic Tank» (The Woman in the Septic Tank) του Μάρλον Ν. Ριβέρα (Φιλιππίνες)
Η ιστορία μιας ταινίας μέσα σε μια ταινία για τις προσπάθειες μια ομάδας μαθητών να γυρίσουν την ιδανική Φιλιππινέζικη ταινία, έχοντας στο μυαλό τους τι ζητά το διεθνές κοινό από ένα φιλμ της χώρας τους: φτώχεια, πορνεία, τρώγλες, μιζέρια. Το «The Woman in the Septic Tank» είναι η πιο πετυχημένη ανεξάρτητη ταινία των Φιλιππίνων και επιτέλους ένα φιλμ που κοιτάζει με χιούμορ ένα σινεμά που βυθίστηκε γρήγορα στα κλισέ το καλλιτεχνικού «misery porn», προς χάριν των ευκολόπιστων δυτικών φεστιβάλ.
«Avalon» του Αλεξ Πέτερσεν (Σουηδία) 
Εχοντας κάνει την πρεμιέρα του στο φεστιβάλ του Τορόντο, το φιλμ του πρωτοεμφανιζόμενου Αλεξ Πέτερσεν μιλά για τον τρόπο που η ηλικία και το lifestyle, βρίσκονται σε όλο με μεγαλύτερη απόσταση στις μέρες μας, μέσα από την ιστορία ενός εξηντάρη άντρα που τις παραμονές του opening ενός καλοκαιρινού κλαμπ, γίνεται υπεύθυνος για ένα τραγικό ατύχημα.
«Bagrut Lochamim» (Soldier / Citizen) της Σιλβίνα Λάντσμαν (Ισραήλ) 
Στο τέλος της θητείας τους, όσοι Ισραηλινοί στρατιώτες δεν το έχουν κάνει ήδη, έχουν την ευκαιρία να πάρουν το απολυτήριο του γυμνασίου. Αυτό το ντοκιμαντέρ ακολουθεί μερικούς από αυτούς καθώς, φορώντας ακόμη την στολή τους κι έχοντας τα όπλα τους παρά πόδας, γίνονται ξανά μαθητές, αλλά οι απόψεις τους για την ζωή και τους γείτονες τους μοιάζουν να έχουν ήδη παγιωθεί.
«Bestiaire» του Ντενίς Κοτέ, Καναδάς (Γαλλία)
Μια επίσκεψη σε ένα Safari park του Καναδά. Η κάμερα κοιτάζει τα ζώα που κοιτάζουν πίσω εμάς, μέσα από ταμπλό βιβάν που μιλούν σιωπηλά και υπνωτικά για την μάλλον παράξενη σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με τη φύση.
«Beziehungsweisen» (Negotiating Love) του Κάλε Οβερβεγκ (Γερμανία)
Τρία ζευγάρια προσπαθούν να διατηρήσουν την αγάπη και την σχέση τους μέσα από επισκέψεις σε ψυχολόγους, συζητήσεις και καυγάδες, χωριστές κρεβατοκάμαρες. Ο Κάλε Οβερβεγκ τους χρησιμοποιεί σαν παραδείγματα για να σχεδιάσει έναν χάρτη των σύγχρονων σχέσεων και των κανόνων που τις ορίζουν, σε ένα φιλμ που χρησιμοποιεί την παράδοση του θεάτρου και τις πρακτικές του ντοκιμαντέρ, δίπλα σε αυτές της παραδοσιακής μυθοπλασίας.
«La Demora» (The Delay) του Ροντρίγκο Πλα (Ουρουγουάη, Μεξικό, Γαλλία) 
Η καινούρια ταινία του σκηνοθέτη του «La Zona», αφηγείται την ιστορία μιας μητέρας τριών παιδιών, που αναγκάζεται να πάρει μια σειρά από σκληρές αποφάσεις προκειμένου να τους προσφέρει μια καλύτερη ζωή. Με περισσότερη δουλεία απ όση μπορεί να αντέξει και λιγότερα χρήματα απ όσα χρειάζεται, θα αποφασίσει να εγκαταλείψει τον πατέρα της που πάσχει από άνοια, στο έλεος του, αποφασίζοντας να διαλέξει ανάμεσα σε δυο εξίσου σημαντικές ευθύνες.
