Η σειρά ταινιών OSS 117 είναι η γαλλική απάντηση στην βρετανική αυτοκρατορία κατασκοπικών ταινιών που ακούει στο όνομα Τζέιμς Μποντ. Και με απάντηση εννοούμε στην πραγματικότητα μια αστεία αναφορά, παρά ως μια πραγματική απειλή. Κι αυτό γιατί οι δυο πρώτες ταινίες σε σκηνοθεσία του Μισέλ Χαζαναβίσιους και πρωταγωνιστή τον Ζαν Ντιζαρντέν, αν και κατάφεραν να γίνουν επιτυχίες στα εγχώρια εδάφη της Γαλλίας, ποτέ δεν μπόρεσαν να κατακτήσουν τον υπόλοιπο κόσμο όπως το διάσημο ξαδερφάκι του από την Αγγλία.
Τόση μάλιστα είναι η αγάπη του γαλλικού κοινού για τις ταινίες αυτές, όπου η τρίτη ταινία με τίτλο «Από την Αφρική με Αγάπη» έκανε την πρεμιέρα της στις Κάννες το 2021, ως ταινία λήξης, και κατάφερε να βρει τον δρόμο της προς τα μέρη μας. Αλλά δυστυχώς φαίνεται πως είναι και η πιο αδύναμη και η λιγότερο αστεία του franchise.
Στην τρίτη ταινία στις μυστικές περιπέτειες του κατασκόπου OSS 117, μεταφερόμαστε στο 1981. Σε αυτή την αποστολή – πιο δύσκολη, πιο επικίνδυνη και πιο καυτή από ποτέ – ο OSS 117 βρίσκεται στη Αφρική, με σκοπό να προστατέψει έναν πρόεδρο από επαναστάτες, και αναγκάζεται για πρώτη φορά να συνεργαστεί με τον νέο και πολλά υποσχόμενο πράκτορα OSS 1001. Αντικαταστάτης, συνεργάτης ή ανταγωνιστής;
Ο Χαζαναβίσιους φεύγει από την σκηνοθεσία και αυτή την φορά την αναλαμβάνει ο Νικολά Μπεντός (του «Ραντεβού στο Belle Epoque») όπου εδώ μας μεταφέρει στα groovy 80s. Ο Μπεντός προσεγγίζει την ταινία του ακριβώς με το μοτίβο των ταινιών του Μποντ από εκείνη την δεκαετία, ανοίγοντας με μια σκηνή δράσης, κόβοντας σε ένα τραγούδι που θυμίζει κάτι από τις παλιές κλασσικές ταινίες του 007 για τίτλους αρχής, συνοδευόμενο με ψυχεδελικές εικόνες, και συνεχίζει με μια πλοκή γεμάτη υπερβολικές σκηνές δράση, έντονο ερωτισμό και τις απαραίτητες ανατροπές.
Η ταινία είναι σαφώς μια σάτιρα στις ταινίες του είδους την περίοδο εκείνη, στις ιδέες τους και στις προκαταλήψεις τους. Δεν είναι παράλογο λοιπόν που ο ήρωας του Ντιζαρντέν είναι εμφανώς ένας φαλλοκράτης, σεξιστής, ρατσιστής και ομοφοβικός πράκτορας, κάτι που δεν τον κάνει να διαφέρει πολύ και από τον Μποντ των 80s, με τα αστεία και το χιούμορ της να περιφέρονται κυρίως γύρω από αυτά. Ομως αν και οι σεναριογράφοι της προσπαθούν να βγάλουν γέλια από αυτά τα ελαττώματα του χαρακτήρα, πολλά από αυτά δεν βρίσκουν τον στόχο τους, καταλήγοντας άνοστα και τον αφήνουν απλά να φαίνεται ως μια κακή καρικατούρα μιας άλλης εποχής.
Σε αυτό δεν συμβάλει και τόσο και η υπερβολική διάρκειά της, η οποία φτάνει σχεδόν τις δυο ώρες, με την ένταση να λείπει από τις σκηνές δράσης, την πλοκή να πέφτει συχνά στα κλισέ του είδους, τα οποία όσο και να σατιρίζει καταφέρνει να τα τροφοδοτεί περισσότερο από όσο θα έπρεπε, και σε αχρείαστα πολιτικά μονοπάτια τα οποία δεν βοηθάνε και τόσο την ροή της ταινίας. Ισως το πιο ενδιαφέρον είναι το πως ο OSS 117 έρχεται αντιμέτωπος με μια νέα τάξη πραγμάτων, τόσο στην ζωή του όσο και στην δουλειά του, με μια νέα γενιά κατασκόπων, όπως ο metrosexual και πολλά υποσχόμενος OSS 1001 του Πιέρ Νινέ. Κρίμα μόνο που ο Μπεντός δεν δίνει την απαιτούμενη έμφαση σε αυτό.
Το «Μυστικός Πράκτορας OSS 117: Από την Αφρική με Αγάπη» έχει τις διασκεδαστικές του στιγμές και είναι ό,τι πρέπει για μια χαλαρή εξόρμηση στο θερινό της γειτονιάς σας, αλλά δεν παύει ένα είναι ένας Τζέιμς Μποντ του φτωχού από την αρχή ως το τέλος. Και αυτό δεν την τιμά ιδιαίτερα.
