Για πολλοστή φορά το αμερικανικό σινεμά καταπιάνεται με τις ενοχές για μια πολεμική παράδοση που οδηγεί το έθνος σε ηρωικούς πανηγυρισμούς, αλλά τους μεμονωμένους στρατιώτες σε κατεστραμμένες ζωές. Εδώ, ο υποψήφιος για Οσκαρ σεναριογράφος του «American Sniper» γράφει και σκηνοθετεί, μια ταινία και πάλι τόσο συμβατικά και ορθά αντιπολεμική, που καταλήγει απλώς πατριωτική, με μια αφέλεια της ματαιότητας.
Η ιστορία βάζει στο επίκεντρο τον Ανταμ του Μάιλς Τέλερ, λοχία που έχει επιστρέψει από το Ιράκ και που κατατρέχεται από τύψεις για τον εκεί τραυματισμό ενός συν-φαντάρου του και το θάνατο ενός άλλου. Καθώς ο Ανταμ προσπαθεί να συντηρήσει τη σχέση του με την οικογένειά του, να βρει μια θέση στα δημόσια κέντρα ψυχολογικής υποστήριξης και να κατευνάσει τις ενοχές του, η ζωή του τον φέρνει αντιμέτωπο με τα προβλήματα και των άλλων ανδρών του τάγματός του.
Μια ενδιαφέρουσα, κυκλική σεναριακή δομή και μια σειρά από χαρακτηριστικά φυσικές, ορμητικές ερμηνείες, δίνουν το στοιχειώδες ενδιαφέρον σε μια εξαιρετικά προβλέψιμη, ως προς την πλοκή και τα ιδανικά, ταινία - κοινωνικό κατηγορώ. Η οποία, ωστόσο, είναι τόσο εσωστρεφής και τόσο περιορισμένου στο αμερικανικό κοινό ενδιαφέροντος, που στην Ελλάδα δεν χρειάστηκε καν να μεταφραστεί ο τίτλος της.
