Τα τελευταία χρόνια η Disney προσπαθεί να αλλάξει ριζικά το πώς παρουσιάζει τις πριγκίπισσές της στο κοινό της. Δυναμικές, έξυπνες, αστείες και πάνω από όλα χειραφετημένες, οι νέες πριγκίπισσες θέλουν να ξεφύγουν από το στερεότυπο της κοπέλας σε κίνδυνο και να επαναπροσδιοριστούν για να γίνουν πρότυπο σε μικρούς αλλά και μεγάλους. Και μπορεί να έχουν περάσει πέντε χρόνια από την παρουσίαση της τελευταίας πριγκίπισσας, της «Βαϊάνα», η τελευταία όμως προσθήκη στο πάνθεον αυτό, η Ράια, μια δυναμική πολεμίστρια σε ένα μεταποκαλυπτικό βασίλειο, όχι μόνο μοιάζει ως μια φυσική εξέλιξη των ηρωίδων της Disney, αλλά και ως πραγματική και ουσιώδης βελτίωση των αξιών των οποίων θέλει να προβάλλει.
Ο κόσμος είναι κατεστραμμένος. Δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανέναν.
Ισως είναι κατεστραμμένος επειδή δεν εμπιστεύεσαι κανέναν.
Αν κάποιος θέλει να συνοψίσει το μήνυμα το οποίο θέλει να περάσει η ταινία, σίγουρα δεν θα μπορούσε να το πει καλύτερα από αυτές τις δυο φράσεις. Ο κόσμος της Κουμάνδρα είναι ένας κόσμος που θυμίζει αρκετά τον δικό μας, διχασμένος από τον φόβο και το μίσος, στον οποίο επικρατεί η πικρία, η απελπισία και η κακία προς τον συνάνθρωπο. Η ταινία, η οποία μας εισάγει στον κόσμο της πρώτης πριγκίπισσας στην ιστορία της Disney από τη Νοτιοανατολική Ασία, μας μεταφέρει πολλά πολλά χρόνια νωρίτερα, στο φανταστικό βασίλειο της Κουμάνδρα, όπου δράκοι και άνθρωποι ζούσαν αρμονικά. Με την απειλή των μοχθηρών δαιμόνων Ντρουν, οι δράκοι θυσιάστηκαν για να σώσουν την ανθρωπότητα. Πεντακόσια χρόνια αργότερα, οι δαίμονες επανεμφανίστηκαν και η Ράια, μια νέα και γενναία πολεμίστρια, είναι αποφασισμένη να βρει τον τελευταίο δράκο που θα τους σώσει μια και καλή. Στο ταξίδι της αυτό, θα συνειδητοποιήσει ότι πέρα από τη μαγεία των δράκων, χρειάζεται και πίστη για να σωθεί η ανθρωπότητα.
Οι σεναριογράφοι του «Ράια και ο Τελευταίος Δράκος» δεν χρειάστηκε να ψάξουν πολύ για να βρουν τα θεμέλια στα οποία θα βασίσουν την ιστορία και τους χαρακτήρες τους, αλλά πατούν με αυτοπεποίθηση πάνω σε αυτά που έχτισαν ταινίες όπως «Βαϊάνα», «Ψυχρά και Ανάποδα» αλλά και το «Μαλλιά Κουβάρια», χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι κάτι το αρνητικό, μιας και κάθε νέα πριγκίπισσα φαίνεται να προσθέτει κάτι καινούργιο στο ταξίδι αυτό. Κι εδώ η Ράια, δυναμική και ανεξάρτητη από την πρώτη κιόλας στιγμή, χτίζει τον χαρακτήρα της γύρω από τον πυρήνα της εμπιστοσύνης και της ελπίδας, δυο χαρίσματα που την βοηθούν να αντιμετωπίσει τους δαίμονές της και τους φόβους της, χαράζοντας έτσι την δική της ανεξίτηλη πορεία.
Ολη αυτή η ελπίδα για την σωτηρία του κόσμου είναι προσωποποιημένη πάνω στον δράκο της, Σίσου, με την Ακουαφίνα (στην πρωτότυπη αγγλόφωνη εκδοχή της ταινίας) να δίνει το δικό της απαράμιλλο στιλ στον χαρακτήρα αυτόν, ο οποίος ξεχειλίζει από μια παιδική αφέλεια αλλά και μια άκρως μεταδοτική αισιοδοξία. Κάτι που αποτελεί και την κινητήριο δύναμη της αποστολής της Ράια καθώς μας ταξιδεύει στα πέντε χωρισμένα βασίλεια της Κουμάνδρα το καθένα με την δική του διακριτή, υπέροχα συνειδητοποιημένη, ταυτότητα, ενώ μέσω του υπέροχου animation και της πολύχρωμης παλέτας χρωμάτων που χρησιμοποιούν οι animators της Disney, ζωγραφίζουν στην κυριολεξία έναν αληθοφανή κόσμο που μοιάζει να είναι ζωντανός με πανέμορφα τοπία και ζωηρούς, σχεδόν ανθρώπινους, χαρακτήρες. Κάπως έτσι, τα κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα της ταινίας είναι ευδιάκριτα, ίσως περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney, εδώ σε συνδυασμό με μερικές από τις καλύτερες σκηνές δράσης που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.
Σίγουρα, υπάρχουν σημεία όπου νιώθεις τον καταιγισμό πληροφοριών όσο αφορά τη μυθολογία του κόσμου, κάτι που δεν αφήνει την ταινία να ανασάνει σε στιγμές κλειδιά, ευτυχώς όμως αυτές παραμένουν ελάχιστες και δεν την απομακρύνουν από το να είναι μια πραγματική γιορτή για την ελπίδα και για την αποκατάσταση της πίστης για την ανθρωπότητα, ακόμα κι όταν τα πάντα μοιάζουν να είναι χαμένα. Και αυτό είναι κάτι που χρειαζόμαστε - μικροί και μεγάλοι - σήμερα στις ζωές μας περισσότερο ίσως από ποτέ.