«Escuela Normal» (Normal School) της Σελίνα Μούργκα (Αργεντινή)
Η σκηνοθέτης του «Anna and the Others» και «Una Semana Solos» επιστρέφει με ένα ντοκιμαντέρ για τις σχολικές εκλογές σε ένα γυμνάσιο της Αργεντινής. Κοιτάζοντας την προετοιμασία των δυο βασικών συνδυασμών, την σχέση των παιδιών με την πολιτική και την στάση των δασκάλων, εξετάζει αν η εκλογική αυτή «πρόβα» προετοιμάζει τα παιδιά για την «αληθινή ζωή» ή αν απλά αποτελεί μια αναπαράσταση των όσων έχουν λάθος διδαχτεί από τους μεγάλους.
«Espoir Voyage» του Μισέλ Κ. Ζονγκό (Γαλλία, Μπουργκίνα Φάσο)
Ο σκηνοθέτης ακολουθεί τα βήματα του αδελφού του, που όπως πολλοί συμπατριώτες του, δοκίμασε να βρει μια καλύτερη ζωή στην πιο πλούσια γειτονική χώρα της Ακτής του Ελεφαντοστού, αλλά αυτό που βρήκε ήταν ο θάνατος. Τώρα ο σκηνοθέτης αναζητά την αλήθεια για την ζωή και το τέλος του.
«For Ellen» της Σο Γιονγκ Κιμ (Η.Π.Α.) 
Ο Πολ Ντάνο υποδύεται έναν μάλλον αποτυχημένο ροκ σταρ, που έστω και την τελευταία στιγμή, δοκιμάζει να αποκτήσει έναν δεσμό με την μικρή του κόρη όταν η γυναίκα του ζητά την αποκλειστική κηδεμονία της, με αντάλλαγμα το μερίδιο της στο σπίτι που απέκτησαν μαζί. Ευρωπαϊκή πρεμιέρα μετά την προβολή του Sundance.
«Formentera» της Αν-Κρίστιν Ρέγιελς (Γερμανία) 
Ενα ζευγάρι σε διακοπές στο νησί της Φορμεντέρα προσπαθεί να αξιολογήσει την ζωή και τις επιλογές του. Εκείνος θα ήθελε να αφήσουν πίσω το Βερολίνο και να μετακομίσουν εκεί, εκείνη δεν έχει καμιά διάθεση να αφήσει την βολική ζωή της στην πόλη. Οταν μια τουρίστρια θα εξαφανιστεί στην διάρκεια ενός beach party οι διακοπές τους θα πάρουν μια μάλλον απρόσμενη τροχιά.
«Francine» των Μπράιαν Μ. Κάσιντι και Μέλανι Σάτζκι (Η.Π.Α., Καναδάς) 
Η Μελίσα Λίο πρωταγωνιστεί σε αυτή την ιστορία μιας αποφυλακισμένης γυναίκας που προσπαθεί να αρχίσει μια καινούρια ζωή σε μια μικρή πόλη της Αμερικής. Μόνο που οι προσπάθειες της να αποκτήσει μια κάποιου είδους επαφή με τους ανθρώπους γύρω της, μοιάζουν καταδικασμένες και η απόπειρα της να στραφεί στα ζώα για αγάπη, την οδηγούν σε μια τραγικά λανθασμένη κατεύθυνση.
«Friends After 3.11» του Ιγουάι Σούντζι (Ιαπωνία) 
Ενα ντοκιμαντέρ για το τσουνάμι της 3ης Μαρτίου 2011 στην Ιαπωνία και τις εμπειρίες των ανθρώπων που το βίωσαν, μέσα από μια σειρά από συζητήσεις του σκηνοθέτη με τους φίλους του, όχι μόνο εκείνη την φυσική καταστροφή, αλλά κυρίως τον τρόπο που αυτή άλλαξε τους ανθρώπους και τον τρόπο σκέψης τους.
