Ο κόσμος δέχεται επίθεση εξωγήινων - μόνο που αυτη τη φορά ο εχθρός δεν είναι πράσινα ανθρωπάκια, αλλά οι γνώριμες (για τους λίγο παλιότερους) μορφές του Pac-man, του Donkey Kong, των Space Invaders, του Galaga και της Centipede. Τι καλά που ο Πρόεδρος της Αμερικής έχει τέσσερις παιδικούς φίλους που, στα '80ς, ήταν τα αστέρια του joystick και καλούνται, τώρα, να παίξουν το video game της ζωής τους, αντιμετωπίζοντας τα ολοζώντανα pixels, μια πίστα τη φορά.
Βασισμένη στη μικρού μήκους animation ομότιτλη ταινία του Πάτρικ Τζιν του 2010, σε σενάριο των Τιμ Χέρλιχι (του μόνιμου σεναριογράφου των κωμωδιών του Ανταμ Σάντλερ) και Τίμοθι Ντάουλινγκ («This Means War»), η νέα κωμική περιπέτεια της Sony έρχεται με μια πρωτότυπη και fun ιδέα που αξιοποιεί με βαρετό τρόπο.
Η αναβίωση των πιο αγαπημένων κι εκδικητικών video games του '80 είναι το ένα χαριτωμένο στοιχείο της ταινίας, όχι θεαματικό μεν, αλλά πιστό στην... πιξελαρισμένη, πολύχρωμη, ναΐφ μορφή τους και στο εύρημα μιας πλοκής που, εξ' ορισμού, εκτυλίσσεται σε πίστες. Πέραν αυτού, οι ανθρώπινοι ήρωες είναι πιο σχηματικά σχεδιασμένοι κι απ' τον Pac-man, το υποτιθέμενο ρομαντικό στοιχείο πάσχει από έντονη έλλειψη χημείας και τα αστεία πέφτουν αδιάκοπα στο κενό, όπως τα βαρελάκια του Donkey Kong. Το μόνο που, τελικά, καταφέρνει η ταινία, είναι να προκαλέσει μια έντονη διάθεση στο θεατή να φύγει από την αίθουσα και να κατευθυνθεί προς το πλησιέστερο ουφάδικο των αναμνήσεών του.