«Habiter / Construire» (Living / Building) της Κλεμάνς Ανσελίν (Γαλλία)
Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί την κατασκευή ενός δρόμου στην έρημο του Τσαντ. Την ζωή των εργατών, των μηχανικών, των ανθρώπων που ζητούν δουλεία, των νομάδων που περνούν δίπλα του με τα καραβάνια τους. Κι αναρωτιέται για τις αλλαγές που θα φέρει. Θα είναι θετικές ή αρνητικές;
«Hemel» της Σάσα Πόλακ (Ολανδία, Ισπανία )
Η Χεμέλ και ο πατέρας της, έχουν αναπτύξει μια μάλλον παράξενη σχέση μετά το θάνατο της μητέρας της. Και οι δυο αλλάζουν ερωτικούς συντρόφους με μεγάλη συχνότητα, μη μπορώντας να δεσμευτούν με κανέναν αληθινά. Οταν όμως ο πατέρας της γνωρίσει μια γυναίκα που δείχνει να τον αγαπά πραγματικά, η εύθραυστη ισορροπία της σχέσης τους θα διαταραχτεί επικίνδυνα.
«Hiver Nomade» (Winter Nomads) του Μανουέλ φον Στρίλερ (Ελβετία)
Ενα ταξίδι που διασχίσει την χιονισμένη Ελβετία, με τρεις γαϊδάρους, τέσσερα σκυλιά και οχτακόσια πρόβατα. Ακολουθώντας δυο βοσκούς που οδηγούν το κοπάδι τους σε νέα βοσκοτόπια, μέσα από μια χώρα που τους κάνει να μοιάζουν σαν να έρχονται από μια άλλη εποχή.
«Jaurès» του Βενσάν Ντιέτρ (Γαλλία) 
Με τη θέα από ένα παράθυρο να προβάλλεται σε μια οθόνη, ένας άντρας και μια γυναίκα κουβεντιάζουν για την αγάπη. Εκείνη τον ρωτά, εκείνος απαντά. Ο σκηνοθέτης και η ερωμένη του μιλούν. Από το παράθυρο τους, μετανάστες περπατούν μπροστά από τον σταθμό Jaurès του παρισινού μετρό.
«Kashi» (Choked) του Κιμ Τζουνγκ-χιουν (Κορέα) 
Η μητέρα του Γιουν-χο εξαφανίστηκε πριν κάμποσα χρόνια με όλα τα χρήματα της οικογένειας. Ενώ εκείνος προσπαθεί να χτίσει μια σχέση με την καινούρια του κοπέλα, οι χρεώστες της μητέρας του, του χτυπούν όλο και πιο συχνά την πόρτα. Μπορεί ο Γιουν-χο να συνεχίσει την ζωή του κανονικά σε μια κοινωνία όπου όλα ορίζονται από το κοινωνικό στάτους και τα χρήματα;
«Kazoku no Kuni» (Our Homeland) της Γιανγκ Γιονγκι (Ιαπωνία) 
Από τα χρόνια του 50 έως τη δεκαετία του 70, χιλιάδες Κορεάτες που ζουν στην Ιαπωνία, εγκατέλειψαν την χώρα για να αναζητήσουν στη Βόρεια Κορέα μια κοινωνία που υποσχόταν δημοκρατία και τέλος στις διακρίσεις. Το φιλμ ακολουθεί την ιστορία ενός από αυτούς, που επιστρέφει πίσω στο Τόκιο μετά από 25 χρόνια έχοντας πάρει άδεια για να κάνει μια ιατρική επέμβαση.
«Kid-Thing» του Ντέιβιντ Ζέλνερ (Η.Π.Α.)
Το σχολείο έχει τελειώσει, αλλά κανείς δεν ασχολείται με την δεκάχρονη Ανι που περιπλανιέται μόνη της στα δάση κοντά στο σπίτι της. Κάποια στιγμή από το βάθος μιας τρύπας στο έδαφος θα ακούσει τη φωνή μιας γυναίκας και θα μαγνητιστεί. Θα επιστρέψει εκεί ξανά και ξανά. Με σάντουιτς, με ένα γουόκι τόκι και τελικά με μια χάρη που έχει να της ζητήσει.
«Koi ni Itaru Yamai» (The End of Puberty) της Κιμούρα Σόκο (Ιαπωνία) 
Η Τσουμπάρα είναι μια μαθήτρια παθιασμένη με τον παράξενο, δάσκαλο της βιολογίας της. Μια μέρα θα βρει το κουράγιο να τον ακολουθήσει στο γραφείο του και οι δυο τους θα ανταλλάξουν τα γεννητικά τους όργανα. Στη συνέχεια θα το σκάσουν μαζί στην εξοχή, αλλά ένας συμμαθητής της, ερωτευμένος μαζί της, θα τους αναζητήσει.
«Die Lage» (Condition) του Τόμας Χάισε (Γερμανία) 
Τον Σεπτέμβρη του 2011, ο Πάπας επισκέφτηκε την Γερμανία. Μια από τις στάσεις του ταξιδιού του ήταν η μικρή πόλη του Ερφουρτ. Αυτή είναι μια καταγραφή της επίσκεψής του, που δεν μοιάζει σε τίποτα με τις εικόνες που κατέγραψαν οι κάμερες της τηλεόρασης.
«No Man's Zone» (Mujin chitai) του Φουτζιουάρα Τόσι (Ιαπωνία, Γαλλία) 
Στην ραδιενεργή ζώνη που περιβάλλει τους πυρηνικούς αντιδραστήρες της Φουκουσίμα, ένας άντρας περπατά ανάμεσα στις ανθισμένες κερασιές. Κανείς άλλος δεν είναι εκεί παρά μόνο άνθρωποι με λευκές στολές για να προστατευτούν από την ακτινοβολία. Η φωνή της ηθοποιού Αρσινέ Καντζιάν τον συντροφεύει.
«Nuclear Nation» του Φουναχάσι Ατσούσι (Ιαπωνία)
Ντοκιμαντέρ για τους κατοίκους μιας μικρής πόλης της Ιαπωνίας, την οποία εγκατέλειψαν λόγω της ραδιενεργούς ακτινοβολίας, και της καινούριας ζωής που προσπαθούν να χτίσουν μακριά από τα σπίτια τους.
«Parabeton - Pier Luigi Nervi und römischer Beton» (Parabeton - Pier Luigi Nervi and Roman Concrete) του Χάινζ Εμιγκολτζ (Γερμανία)
Ενα κινηματογραφικό δοκίμιο για την δουλεία του αρχιτέκτονα Πιερ Λουίτζι Νέρβι που συγκρίνει τα κτήρια του, αριστουργήματα από μπετόν, με αυτά της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
«Paziraie Sadeh» (Modest Reception) του Μάνι Χαγκίγκι (Ιράν) 
Ενας άντρας και μια γυναίκα διασχίζουν μια ρημαγμένη από τον πόλεμο περιοχή του Ιράν με το ακριβό αυτοκίνητο τους. Το πορτμπαγκάζ είναι γεμάτο χρήματα που θέλουν να μοιράσουν στους φτωχούς. Οχι όμως δίχως τίμημα. Πριν τους ευεργετήσουν παίζουν μαζί τους μια σειρά από σαδιστικά παιχνίδια. Ζητούν από κάποιον να ορκιστεί στο Κοράνι ότι δεν θα μοιραστεί τα λεφτά με τους φτωχούς συγγενείς του. Από έναν άλλο να μην θάψει το νεκρό μωρό του. Ποια είναι τα κίνητρα τους; Ποια η απόλαυση που αποκομίζουν;
«Příliš Mladá Noc» (A Night Too Young) του Ολμο Ομέρζου (Τσεχία, Σλοβενια) 
Λίγες μέρες μετά την πρωτοχρονιά, δυο μικροί μαθητές συναντούν την δασκάλα τους και τους φίλους της που γυρίζουν από τις διακοπές τους. Ολοι μαζί θα βρεθούν στο σπίτι της εκεί όπου τα μικρά αγόρια, θα γίνουν μάρτυρες της αληθινής ζωής του κόσμου των μεγάλων σε κάτι σαν μια τελετή πρόωρης ενηλικίωσης.
«Revision» του Φίλιπ Σεφνερ (Γερμανία)
Το 1992 δυο άντρες από την Ρουμανία σκοτώθηκαν σε ένα λιβάδι κοντά στα σύνορα της Γερμανίας με την Πολωνία. Το συμβάν θεωρήθηκε κυνηγετικό ατύχημα και οι δράστες δεν καταδικάστηκαν ποτέ. Τώρα ο Φίλιπ Σέφνερ εξετάζει ξανά την υπόθεση με την σχολαστικότητα που της αρνήθηκε τότε η αστυνομία και επισκέπτεται τις οικογένειες των θυμάτων για να ακούσει την δική τους πλευρά της ιστορίας.
«Salsipuedes» του Μάριάνο Λούκε (Αργεντινή)
Ενα ζευγάρι, ένα πικ νικ στην εξοχή, ο ήχος του αέρα στα δέντρα, το τιτίβισμα των πουλιών, ένα μαυρισμένο μάτι. Η μητέρα και η αδελφή της κοπέλας θα εμφανιστούν. Μια αλοιφή θα κατορθώσει να περιορίσει το πρήξιμο, αλλά τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Η υποψία μιας απειλής θα παραμείνει στο αέρα και μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα θα κάνει το ανοιχτό τοπίo να μοιάζει μικρό και στενάχωρο.
«Sekret» (Secret) του Πρζέμισλαβ Βότσιεζεκ (Πολωνία) 
Ο Ξαβέρι ένας χορευτής που δουλεύει σαν drag queen και η ατζεντισά του Καρολίνα, επισκέπτονται τον παππού του, Γιαν, στην εξοχή. Ο Ξαβέρι είναι γκέι, η Καρολίνα είναι Εβραία, ο Γιαν κρύβει ένα σκοτεινό μυστικό από την εποχή του ολοκαυτώματος. Στην διάρκεια της επίσκεψής τους, μυστικά θα αποκαλυφθούν σε μια ταινία που μιλά για την διαμόρφωση της ταυτότητας και το βάρος της προσωπικής ή μη ιστορίας.
«Sleepless Knights» των Στεφάν Μπουτζμίλεν και Κριστίνα Ντιζ (Γερμανία) 
Ο Κάρλος επιστρέφει για το καλοκαίρι στο χωριό του, σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Ισπανίας. Τα πράγματα στη Μαδρίτη δεν είναι πλέον καλά και σκέφτεται ίσως να μείνει μόνιμα εκεί. Στην πορεία του καλοκαιριού θα ερωτευτεί έναν νεαρό αστυνομικό, θα αφήσει τους ρυθμούς της εξοχής να τον παρασύρουν και θα δοκιμάσει να πάρει μερικές σημαντικές αποφάσεις.
«Le Sommeil d'Or» (Golden Slumbers) του Ντέιβι Τσού (Γαλλία, Καμπότζη) 
Από το 1960 μέχρι το 1975, περίπου 400 ταινίες γυρίστηκαν στην Καμπότζη. Από αυτές μόνο τριάντα έχουν σωθεί καθώς οι Κόκκινοι Χμερ, είτε κατέστρεψαν, είτε άφησαν να καταστραφούν οι περισσότερες από αυτές. Ο Ντέιβι Τσου, εγγονός ενός από τους σπουδαιότερους κινηματογραφικούς παραγωγούς εκείνης της εποχής, δοκιμάζει να καταγράψει την ιστορία της χρυσής εποχής του σινεμά της Καμπότζης.
«Spanien» (Spain) της Ανια Σαλομόνοβιτς (Αυστρία) 
Ενας άντρας που προσπαθεί να φτάσει στην Ισπανία, ξεμένει στην Αυστρία, αλλά ονειρεύεται να ολοκληρώσει ο ταξίδι του. Μια γυναίκα δουλεύει σαν συντηρητής έργων τέχνης, αλλά στον ελεύθερό της χρόνο ζωγραφίζει θρησκευτικές εικόνες. Ο άντρας της, ένας αστυνομικός του τμήματος αλλοδαπών, προσπαθεί να την κερδίσει ξανά, ένας τζογαδόρος προσπαθεί να βρει χρήματα για να ξεπληρώσει τα χρέη του. Ολοι αναζητούν ένα κομμάτι ευτυχίας.
«Tepenin Ardı» (Beyond the Hill) του Εμίν Αλπέρ (Τουρκία, Ελλάδα)
Ενας συνταξιοδοτημένος δασοφύλακας, αποτραβηγμένος στην εξοχή, θα δεχτεί την επ[επίσκεψη του γιου του και των δύο εγγονών του. Η παρουσία μιας ομάδας νομάδων που καταπατούν τη γή του όμως, θα δώσει στην οικογενειακή τους επανένωση την δυναμική μιας τραγωδίας. Το «Beyond the Hill» είναι η πρώτη ταινία του Αλπέρ, μια ελληνοτουρκική συμπαραγωγή που ξεκίνησε την πορεία της από το Crossroads του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
«Tiens moi Droite» (Keep Me Upright) της Ζόε Σαντρέ (Γαλλία) 
Ενα προσωπικό ημερολόγιο της σκηνοθέτριδας, που μικρή διαγνώστηκε με σκολίωση. Μέσα από το φιλμ καταγράφει χρονολογικά την πορεία της ασθένειάς της από την παιδική ηλικία της μέχρι σήμερα, με έναν τρόπο ευρηματικό και χαριτωμένο.
«Toată Lumea din Familia Noastră» (Everybody in Our Family) Του Ράντου Zούντε (Ρουμανία, Ολλανδία)
Θέλοντας να περάσει μια μέρα με την κόρη του, ο Μάριους θα επισκεφτεί το σπίτι στο οποίο ζει με την γιαγιά της, την πρώην γυναίκα του και τον καινούριο φίλο της. Μια σύντομη επίσκεψη σε ένα μικρό διαμέρισμα γεμάτο ένταση και καταπιεσμενα συναισθήματα. Η κάμερα τον ακολουθεί σε πραγματικό χρόνο και γίνεται μάρτυρας της μικρής αλλά γεμάτης σημασίας ιστορίας του. Δεύτερη μεγάλου μήκους από τον σκηνοθέτη του «The Happiest Girl in the World».
«What Is Love» Της Ρουθ Μάντερ (Αυστρία) 
Μικρές βινιέτες από την αληθινή ζωή, άνθρωποι σε στιγμές της καθημερινότητάς τους, που προσπαθούν να ορίσουν μια τεράστια απάντηση: Τι μας κάνει ευτυχισμένους; Ποια είναι τα συστατικά που κάνουν τη ζωή μας καλύτερη;
«Zavtra» (Tomorrow) του Αντριου Γκριάζεβ (Ρωσία)
Ενα ντοκιμαντέρ για την καλλιτεχνική κολεκτίβα Voina που έχει στο ιστορικό της μερικές αληθινά εμπνευσμένες ανατρεπτικές πράξεις που στοχεύουν να καταγγείλουν την αστυνομική διαφθορά της χώρας. Από το να αναποδογυρίζει περιπολικά μέχρι να ζωγραφίσει ένα τεράστιο πέος σε μια γέφυρα που σηκώνεται μπροστά από τα κεντρικά γραφεία της πρώην KGB.
Διαβάστε περισσότερα για το 62ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου που φέτος θα διεξαχθεί από τις 9 έως τις 19 Φεβρουαρίου.
Tags: berlinale 2012, βερολίνο 2012
